*
Zondag 13 april
Zon 6u53-20u34
H Ida van Leuven
*
Rome, Palmenzondag
*
De Lijdensweek vòòr
de Hoogdag van Pasen begint met de herdenking van de triomfantelijke intocht
van de Zachtmoedige in Jeruzalem. Niet als hoogmoedige ruiter te paard, maar gezeten
op de rug van het plaatselijke lastdier, de ezel, meid voor alle werk. Omstuwd
door een jubelende en met palmtakken zwaaiende menigte. Dezelfden als een paar
dagen later, die bij de Romeinse Landvoogd uitzinnig van woede, riepen ‘Aan het
kruis met Hem’.
Komt nog de
herdenking van Witte Donderdag en de doodstrijd in het Hofken van Olijven
gevolgd eerst door Goede Vrijdag met de kruisiging en dan twee dagen later, dapper
de Opstanding uit de Doden, op Paaszondag.
Deze korte parade van
trefwoorden om eventueel op Wikipedia te Googlen voor meer details. Met de
vraag in Uw achterhoofd om ‘de 7 verschillen’ te zoeken met de leer van de Islam,
wat ‘Wrede’ betekent.
*
*
Taqiyya.
Of liegen dat men
zwart ziet….
*
In
het Zadel
De Heer Hans Jansen geeft via ‘GeenStijl.Nl’ een lezing hoe in de
Islam zuinig met de waarheid kan omgesprongen worden. Het is een zelfdiscipline
waarmee hoge toppen kunnen geschoren worden. Taqiyya heet dat ding en het past perfect in de mond van al
onze Grote Verstanden die dit land besturen. Het staat net niet in de Koran, en
is ‘het recht om zuinig te zijn met de waarheid’.
Typische Tsjeventaal dus, daar waar Sossen en Liberalen
er gewoon op los mogen liegen. Ja Ja, de Islamisering is al ver doorgedrongen
bij de Hoge Pieten. Alleen de religieuze bezetenheid ontbreekt hen voorlopig.
Al zijn ze volgens Di Jeanetto wel raisonabel jegens de Franscouillonse
slavendrijvers.
*
Onder voorname dankzegging overgenomen door
Digitalia bij
*
WAT U MOET WETEN OVER
TAQIYYA
Taqiyya is een
technische term uit het islamitisch recht. Voordat het een technische term was,
betekende het ‘vrees’. Wanneer een moslim vreest dat de islam geschaad zal
worden, heeft hij volgens de sharia het recht om zuinig te zijn met de
waarheid. Zulke zuinigheid heet taqiyya. Onder de sharia-juristen is het een
punt van discussie of een moslim in zo’n geval liegen moet of dat hij alleen
maar liegen mag. Ook is er aandacht voor de vraag hoe ver hij kan gaan. Hoort
taqiyya altijd het belang van de islam in het algemeen te dienen, of mogelijk
ook dat van individuele moslims. Het is het mooiste als er formeel niet gelogen
wordt. Een voorbeeld van taqiyya zonder liegen is het wensen van een goede
kerst. Koran 112:3 leert dat God niet geboren of verwekt is. Als dat waar is,
is Kerstmis, de viering van de geboorte van Gods zoon, naar islamitische normen
een godslastering. In plaats van ‘goede kerst’ te wensen, kan een moslim daarom
maar beter zeggen: ‘ik wens u het allerbeste’. Dat wil zeggen: ‘ik hoop dat u
moslim wordt’.
Het bestaan van het
leerstuk van de taqiyya heeft geen voorspellende waarde als het over het gedrag
van een individuele moslim gaat. Het is net als bij polygamie. Wanneer er over
de polygamie gezeurd wordt, kan een moslim tegenwerpen dat hij maar één vrouw
heeft. Dat is natuurlijk vaak waar. Toch wil een geval van monogamie niet
zeggen dat de islam polygamie niet toestaat. Net als bij polygamie geldt dat
taqiyya iets is waarvan een moslim zonder gewetensproblemen gebruik kan maken,
wanneer hij dat nodig vindt.
De Leidse hoogleraar
Maurits Berger vertelt de media, wanneer er zich weer een golfje van aandacht
voor taqiyya voordoet, dat taqiyya een ‘middeleeuws’ begrip is, uit de
shi’ietische richting van de islam. Niets aan de hand dus en doorlopen.
Inderdaad hebben de Shi’ieten tijdens vervolgingen in de middeleeuwen gebruik
moeten maken van deze licentie om te liegen. De Soennieten hebben de Shi’ieten
namelijk regelmatig heftig vervolgd, in Irak zelfs tot op de dag van vandaag.
De Shi’ieten, in de
meeste islamitische landen een minderheid, hebben om de eigen huid te redden
regelmatig taqiyya gepleegd tegenover hun soennietische inquisiteurs. Niet dat
het bij zulke vervolgingen even formeel toeging als bij de inquisitie, we
moeten hier meer aan ongeordende volkswoede denken. De soennietische
meerderheid heeft in de geschiedenis van de islam nooit veel behoefte aan
taqiyya gehad. De soennietische migranten in het Westen zijn daarentegen een
minderheid. Een minderheid mag taqiyya gebruiken, wat mevrouw Halalsema er ook
van zegt. Een meerderheid, trouwens, mag dat ook.
Het woord taqiyya
komt in de koran niet voor. Het concept daarentegen wordt in de
korancommentaren besproken. De bekendste passage is koran 3:28. Dat vers is
moeilijk te vertalen maar vooruit, we maken er wat van: “De moslims moeten niet
de ongelovigen als ‘vrienden’, ‘medestanders’ of ‘bondgenoten’ nemen.” Die drie
alternatieven zijn pogingen tot vertaling van het belangrijkste woord in dit
vers dat iets als ‘de dichtbijen’ moet betekenen. Maar de korantekst gaat door,
en wel met de mededeling dat het verbod niet geldt indien een moslim ‘op zijn
hoede’ moet zijn. Omdat korancommentaren en shariahandboeken dit onderwerp
bespreken, is het ondenkbaar dat een beroepsmoslim nooit van taqiyya gehoord
heeft.
De Britse
beroepsmoslim Fiyaz Mughal is directeur van een gesubsidieerd meldpunt voor
islamofobie. Hij heeft, om de subsidie veilig te stellen of om andere redenen,
bedrieglijk opgeleukte statistieken over anti-islamitische incidenten
gepubliceerd. Deswege is hij door een radiopresentator, Tim Burton, betiteld
tot ‘taqiyya kunstenaar’. Burton heeft daarvoor dinsdag 8 april in Birmingham
terecht moeten staan. Volgens Mughal zou het uitsluitend rassisties
extremistisch rechts zijn, dat moslims wel eens van taqiyya beschuldigt, en een
rassistiese beschuldiging is strafbaar.
Tim Burton is
vrijgesproken. De behandeling van de zaak heeft zeven uren geduurd. Er was een
getuige-deskundige over de koran en de sharia uit Nederland. Wie zou dat nu
weer geweest zijn. Dit in het kader van full disclosure.
Toch is taqiyya niet
zo’n raar idee. In een maatschappij waar de openbare orde alleen gegarandeerd
wordt doordat je stam wraak zal nemen als jou wat overkomt, kan iemand die de
waarheid spreekt veel overlast veroorzaken. Zijn broers en neven moeten dan
immers wraak gaan nemen voor de klappen die hij krijgt, terwijl ze liever iets
anders omhanden zouden hebben, bijvoorbeeld een stage lopen.
De weigering een
geloofsgenoot, ook al is hij medeplichtig aan roof of zeeroverij, te bestrijden
of bij de politie aan te geven, valt ook onder taqiyya, want effectief optreden
zou een individuele moslim, en dus mogelijk de islam, kunnen schaden. Dat moet
voorkomen worden. Want ‘islam is vrede’, en vrede is goed
*
De teugels strak aantrekken
Vooral
de laatste alinea is het herlezen waard. Want hier wordt zonder omwegen uitgelegd,
waarom de moslimwereld zelf zwijgt en al zekerlijk niet afkeurt wat in de
wereld geschiedt als terrorisme, criminaliteit of drugshandel: deze berichten
bespreekbaar stellen, zou immers de Islam kunnen schaden.
Wacht,
ik zal een voorbeeld geven.
Iemand
zit met het hoofd tot aan de schouders in een glazen bokaal met honderden
wespen. Hij mag daar niets over zeggen of zelfs niet aan denken, want dat zou
de wespen kunnen schaden….
In
de Joods-Christelijke Beschaving kennen we datzelfde fenomeen van bedriegelijke
zaken, en dat heet dan… schijnheiligheid. In Tsjeventermen is dat dan ‘liegen
om bestwil’, al hoeft men persé niet iets te zeggen, om de waarheid geweld aan
te doen..
Geschreven
door AABEE via Digitalia
*
*
Geen opmerkingen:
Een reactie posten