*
Woensdag 22 januari
Zon 8u32-17u17
H Vincent van Valencia
Op Sint-Vincentius vriest het dat het kraakt
*
Toespraak Gerolf Annemans
18 januari 2014
Goede vrienden, militanten en sympathisanten van
het Vlaams Belang,
Iedere keer als wij zoals hier daarnet een militant
wegens zijn verdiensten in de bloemetjes zetten, en hier in Antwerpen zelfs in
een gouden medaille zetten, besef ik telkens weer hoe belangrijk het is dat wij
kunnen rekenen op de steun van u allen. Daarom, goede vrienden, ook hulde aan u
allen.
Want dat u hier weer zo talrijk aanwezig bent, is
bijzonder. U bent immers de pijler waarop onze partij is gebouwd; elk van u is
een radertje waardoor onze partij kan blijven doorgaan. Ik ben dan ook meer dan
trots dat u hier vandaag met zovelen aanwezig bent op deze twee prachtige
verbonden boten. En het is ook met evenveel fierheid dat ik hier vandaag het
startschot geef van een verkiezingsjaar.
Wij zijn hier samen om elkaar aan te vuren voor de
komende strijd, de strijd der strijden, namelijk de verkiezingsstrijd; de
zogenaamde ‘moeder aller verkiezingen’. Maar we zijn hier vanavond natuurlijk
ook gewoon om elkaar nieuwjaarswensen over te brengen. Niet uit opportunisme;
niet met het oog op mandaten; niet omwille van schepenambten; niet voor een
post op een kabinet of in een stadhuis, maar in vriendschap en met niks anders
in ons hart en in onze blik dan de kracht van onze droom en de kracht van onze
politieke overtuiging.
Welkom VB’ers en een Gelukkig Nieuwjaar!
Vrienden, aan het begin van dat jaar heb ik mij
voor deze nieuwjaarstoespraak afgevraagd: moet ik over de NVA spreken of moet
ik niet over de NVA spreken? Iets wat er tegen spreekt is dat alle andere
partijen en hun partijvoorzitters op hun nieuwjaarsrecepties over de NVA hebben
gesproken. Maar als er één stelletje is dat beter zou zwijgen en stilletjes in
schaamte wég zou moeten kruipen, dan zijn het wel de vriendjes van de NVA uit
de Vlaamse regering, namelijk CD&V en S.pa. En uiteraard geldt dat
evengoed, wat het luik staatshervorming betreft, voor de Open Vld en de
groenen.
CD&V, S.pa, Open Vld en Groen zouden beter
stilletjes zwijgen, want zij vormen het olijke kwartet zonder wie Di Rupo en
zijn trawanten Vlaanderen niet hadden kunnen beginnen te koloniseren. Zij
vormen het kwartet van het Di Rupo systeem, het Vlaams kwartet van het Di Rupo
systeem; zij vormen het kwartet van de schande.
Dus als er één club is die beter had gezwegen over
de NVA, dan is het wel díe club. En dus als de NVA uiteindelijk na maandenlange
onderhandelingen en helaas ook maandenlange halve toegevingen, heeft afgehaakt
voor het Di Rupo-systeem - tja, hoe ge het ook draait of keert
-
dan had en dan heeft de NVA gelijk gehad! Dus nu de
NVA staan verwijten dát ze heeft afgehaakt, is vanwege het kwartet van de
schande natuurlijk klinkklare onzin.
De partijvoorzitters van die bende van vier hadden
op hun nieuwjaarsrecepties beter gezwegen in plaats van te spreken over de NVA.
De vraag die ik mezelf op weg naar hier dan ook stelde is: als alle andere
partijen beter hadden gezwegen, is het dan niet het recht en misschien
zelfs de plicht van het Vlaams Belang om er wél
iets over te zeggen? Want moeten wij eigenlijk zwijgen om hen niet belangrijker
te maken? Of moeten wij zwijgen omdat het
toch zogezegd onze Vlaams nationale broeders zijn?
Zogezegd, zeg ik, want als ik dát hoor zeggen, dan
zie ik altijd De Wever voor mij in een televisie-uitzending voor Franstalig
België op de RTL, ruim één jaar voor de gemeenteraadsverkiezingen, in het Frans
dus, zeggen: “Il est impensable de faire une majorité avec le VB à Anvers.” En
daar bovenop gaf hij de reden waarom er nog gratis bij, ook in het Frans: “La
NVA est le grand ennemi du VB.”
Over dat broederschap tussen Vlaams nationalisten
moeten we ons met andere woorden niet al te veel zorgen laat staan illusies
maken. En daarom heb ik dus besloten met veel meer recht en met veel meer reden
dan gelijk welke politieke partij in Vlaanderen, om hier als voorzitter van het
Vlaams Belang aan het adres van de vele vroegere VB
-kiezers die nu NVA kiezers zijn, wél te spreken
over de N
VA. En speciaal voor de aanwezige journalisten zeg
ik erbij, schrijf nu morgen niet: “VB haalt zwaar uit naar NVA”, want dat is
het dus níet. Dit is énkel een boodschap aan de vroegere VB kiezers die het eens
met de NVA hebben willen proberen. Dus noteer: “VB haalt niet zwaar uit naar
NVA.”
Ik ga er trouwens niet veel over zeggen, maar
slechts één ding, en dat is het volgende: als ik - wat onmogelijk is - ik zou
twijfelen of ik opnieuw op NVA dan wel terug zoals voorheen op VB zou stemmen,
dan zou ik me toch één ding altijd goed afvragen, namelijk: “Wie heb ik aan de
lijn? K3 Tele-Romeo. Wie heb ik aan de
lijn? Hallo, hallo?”
Want dát is de grote en de enige vraag in verband
met de NVA: “Wie heb ik aan de lijn?”
Heb ik Geert Bourgeois aan de lijn, wiens eventuele
bedoeling onafhankelijkheid is? Of de teruggefloten Siegfried Bracke, die van
een onafhankelijk Vlaanderen geen stijve krijgt? Die stelt dat NVA ook zonder
akkoord over het confederalisme vanaf dag één in een Belgische
regering zal stappen, ook zónder een akkoord over
meer Vlaamse autonomie?
“Wie heb ik aan de lijn?” De NVA militant die een
onafhankelijk Vlaanderen wil? Of Bart De Wever die in De Tijd van enkele weken
geleden letterlijk zei: “Het confederalisme biedt België nog een toekomst”?
“Wie heb ik aan de lijn?” De N-VA in de Kamer die
oppositie voert tegen de staatshervorming van Wouter Beke en Alexander De Croo
en zijn trawanten? Of de N-VA in het Vlaams Parlement en in de Vlaamse regering
die braafjes de staatshervorming uitvoert en zich verzet tegen de door ons
ingeroepen belangenconflicten? (ih geweer)
“Wie heb ik aan de lijn?” De N-VA die beweert
oppositie te voeren tegen de regering – Di Rupo? Of de N-VA die, op een moment
dat Di Rupo en co het knap lastig zouden kunnen door bijvoorbeeld toch voor die
door het Vlaams Belang ingediende belangconflicten te stemmen, bij monde van
hun fractievoorzitter in het Vlaams Parlement de historische woorden sprak: “Ge
moet dat begrijpen, in de Kamer zitten we in de oppositie, hier zitten we in de
meerderheid.”
“Wie heb ik aan de lijn?” De N-VA die zegt tegen de
staatshervorming te zijn? Of de N-VA die, toen ze die staatshervorming onderuit
had kunnen halen door ontslag te nemen uit de Vlaamse Regering, simpelweg omdat
die staatshervorming een schending van het regeerakkoord ván die Vlaamse
Regering was, door CD&V en S.pa gepleegd; de N-VA die op dat historisch
moment blijft zitten, kop in kas steekt en Kris Peeters met lieve knuffeltjes
verder heeft laten betijen?
“Wie heb ik aan de lijn ?” De N-VA die in
Vlaanderen en in Antwerpen stoere taal uitkraamt inzake immigratie? Of de N-VA
die in het Europees Parlement in Straatsburg alle immigratiekranen opendraait?
En dit samen met hun collega’s van de groenen, onder leiding van Cohn Bendit
waarmee de N-VA in één fractie zit.
“Wie heb ik aan de lijn? Hallo, hallo?” De N-VA die
in België zegt dat we geregeerd worden door een belastingregering? Of de N-VA
die in de Vlaamse Regering de jobkorting heeft
afgeschaft en de gemeentebesturen opzadelt met de
grootste schuldstijging in de geschiedenis en dus voor een nieuwe
belastingverhoging heeft gezorgd?
“Wie heb ik aan de lijn?” De N-VA van Bart De Wever
die waarschuwt voor islamradicalisering? Of de N-VA van de bevoegde Minister
Geert Bourgeois die een recordaantal moskeeën en subsidies aan moskeeën heeft
goedgekeurd, en daarbovenop ook nog een moslimomroep en opleidingen voor imams
zit te organiseren?”
“Wie heb ik aan de lijn?” De N-VA van Homans die
alarm slaat omdat de open grenzen met Roemenië en Bulgarije vanaf 1 januari
haar OCMW overspoelen? Of de N-VA van Bourgeois die bij een ondervraging van
het Vlaams Belang daarover bij hoog en bij laag blijft zeggen dat daar niks van
aan is?
“Wie heb ik aan de lijn?” De N-VA van Homans die
alarm slaat om dat de open grenzen met Roemenië en Bulgarije vanaf 1 januari
haar OCMW overspoelen? Of de N-VA in het
Europees Parlement in Straatsburg die de opening
van die grenzen voor Roemenen en Bulgaren mee heeft goedgekeurd en iedere uitstel
mee heeft geblokkeerd?
“Hallo, hallo? Wie heb ik nu eigenlijk in godsnaam
aan de lijn?” De N-VA die u probeert wijs te maken - meer bepaald in Antwerpen
en in België - dat ze een dam opwerpt tegen het socialisme? Of de N-VA die in
de Vlaamse regering straks al tien jaar en sinds vorig jaar in meer dan 53
gemeente-en provinciebesturen alles samen met de socialisten is gaan doen?
Is dat de oppositiepartij van België? Of is dat de
regeringspartij uit de Vlaamse Regering? Een Vlaamse Regering waar het motto
lijkt te zijn: “Wat we zelf doen, doen we niet.” De Vlaamse Regering van de
stilstand: de stilstand van de wachtlijsten, een schandaal gewoon.
Wachtlijsten voor gehandicapten, wachtlijsten voor
ouderenzorg, zelfstandige kinderdagverblijven die onderbetaald over kop gaan.
En dan de stilstand der stilstanden: onze Vlaamse wegen, waar de files tien
jaar lang zijn blijven aangroeien.
De Vlaamse Regering waar het werkloosheidsbeleid
vorig jaar is uitgemond in een verhoging van de werkloosheid in Vlaanderen; waar
de Oosterweel - knoeiboel maar niet opgelost geraakt; en waar over de zesde
staatshervorming, met al haar toegevingen en al haar diefstallen, geen half
onvertogen woord is gevallen.
Ik blijf het proberen, vrienden: “Hallo, hallo?
Welke N-VA heb ik aan de lijn?” De N-VA die in die Vlaamse Regering, toen het
kalf al dubbel en dik verdronken was en met de
verkiezingen in zicht, aan de alarmbel ging trekken
om te doen alsof ze de spreekbuis van het protest in onderwijskringen was? Of
de N-VA die in 2010 met de socialisten en de christendemocraten een
regeerakkoord heeft afgesloten om die onderwijshervormingen van Monard die ons
onderwijs gaan kapotmaken op de sporen te zetten?
“Wie heb ik aan de lijn?” De NVA die nu, heel
dubbelzinnig en schoorvoetend en in strijd met wat ze vijf jaar lang in het
Europees Parlement heeft gedaan - ik herhaal, onder leiding van de groene Cohn
Bendit - zegt dat ze niet voor een
federaal maar voor een confederaal Europa is? Of de N-VA van Johan Van
Overtveldt, blijkbaar nog zo’n aanhanger van de Verenigde Staten van Europa,
die bij zijn aantreden bij de N-VA in november liet optekenen
dat er “nood is aan een grote
bevoegdheidsoverdracht naar Europa”?
“Wie heb ik aan de lijn?” De N-VA die in 2009 toen
ze naar de kiezer was gegaan mét een campagne tegen de socialisten op enkele
dagen tijd opnieuw met de socialisten aan tafel zat, maar beweerde dat ze voor
de kindpremie en een Vlaamse hospitalisatieverzekering zou gaan? Of de N-VA die
vorige jaar, toen dat kalf al dubbel en dik verdronken was, met twee kleine
persmededelinkjes en zonder enig debat zowel de kindpremie als de Vlaamse
hospitalisatieverzekering door de eigen Vlaams
Regering liet afvoeren?
“Wie heb ik aan de lijn?” De N-VA die nu beweert
dat ze niet heeft toegegeven aan Di Rupo omdat ze uiteindelijk niet in de
regering Di Rupo is gestapt? Of de N-VA die zich bij monde van Liesbeth Homans
in De Standaard verweert tegen het verwijt dat de NVA niet constructief genoeg
is, door te zeggen dat ze wel degelijk constructief is omdat het - en ze zegt
het met enige trots - de N-VA is geweest die heeft toegegeven dat
onderhandelingen over BHV mogelijk waren, terwijl daar in principe niet over
moest onderhandeld worden; en omdat het de N-VA is geweest die voor de extra
financiële middelen van het Brussels Gewest 300 miljoen op tafel had gelegd
tijdens de onderhandeling met Di Rupo?
“Wie heb ik aan de lijn?” De sympathieke N-VA die
in 2007, 2009 en 2010 naar de kiezer trok met de boodschap dat alle problemen
in België voortvloeiden uit het Belgische
Systeem , en dat niets meer ten goede kon keren
zonder Vlaanderen en Wallonië op zoveel mogelijk domeinen uit elkaar te halen?
Of de N-VA van 2013, die zegt dat ze in 2014 vanaf dag één in een sociaal -
economische herstelregering zal stappen en dat gesprekken over zogezegd
confederalisme dus in de vrieskast van de afgeschafte Senaat worden gestoken?
“Wie heb ik aan de lijn?” De sympathieke N-VA die
in haar beginjaren tegen het cordon sanitaire was? Of de N-VA van vandaag, die
aan het begin van de gemeenteraadsverkiezingen aankondigde dat ze het cordon
overal stipt zou toepassen en die van bovenuit tot op de laatste dag in de
laatste straat van Denderleeuw dat cordon met harde hand heeft doorgeduwd?
“Wie heb ik aan de lijn?” De N-VA van Bart De Wever
die op het VTM-journaal zegt dat de moslimgemeenschap maar eens dringend
duidelijk afstand moet gaan nemen van Syriëstrijders en moslimextremisten? Of
de N-VA van de bevoegde Minister Bourgeois, die in het Vlaams Parlement al
maanden aan een stuk op iedere vraag die het Vlaams Belang hem daarover stelt
uitroept hoe blij hij is dat de moslimgemeenschap afstand neemt van extremisme?
“Wie heb ik aan de lijn? Hallo, hallo?” En dan tot
slot! Last but not least!
“Wie heb ik aan de lijn?” De N-VA van Bart De Wever
die nu zegt dat hij de dam is die Vlaanderen moet opwerpen tegen Di Rupo? Of de
N-VA van diezelfde Bart De Wever die op 15 juni 2010 - hij had pas 24 uur
eerder de verkiezingen gewonnen - het premierschap zélf aan Di Rupo cadeau
deed!? Ik citeer De Wever: “Om Premier te worden moet Di Rupo geen prijs
betalen. Voor mij is hij aanvaardbaar als premier. Voor mij is dat een kwestie
van
vertrouwen scheppen.” Einde citaat.
“Wie heb ik aan de lijn? Hallo, hallo?” Welke Bart
De Wever heeft Vlaanderen aan de lijn?
Dát is de vraag die de vroegere kiezers van het VB
zich moeten stellen.
U ziet: ik heb mij aan mijn belofte gehouden. Ik
had maar één ding te zeggen over de N-VA Wie heb ik aan de lijn? Hallo, Hallo?
En met de woorden van K3: Waar ben je dan? Waarom verlang ik zo? Om dicht bij
jou te zijn. Hallo, hallo? Wie heb ik aan de lijn?
Meer had ik niet te zeggen. En ik heb ook maar één
boodschap, en het is dus - opletten, lieve media! - geen zware aanval tegen de
N-VA. Het is een boodschap aan die kiezers, die ooit VB kozen omdat ze
duidelijkheid en eerlijkheid wilden; omdat ze rechtlijnigheid en
betrouwbaarheid wilden; omdat ze wisten en voelden dat in dit land niets in
beweging komt, tenzij vanuit een beweging en een partij die eerlijk en
duidelijk is; die rechtlijnig en betrouwbaar is en zich altijd aan haar belofte
houdt.
Een partij die als zweeppartij, als motor, als stok
achter de deur de taboes kan doorbreken, de richting kan aangeven. En die de
nieuwe ideeën en de nieuwe tijd zal blijven doordrukken bij de hardhorige
partijen van het Belgische regime. Ik heb maar één boodschap aan die kiezers
die ooit het VB verlieten, maar die nu al jarenlang bedolven worden onder al
dat gezwalp en onder al die dubbelzinnige compromissen; bedolven onder al dat
machtspartijengedoe.
Aan al die ex-kiezers die samen met ons zoveel
hebben meegemaakt, en aan hun kinderen, aan alle Vlaams -nationalisten van
gisteren én van vandaag heb ik één boodschap. Aan de Vlaamse kiezers die jarenlang
heel de Vlaamse politiek op een ongelooflijke manier in beweging hebben
gebracht en heel het politieke landschap rechtser en Vlaamser hebben gemaakt;
aan al die kiezers - VB’ers die het vorige keer nog eens geprobeerd hebben met
de N-VA en dat deze keer opnieuw zouden overwegen; die kiezers die ooit
overgestoken zijn, aan die kiezers, Vlamingen, zeggen wij, als moederpartij van
vroeger en
van nu: Bezint eer ge nog eens begint. Vraag u af,
áls ge dat kieshokje betreedt en voor de komende vijf jaar alles gaat
beslissen; vraag u één ding af als ge de verleiding
voelt opkomen om opnieuw niet op het Vlaams Belang
te stemmen; vraag u één ding dan af, stel uzelf één vraag:
“Hallo, hallo? Wie heb ik aan de lijn?”
En als ge dát niet goed weet, welke N-VA ge eigenlijk
aan de lijn hebt, als het antwoord daarop onduidelijk, troebel en verwarrend
is, ga dan voor eerlijkheid en duidelijkheid, écht en ónafhankelijk, en kies
resoluut in uw eigen belang: Vlááms Belang!
Goede vrienden,
U hebt het misschien gisteren in zowat alle
nieuwsprogramma’s gezien: in maart komt Barack Hoessein Obama naar België. Ik
weet niet of hij hier in de verkiezingscampagne met politici op de foto zal
gaan, die ongetwijfeld in lange rijen en door middel van stevig ellebogenwerk
zullen staan wringen om vooraan te staan... Om deze fans een hart onder de riem
te steken - Di Rupo of Kris Peeters en nog vele anderen, we zullen het moeten
afwachten - kan ik u wel meegeven dat wij van het Vlaams Belang het zullen
moeten doen zonder de sympathie van
Obama. Enfin, ik heb toch geen berichten in die
richting ontvangen.
Wij houden ons wanneer dat de maand maart dáár is
bezig met de échte problemen; de problemen waar de komende jaren in Vlaanderen
en door Vlamingen over zal beslist worden op de verkiezingsdag van 25 mei.
Voor ons, voor het Vlaams Belang, gaan die
verkiezingen niet over een foto met Obama, maar over de vraag of de Vlamingen
hun eigen toekomst zullen mogen of kunnen bepalen; over de vraag of de toekomst
van de Vlamingen zal worden beslist in de megalomane gebouwen van de Europese
Unie, of in de Franstalige cenakels van de Wetstraat 16; over de vraag of de
toekomst van de Vlamingen in de handen ligt van Reynders, Di Rupo of Milquet
retteketet, of van Barroso of Angela Merkel of olijke Olli Rehn; dan wel over
de vraag of de Vlamingen zichzelf zullen besturen en áls ze ooit zichzelf
besturen, of ze dan door een Vlaamse regering van de stilstand gaan bestuurd
worden.
Dát vrienden, is de inzet van 25 mei: of ons
welzijn, onze welvaart, de vruchten van onze arbeid, wegvloeien naar elders; of
onze veiligheid en onze toekomst te grabbel worden gegooid en of we een land
mogen hebben zonder open grenzen, omdat open grenzen en open deuren het binnen
koud maken in plaats van warm. Een toekomst van en voor ons volk, waar we zelf
over beslissen en niemand anders, daarover gaat het op 25 mei.
Daarvoor wordt in de Vlaamse kieshokjes beslist.
Want wij worden niet verdrukt door Di Rupo en zelfs niet door Barroso; wij
worden verdrukt door onszelf, door de pest van het Belgische en de cholera van
het EU-systeem die wij onszelf aandoen. Neem Di Rupo weg en het maakt geen
verschil als vervolgens een of andere Dehaene, Verhofstadt of Leterme
aantreedt. Niet Di Rupo alleen moet weg, het Belgische systeem moet weg én het
Belgisch systeem in het groot, het EU -systeem, moet weg.
Want pas dán kunnen wij leven in vrijheid.
Over vrijheid, daarover gaat het op 25 mei. Voor
die ideeën van échte vrijheid hebben wij steeds meer bondgenoten, ook bij
andere Europese volkeren, en we willen dat symboliseren in deze campagne.
Vrienden,
Wij waren gisteren in Den Haag om de laatste
details te regelen, en ik kan het nu dus ook definitief bevestigen: op 23 maart
in de stadsfeestzaal hier in Antwerpen zijn jullie allemaal meer dan welkom.
Want hij komt, de man van en voor de vrijheid: Geert Wilders!
Goede Vrienden, Geniet van deze avond, want daarna
start een ongelooflijk harde kiescampagne. Dank u wel bij voorbaat.
Gelukkig Nieuwjaar!
Houzee!
*
*
Geen opmerkingen:
Een reactie posten