***
Dinsdag 17 september
2013
Fruitmaand
Zon 7u21-19u52
H Lambertus van
Maastricht
Sint-Lambertus brengt
het spinnewiel bij de heerd
.
1516 - MET WIE OBAMA
VERKEERT, WORDT HIJ VEREERD
.
De
Syrische vrienden van Obama
Brengen
de Vrede aan die ene geknielde landgenoot…..
.
I) INLEIDING
Gevoelige lezers slaan dit
stukje, overgenomen bij E.J. Bron, best over. Ik heb er echter aan gehouden,
het toch te brengen, omdat er zelfs in ons eigen land nog altijd mensen zijn
die de ‘godsdienst’ die van uit Saoud Arabia is uitgezwermd, als een godsdienst
evenwaardig aan het Katholicisme aanvaarden.
Ze kunnen daarvan
overtuigd blijven, net zolang tot ze door de werkelijkheid worden ingehaald….. waarbij
Obama hen daarbj zeer grondig hlpt en bijstaat. .
II MIDDEN
Syrische “rebellen” onthoofden – kinderen kijken
toe
Posted on 15 september 2013 door E.J. Bron
*
Hoe wreed de islam tegenover ongelovigen en vrouwen
is, kan intussen iedereen, die met de ogen open door het leven gaat, zien. Dat
deze wrede, mensverachtende Steentijdideologie haar perverse bloeddorstigheid
belangrijker vindt dan het welzijn van haar eigen kinderen, moest een fotograaf
in de stad Keferghan, in het noorden van Syrië van dichtbij meemaken. Hij heeft
het barbaarse schouwspel gedocumenteerd.
Het zwaard rust kort op de nek van de man, die
geblinddoekt onder een blauwe hemel neerknielt. Enige ogenblikken later zwaait
de beul zijn rechterarm naar beneden en de gevangene is dood.
Deze barbaarse scene wordt door een menigte
joelende mannen, velen van hen eveneens bewapend, gevolgd. Op een laag muurtje,
slechts enkele meters verwijderd van de plaats van executie, zitten kinderen.
Netjes naast elkaar zoals bij ons in het kindertheater en kijken stil en
vermoedelijk zwaar geschokt toe hoe het hoofd van de man van zijn romp wordt
gescheiden.
Hier het artikel van de journalist uit de Daily
Mail, vertaald door Thore Feuerbach:
“De man werd naar de plek geleid. Hij was
geblinddoekt. Ik begon foto´s te maken, de een na de ander. Het zou de vierde
executie zijn die ik deze dag fotografeerde. Ik voelde me vreselijk, stond
meerdere keren op het punt van braken. Maar ik hield het in, want ik wist dat
ik dit als journalist moest documenteren, net zoals ik daarvoor al de drie
andere onthoofdingen op drie andere plekken, buiten Aleppo, had gefotografeerd.
De menigte begon te jubelen. Iedereen had er zin
in. Ik wist dat ze me zouden wegbrengen als ik zou proberen in te grijpen; en
de executies zouden desondanks gewoon doorgaan. Ik wist, dat ik niet kon
verhinderen wat er op dit moment gebeurde; ik zou alleen mezelf in gevaar
brengen.
Ik keek naar een scene van een enorme wreedheid:
een menselijk wezen, dat behandeld werd op een manier hoe geen menselijk wezen
ooit behandeld zou moeten worden. Ik had het gevoel dat twee en een half jaar
oorlog de mensen beroofd had van hun humaniteit. Op deze dag hadden de mensen
bij de executie geen controle meer over hun gevoelens, over hun driften, over
hun woede. Het was absoluut onmogelijk hen te stoppen.
Ik wist niet hoe oud het slachtoffer was, maar het
was jong. Hij werd op de knieën gedwongen. De rebellen om hem heen lazen zijn
misdaden op die op een papier stonden geschreven. Ze stonden om hem heen. De
jonge man knielde op de grond, zijn handen gebonden. Hij was verstijfd.
Twee van de rebellen fluisterden iets in zijn oor
en de jonge man antwoordde op onschuldige en droevige manier; ik kon echter
niet verstaan wat hij zei, want ik spreek geen Arabisch.
Op het moment van de executie pakten de rebellen
zijn keel. De jonge man verzette zich. Drie of vier rebellen hielden hem tegen
de grond gedrukt. De man probeerde zijn hals met zijn handen te beschermen; met
de nog altijd geboeide handen.
Hij probeerde zich te verzetten, maar zij waren
sterker en onthoofdden hem. Ze hielden zijn hoofd in de lucht.
Deze scene in Syrië, dit moment leek alsof het uit
de Middeleeuwen zou komen; het soort berichten dat men in geschiedenisboeken
leest. De oorlog in Syrië heeft een punt bereikt, waarop een persoon
meedogenloos vermoord wordt in aanwezigheid van honderden mensen, die genieten
van het spektakel.
Als mens zou ik willen dat ik nooit gezien zou
hebben wat ik heb gezien. Maar als journalist heb ik de camera en de plicht
hiertoe. Ik heb de plicht te verbreiden wat ik gezien heb. Daarom heb ik het
omschreven en de foto´s gemaakt. Ik zal dit hoofdstuk z.s.m. afsluiten en
proberen er nooit meer aan te denken.”
Verder schrijft de “Daily Mail”: hoewel het
moeilijk is het politieke lidmaatschap van de deelnemers te bevestigen, zei een
ooggetuige dat de beulen tot de ISIS zouden behoren, een fractie van Al Qaida.
Deze kinderen zijn voor hun leven getekend en
worden zo voorbereid op hun oorlog tegen alle ongelovigen. Wie gezien zulke
berichten nog steeds beweert dat dit niets met de islam te maken zou hebben en
dat islam vrede betekent, is of een stomme onwetende of een leugenaar. Sinds de
islam Saoedi-Arabië heeft verlaten, trekt hij een niet te vergelijken spoor van
bloed achter zich aan. Deze haatideologie, die door politici wereldwijd op
bijna criminele wijze beschermd wordt, heeft niets met vrede, ja, zelfs niet
eens iets met menselijkheid te maken.
Bron:
http://www.pi-news.net/2013/09/syrien-rebellen-kopfen-kinder-schauen-zu/
Auteurs: L.S. Gabriel & Thore Feuerbach
Vertaald uit het Duits door:
E.J. Bron
III
SLOT
Niet
alleen de Christenen, maar verder de meeste beschaafde lieden, kennen dat
spreekwoord uit de Bijbel, dat hij die het zwaard bemint, er ook zal door
vergaan. Simon Petrus kreeg het op zijn brood van de Goddelijke Meester
Hemzelf, toen hij het zwaard trok om Hem te verdedigen.
Tegenwoordig
zou ik eerder zeggen, dat wie raketten bemint, ook door raketten zal vergaan.
Zwaarden, raketten, alle soorten schiet- en moordtuig, wie de Islam aanhangt
gaat ermee slapen en staat er mee op. Waarbij zeker niet mag vergeten worden,
dat de koren-eters ingeprent wordt, dat als ze voorlopig te zwak staan om te
zwemmen in andermans bloed, zich moeten toeleggen op veinzerij en bedrog. Tot
ze aan de beurt zijn.
Onze
Europese immigratie-bazen in Bruxellabad dragen een verpletterende verantwoordelijkheid.
Poetin gaf vandaag een duidelijk signaal : ze gaan er onverbiddelijk uit, alle
criminele vreemdelingen van niet-Russische origine. Goed nieuws voor de Russen.
Maar waar zullen die avonturiers dan terecht komen? Toch niet bij ons! Waarom
marcheert het ‘Plan Siberië’ niet? Wie
daar op logement is, zal alle duivels rap terug verlangen naar zijn tentje in
de hete woestijn….
O
Ja! Nog waar ook! We moeten onze toekomstige Meesters met het nodige respect
bejegenen, hen koesteren en verzorgen….
Tenzij
ook wij het voorbeeld van onze goede vriend Vladimir volgen. Gewoon in
gepantserde en in hermetisch toe gesoldeerde
roestvrij stalen wagons per
sneltrein naar ergens een of andere oase brengen en daar uitkippen. Wees Berber
(of iets anders) wie Goed Berber schiep!
*
Voor
geval U die reporter (of zelfs mij) zou verdenken van sensatie, moet ik helaas
verwijzen naar de informatie-plicht die op elke burger weegt. Het staat
iedereen vrij in de afgrond te rijden, maar het is onze verdommelijke
burgerplicht om te waarschuwen. Zo lang we dat nog kunnen.
Op
die manier bestaat er ook kans, dat we gehoord worden.
Geschreven door AABEE via
Digitalia
…
…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten