*
Woensdag 2 april
Zon 7u17-20u17
H Genoveva van Brabant
*
Vertaling: Venetiaanse Afscheidingsbewxeging
was klaar voor gewapende oproer.
Elders werd bericht over 24 aanhoudingen
door de Staatsveiligheid…..
*
*
Navo verhoor
onze bede, en vergeet Poetin
*
In
het Zadel
Net als 1400 jaar geleden,
maar deze keer veel subtieler, is de Islam bezig met van bloed druipende
handen, uitbreiding te nemen in onze Gewesten. Hieronder volgt een historische
reconstructie van wat de Islam uitrichtte tussen jaren waarin ‘de Profeet’
leefde, en wat er nà hem gebeurde, tot de 1ste Kruistocht eventjes het puntje op de I van Islam kwam
zetten. Er waren 9 zo’n Kruistochten nodig, vooraleer 300 jaar later enerzijds het
monster, maar ook het Avondland dermate uitgeput waren, dat het weer een paar
eeuwen duurde voor de strijd werd hernomen. Deze periode van vijandelijke
aanvallen duurden tot bijna de jaren 1800, toen de Turken bij Het Beleg van
Wenen verjaagd werden.
Nu zijn we weer een paar
eeuwen verder, en weer wordt Europa overspoeld door Moslim-golven. Waar
zegedronken Jihadi’s hun dode vijanden achter hun 4 x 4 bij trosjes door de
straten slepen. Net als een tsunami, uit het niets geboren, rollen die verder
landinwaarts, want overal waar zij komen, wordt hun leger aangevuld met de
dubbele paspoorten van de ontelbare ‘gezinsherenigingen’. Niet één, maar
duizenden Paarden van Troye staan in onze steden op de meest strategische
plaatsen. Och, ze zijn zo lief, Meneer! Maar een Europese Oekraïniër, orthodox,
volledig aangepast, goede stielman, enz, wordt uitgewezen…
Wat bewijst dat de Islam
reeds ons land in bezit heeft genomen.
De Val van Constantinopel
(1453) en deze van Alexandrië (641): beste lezer, ondergetekende heeft die twee
door elkaar gehaald voor wat betreft de verbranding van de manuscripten met
alle bekende wetenswaardigheden sedert het begin der tijden, tot dan. Wikipedia, waarschijnlijk onder druk
van de omstandigheden, beschrijft de vernietiging van deze bibliotheek als ‘Over
de precieze toedracht hiervan zijn de meningen verdeeld’.
Nee, beste Wiki, U kletst
maar wat uit Uw nek. U lijkt wel de VRT!!!!! Er wordt zelfs ginnegappend
beweerd door de Islammers, dat de Sultan of de Kalief bij zijn ondergeschikten
navraag deed over wat in die boeken allemaal wel mocht te lezen staan. Was het
tegen de Koran, in het vuur daarmee. Stond
er iets in dat ook in de Koran voorkwam, dan zag hij geen reden om die te
bewaren. Ook in dat tweede geval: in het vuur ermee. De Moslim-archieven zelf
verhalen met enige trots, dat nog maandenlang de verwarming kon gestookt worden
met dat soort duivelsboeken der Christenen.
Onderhand weten we wel,
dat de zaken nog veel eenvoudiger liggen. Alles dat ouder is dan de Islam, moet
verdwijnen, zodat er later kan beweerd worden, dat er helemaal niets was voor
Mohammed op aarde verscheen.
*
De
Waarheid over de Kruistochten en de Islamitische Jihad
*
Sinds de aanslagen van 11 september 2001 op het
World Trade Center en de Pentagon in de Verenigde Staten horen we regelmatig
zogenaamde “deskundigen” uitleggen dat met name de middeleeuwse Kruistochten en
het Westerse imperialisme de oorzaak zijn voor de diepgewortelde haat van
islamisten en jihadisten tegenover het vrije Westen.
Gezien de historische expansiedrift en de
gewelddadige geschiedenis van de islam sinds de oorsprong in de 7e eeuw
(571-632 n. Chr.), is deze stelling met enig gezond verstand nauwelijks te
verdedigen.
Sommigen gaan zelfs zover om te beweren dat “de
Kruistochten één van de directe oorzaken zijn die geleid hebben tot het Midden
Oosten conflict van vandaag.” [Karen Armstrong] Door dit te beweren wordt er
niet alleen onrecht gedaan aan de historische feiten, maar wordt de islam ook
nog eens verheerlijkt en geromantiseerd als een vredelievende godsdienst die gen
enkel kwaads in zin had, maar slachtoffer is geworden van een christelijk
complot. Waarmee tegelijkertijd de directe bewijzen vanuit de Koran en
invloeden uit de Islamitische traditie wat betreft de haat tegenover
niet-gelovigen (Joden en Christenen) en het verspreiden van de islam door
middel van de jihad gemarginaliseerd worden door deze zogenaamde “deskundigen.”
Een U.S. News & World Report artikel neemt het
als een vanzelfsprekende waarheid aan dat “de Kruistochten een diepe wrok tegen
het Westen hebben achtergelaten bij moslims welke tot op de dag van vandaag nog
doorwerkt.” Hoewel Amerika nog een onontdekt werelddeel was tijdens de
Kruistochten in het Midden Oosten (1095-1291 n. Chr.), zien de islamisten
Amerika nog steeds als de Grote Satan en kan dit alles verklaard worden als een
direct gevolg van de middeleeuwse Kruistochten. Het bewuste artikel werd
geschreven door Andrew Curry[1] en voor het eerst gepubliceerd op 31 maart 2002
(The first Holy War – During the Crusades, east and west first met on the
battlefield) en daarna, bewerkt, opnieuw gepubliceerd op 7 april 2008 (The
first Holy War – the truth about the epic clash between east and west).
De toonzetting is duidelijk: de Kruistochten waren
een barbaarse onderneming uitgevoerd door wrede “christenen” en bedacht door
een corrupte paus. Terwijl Saladin en zijn Arabische legers vooral bestonden
uit edelmoedige en nobele krijgers die niets anders deden dan het verdedigen
van “hun land.” De historische feiten vertellen het verhaal geheel anders. De
Kruisvaarders waren niet wreder (of minder wreed) dan hun arabische
tegenhangers en Saladin was ook niet de geromantiseerde persoonlijkheid uit
films als “Kingdom of Heaven.”
Ook in Nederland worden de kinderen op scholen met
dezelfde leugenachtige argumenten geïndoctrineerd. Dat hiermee de historische
waarheid geweld wordt aangedaan, schijnt de leerkrachten niet te deren. Op de
website van SchoolTV kan je bijvoorbeeld een uitzending bekijken over de
Kruistochten [hier en hier]. De begeleidende teksten laten duidelijk zien
vanuit welke hoek er gedacht moet worden:
Clip 1:
“De paus
riep in een vergadering alle christenen op om op kruistocht te gaan. Een tocht
naar Jeruzalem om daar de moslims te verdrijven en de heilige plaatsen te
redden… De keizer in Byzantium was bang dat de moslims zijn Byzantijnse rijk
zouden veroveren. Hij stuurde daarom een brief naar de paus in Rome waarin hij
hem om hulp vroeg. De paus was de leider van de Christenen in Europa en een
machtig man. Hij zag een kans om zijn macht te vergroten en besloot de keizer
van Byzantium te hulp te komen. Hij verzon een manier om de mensen enthousiast
te krijgen voor een kruistocht tegen de moslims.”
“Op een
grote vergadering zei hij:
“Moslims hebben de heilige stad Jeruzalem veroverd. Er worden Christenen
gemarteld en gedood; mannen, vrouwen, kinderen, ja zelfs babies.”
Dat was
niet waar, maar de paus sprak het woord van God. De paus beloofde ook dat
iedereen die aan de kruistochten meedeed, een plekje in de hemel zou krijgen.
Zijn oproep ging als een lopend vuurtje door heel Europa. En iedereen die het
hoorde, wilde meedoen met de kruistocht en de mensen riepen: God wil het! God
wil het!”
Clip 2:
“Op 15
juni 1099 viel het kruisleger aan. Na een heftige strijd wisten ze Jeruzalem
binnen te dringen. De kruisvaarders waren door het dolle heen. Ze doden alle
inwoners van de stad, 30.000 mensen. Mannen, vrouwen, kinderen, ja zelfs
babies. Jeruzalem was veroverd.”
“Een
ridder schreef:
“De
moslims hebben hun verdiende loon gehad. Er is bloed gevloeid, maar gelukkig
alleen moslimbloed. De heilige plekken die zo lang moesten lijden onder de
moslims, zijn weer bevrijd”.”
Dit begeleidend stukje van SchoolTV is een
beschamende en eenzijdige voorstelling van de werkelijkheid. De moslims worden
voorgesteld als slachtoffers, immers waren zij het die werden verdreven en
afgeslacht. Het zijn de Kruisvaarders die wreed zijn en over de wreedheden van
moslims wordt niets gezegd. Maar het was juist de islam die in de honderden
jaren voorafgaand aan de Kruistochten systematisch alle vroeg-christelijke gemeenschappen
en steden onder de voet gelopen en vernietigd hadden. Deze christelijke
gemeenschappen bestonden al voor het ontstaan van de islam, zoals bijvoorbeeld
Antiochië en christelijke gemeenschappen in het huidige Israel, Turkije en
Egypte.
Het feit dat er pelgrims, op reis naar de
christelijke Heilige Plaatsen door moslims werden vermoord, wordt een leugen
genoemd. Hoewel dit toch een gedocumenteerd historisch feit is. Ook wordt er
een oorlogszuchtig religieus fanatisme aan de eerste Kruisvaarders toegeschreven
die in de vroeg-christelijke kerk juist totaal afwezig was. De jihad gedachte
en het martelaarschap voor God is een typisch islamitische traditie en het
christendom is hierdoor uiteindelijk weliswaar beïnvloedt, maar dit soort
religieus fanatisme had met de eerste Kruistocht minder te maken dan de
“deskundigen” ons willen doen geloven en het aanwezige fanatisme stond volledig
in de schaduw van de islamitische jihad gedachte. In feite was de eerste
Kruistocht zelfs een knullig en onprofessioneel georganiseerde expeditie die
wonderwel toch slaagde. Maar het had niets te maken met professioneel
georganiseerde ridder legers die het martelaarschap voor God en de religieuze
jihad voor ogen hadden, zoals die wel binnen de islam bekend waren. De moderne
politiek correcte, maar historisch gezien onjuiste, weergave van feiten
beïnvloeden een hele nieuwe generatie met eenzijdige halve waarheden, waardoor
het moeilijker wordt om de feitelijke waarheid te blijven onderscheiden.
Om een juist en goed begrip van de historische
achtergronden van de Kruistochten te verkrijgen is het dus nodig om de
historische feiten te laten spreken. We hebben hier immers te maken met
“deskundigen” die de opinie proberen te beïnvloeden door het verspreiden van
ongefundeerde artikelen en de bewering dat de Kruistochten mede
verantwoordelijk zijn voor de islamitische jihad tegen het westen.
In een interessante column van Vincent Carroll,
staflid van de [inmiddels gefuseerde] Rocky Mountain News in Denver, wordt
dieper ingegaan op de gewelddadige geschiedenis van de Islam voorafgaand aan de
Kruistochten.
Hij schrijft dat als je het U.S. News & World
Report artikel over de Kruistochten leest, je toch haast aan een grap moet
denken.
“Zij
kunnen niet serieus verkondigen dat de Kruistochten “de eerste grote slag was
tussen de Islam en het Westerse Christendom” en het in hoofdletters “de eerste
Heilige Oorlog” noemen.”
Geen
enkele nuchtere journalist of historicus kan beweren dat “tijdens de
Kruistochten, het Oosten en het Westen elkaar voor het eerst tegenkwamen op het
slagveld” en tegelijkertijd verwachten dat een lezer, die zelfs maar een
gemiddelde kennis van de wereldgeschiedenis heeft, niet geschokt uit zijn stoel
zou springen.
Vincent Carroll noemt het een grap dat het U.S.
News & World Report artikel, Akbar Salahuddin Ahmed citeert, de Ibn Kaldun
chair of Islamic studies [American University in Washington D.C.] en U.S. Navy
Academy [Annapolis], die plechtig volhoudt dat
“de
impact van de Kruistochten een historische herinnering creëerde die ons tot op
de dag van vandaag is bijgebleven – de herinnering aan een lange Europese
moordpartij.”
Carroll geeft terecht aan dat
“geen
enkele serieus opinieblad een dergelijke verklaring zou publiceren zonder enige
vermelding van wat er gebeurd is vóór 1099 en de plundering van Jeruzalem door
de metgezellen van Tancred van Galilea en Godfried van Bouillon.”
Iedereen die onderzoek doet naar het
islamitisch-christelijk conflict vanaf het ontstaan van de islam ontdekt dat er
al vele grote veldslagen plaats hadden gevonden tijdens de 500 jaar die
voorafging aan de val van Jeruzalem in 1099 door de Kruisvaarders. En dat al
deze veldslagen het gevolg waren van de islamitische “Blitzkrieg” vanuit Arabië
die, hoewel het Midden Oosten en Noord-Afrika het hart van de christelijke
nederzettingen waren, de gehele wereld trachtte te onderwerpen aan de islam,
zowel naar het noorden, oosten en westen.
Volgens Carroll zullen sommigen tegenwerpen dat ze
niet beweren dat de Kruistochten de eerste slag was tussen moslims en
christenen. Maar wel dat het de eerste slag was tussen de islam en het
“Westerse Christendom.” Daarmee zeggende dat Arabisch islamitisch imperialisme
in het Midden Oosten en Noord Afrika niet meetelt. Zo kan een “expert” mooi om
de hete brij heen praten, ‘we laten de gewelddadige en agressieve expansiedrift
van de islam buiten beschouwing en focussen ons alleen op de gebeurtenissen
tijdens de Kruistochten’ (500 jaar na het ontstaan van de Islam) als resultaat
van Westers imperialistisch Christendom.
Maar laten we het eens van de andere kant bekijken,
en niet vanuit een islamitisch perspectief. Als er in die eerste 500 jaar na
het ontstaan van de islam een constante dreiging is uitgegaan van deze nieuwe
religie en gaandeweg alle christelijke, joodse en traditionele gemeenschappen
van het Midden Oosten, Arabië en Noord Afrika door middel van islamitische
jihad veroverd is, waarom is het dan niet redelijk om deze islamitische veroveringsdrang
een “historische herinnering” te noemen voor zowel christenen als joden? Net
zoals de impact van de Kruistochten voor de islamieten een “historische
herinnering” is geworden. En waarom worden de Kruistochten de “eerste Heilige
Oorlog” genoemd, terwijl de islamieten “de jihad tegen de ongelovigen” vanaf
het allereerste begin van hun expansiedrift benadrukt hebben.
Als we kijken naar de feiten dan blijkt dat de
Kruistochten niet de eerste grote slag was tussen de islam en het Christendom,
zelfs niet tussen de islam en het, als zodanig gedefinieerde, Westerse
Christendom wat toen als het niet-orthodoxe Europa gezien zou moeten worden.
Sterker nog, er waren vele grote veldslagen tussen de islam en het Christendom
voorafgaand aan de Kruistochten, waarbij de islam de agressieve, gewelddadige
en expansionistische religie is. En overal waar de islam kwam werd de bevolking
gedwongen zich te bekeren tot de islam of als dhimmi [niet-moslims] te leven
onder de moslims met alle discriminerende regels die hen werden opgelegd.
Opkomst van de islam. Binnen een eeuw werd er een
aaneengesloten islamitische zone gevormd van India tot aan de Atlantische
oceaan.
Samenvatting van de geschiedenis van de
islamitische jihad tot aan de eerste Kruistocht
Voorafgaand aan de expansie van de islam over het Midden Oosten, heeft
Mohammed al vele veldslagen moeten leveren om de islam te vestigen in Arabië
tegen Arabische animistische, christelijke en joodse stammen. Mohammed was in
het begin niet sterk genoeg om militair staande te blijven en sloot daarom ook
vele verdragen om ze later, eenmaal op volle oorlogssterkte, met evenveel gemak
te verbreken. Mohammed heeft in die periode de joodse gemeenschappen één voor
één uitgemoord, vooral omdat de joden niet wilden erkennen dat Mohammed de
profeet van God en de islam een verbeterde versie van het judaïsme zou zijn. Zo
zijn de joodse stammen van Medina (624) en Khaybar (628-641) uitgemoord door de
islamitische legers van Mohammed.
De
Taboek expeditie. In 630 n. chr (om precies te zijn van oktober tot en met
december) lanceerde Mohammed zijn eerste islamitische expeditie tegen
christenen in Arabië. Dit was na de verovering van Mekka in januari 630.
Volgens islamitische bronnen had Mohammed de beschikking over 30.000 strijders
en 10.000 ruiters, allen bereid te vechten voor de islam. Het gerucht was dat
er een groot byzantijns leger optrok richting Arabië, maar dit was slechts een
gerucht en is nooit daadwerkelijk gebeurd. Onderweg naar Taboek, liet Mohammed
regelingen treffen met andere christelijke arabische stammen in het noorden van
Arabië en verplichtte hen om een belasting te betalen, de Jizya belasting,
waardoor ze gevrijwaard bleven van een islamitische aanval met als gevolg dood
en vernietiging. Eenmaal aangekomen bij Taboek bleek er helemaal geen
Byzantijns leger te zijn en moest Mohammed onverrichter zake terugkeren naar
Mekka. Het was Mohammed zelf die de eerste moslimgeneraties inspireerde tot
verovering, expansie en geweld.
In
633 veroveren de moslims de regionale hoofdstad Al-Hira in Perzisch Mesopotamië
(tegenwoordig Irak). De moslims werden geleid door Khālid ibn al-Walīd. Hij was
een vroege metgezel van Mohammed en één van de meest succesvolle (en wrede)
militaire leiders van de geschiedenis. Onder zijn militaire leiding verbreidde
de islam zich over Arabië, Mesopotamië en Syrië in een korte tijd van 632 tot
636.
In
633 n. chr. veroverden de moslims de christelijke stad Antiochië (nu Turkije).
Moslimlegers veroveren Damascus in 635 en maken het de hoofdstad van het
islamitisch Kalifaat. Tevens veroveren ze Gaza in 635.
In
augustus 636 versloegen de moslimlegers een groot Byzantijns leger tijdens de
slag bij Jarmoek. Het Byzantijnse leger was gestuurd door Keizer Heraclius om
verloren christelijke gebieden te heroveren. De moslimlegers werden geleidt
door Khālid ibn al-Walīd. Deze overwinning was een belangrijke stap in de
expansiedrift van de islam en legde de weg open voor de verovering van grote
delen van de toenmalige christelijke wereld in Anatolië (nu Turkije) en de
oostelijke landen aan de Middellandse Zee. Uit deze tijd stamt waarschijnlijk
de islamitische filosofie van de dood: “Wij hebben de dood meer lief dan het
leven. Zij hebben het leven meer lief dan de dood.” Het credo van de jihadist.
In
november 636 versloegen de moslimlegers definitief de Perzische legers in de
slag bij al-Qādisiyyah, wat de feitelijke verovering betekende van grote delen
van Iraq en de weg open legde voor de verovering van het Perzische Rijk (Iraq,
Iran en Afghanistan) tot en met Pakistan.
In
637 gaf patriarch Sophronius Jeruzalem, die toen in handen was van de
Byzantijnen, over aan de Arabieren onder leiding van kalief Umar ibn
al-Khattab.
In
639 valt caesarea (in Israël) in handen van de moslimlegers.
Moslimlegers vallen delen van Armenië binnen in 639 en komt uiteindelijk
geheel in Arabische handen in 694. Ze verkrijgen autonomie onder Arabisch
bestuur als het Emiraat van Armenië.
Van
639-642 veroveren de moslimlegers Egypte op de Byzantijnen.
In
641 veroveren moslimlegers onder leiding van generaal Amr ibn al-As Alexandria
(Egypte) en vernietigen ze de wereldberoemde Bibliotheek van Alexandria, hoewel
dit betwist wordt.
Het
Perzische Sassanid Rijk wordt in 5 jaar tijd definitief verslagen. In 642 wordt
de slag bij Nahavand gewonnen door de moslimlegers en volgelingen van Zoroaster
worden vervolgd en vermoord. Tegen 650 na chr. is het gehele Perzische Rijk tot
aan de Kaspische Zee islamitisch bezit.
De
moslimlegers wenden zich nu ook richting Noord Afrika waar, sinds het ontstaan
van het Christendom, enkele van de oudste christelijke gemeenschappen bestaan.
De bekende kerkelijke leider en bisschop Augustinus van Hippo wordt hier
geboren (in de West-Romeinse provincie Africa, tegenwoordig noord-oost Algerije
en noord-Tunesië). Tripoli (nu hoofdstad van Libië) wordt door moslimlegers
veroverd in 643.
Van
640-720 wordt de Shari’a (islamitische Wetgeving) ingesteld in Iran,
Afghanistan en delen van Pakistan
Vanaf
649-650 heeft het Byzantijnse Cyprus 300 jaar lang te lijden onder voortdurende
aanvallen van islamitische legers en wordt het afwisselend bestuurd door
Arabische of Byzantijnse heersers. Geen enkele oud-byzantijnse kerk overleeft
deze periode, vele steden worden met de grond gelijk gemaakt.
Tussen 643 en 707 veroveren de moslimlegers geheel Noord Afrika. Hierbij
worden de oude christelijke gemeenschappen geplunderd, vermoord, schatplichtig
gemaakt of verdreven. Het oude Carthago (de stad Tunis in Tunesië
is gebouwd met stenen van de ruïnes van Carthago) wordt in 697 totaal verwoest.
De
moslimlegers belegeren de hoofdstad van het christelijke Byzantijnse Rijk,
Constantinopel (nu Istanboel), voor de eerste keer van 674 tot 678. Ook de
tweede belegering van 717 tot 718 heeft geen succes en loopt zelfs op een grote
nederlaag uit voor de moslimlegers, zowel op het land als op zee. Uiteindelijk
valt het verzwakte Constantinopel in 1453 in handen van de islamitische
Ottomanen.
In
674 na chr. staan de moslimlegers al aan de oevers van de Indus Rivier in
Pakistan.
Tussen 688-692 wordt de Rotskoepel gebouwd in Jeruzalem.
Vanaf
650 vallen moslimlegers Algerije binnen. In 700 wordt Algiers (hoofdstad van
Algerije) veroverd door de moslimlegers en is het christendom verdwenen in
Noord Afrika. De moslimlegers bestrijken nu ook het Europese vasteland.
De
moslimlegers veroveren in 710-713 de gehele indusvallei (nu gelegen in
Afghanistan, Pakistan, Kashmir en west- en midden-India). Het hindoeïsme en
Boeddhisme worden verder teruggedrongen.
In
711 stak de Moorse en islamitische Generaal Tarik ibn Ziyad met 7000 jihadisten
de Straat van Gibraltar over en versloeg Koning Roderik in een beslissende slag
wat vrijwel geheel Spanje onder islamitisch bestuur bracht. De Moorse
overheersing van Spanje wordt in het Westen vaak geroemd als een voorbeeld van
gematigd islamitisch bestuur. Hoewel het zeker waar is dat de Moren een rijke
cultuur ontwikkelden in Spanje samen met de joden en christenen, was de
realiteit niet zo sprookjesachtig. Onder de Moren waren de joden en christenen
ook tweederangsburgers en waren er allerlei discriminerende wetten van kracht.
Daarnaast waren er geregeld opruiingen en aanvallen op christenen en joden,
waardoor ze hun leven nooit helemaal zeker waren en nam de islamisering van de
bevolking hand over hand toe. Toch verloren de islamitische legers vanaf 722
gaandeweg meer terrein en namen christelijke koninkrijken langzamerhand weer
bezit van Spanje. Het zou nog tot 1492 duren vooraleer de laatste islamitische
weerstand gebroken was.
In
714-716 veroveren de moslimlegers Lissabon. Na even kort heroverd te zijn door
Alfons II van Asturië (798) viel het al weer snel in handen van de moslims.
Vanaf
710 vielen islamitische bendes Sardinië binnen en zorgden ervoor dat de
kuststreken ontvolkten en de bewoners de binnenlanden invluchten. In 846 kwam
het eiland in bezit van de moslims, deze bezetting duurde ongeveer 150 jaar.
Tegen het jaar 1000 n. chr. was Sardinië weer in bezit van het Rooms-Katholieke
Rijk.
In
719 wordt Cordoba de zetel van de islamitische gouverneur van het gebied
Cordoba. In 756 wordt de stad de hoofdstad van het “Emiraat van Cordoba” en in
929 het nog machtigere “Kalifaat van Cordoba“, wat feitelijk over heel
“al-Andalus” [Spanje] regeert.
Narbonne wordt door Al-Samh ibn Malik al-Khawlani, gouverneur van
Al-Andalus, in 719 of 720 ingenomen. De stad werd hernoemd tot Arbunah en
veranderd in een militaire basis voor toekomstige campagnes.
Na al
enkele malen Frankrijk binnen getrokken te zijn, worden de moslimlegers in 721
verslagen door Odo van Aquitanië tijdens de slag bij Toulouse.
In
725 hadden de moslimlegers meer succes onder leiding van Anbassa ibn Suhaym
al-Kalbi en veroveren ze opnieuw Narbonne, Carcassonne, Nîmes en komen tot Autun
in Bourgondië. Tevens komen de Kopten (Egyptische christenen) in opstand tegen
de moslim overheersers in Egypte vanwege de hoge belastingen die alleen zij
moeten betalen aan het moslimbewind.
In
732 trok Emir Abd el Rahman [gouverneur van Spanje] Frankrijk binnen en
veroverde Bordeaux op Odo van Aquitanië en trok verder noordwaarts helemaal tot
aan de Loire.
De
moslimlegers onder aanvoering van Emir abd el Rahman werden in 732 door Karel
Martel verslagen in de slag bij Poitiers (Tours). De uitkomst van deze veldslag
bracht de noordwaartse expansie van de islam uit Spanje tot staan en wordt
traditioneel beschouwd als een keerpunt in de opmars van de islam in Europa. In
de daaropvolgende jaren heroverd Martel Zuid-Frankrijk op de moslims.
In 739 versloeg de Byzantijnse keizer Leo
III the Isaurian de moslimlegers van Hisham ibn Abd al-Malik, geleidt door zijn
broer Sulayman tijdens de slag van Akroinon. Met deze overwinning verdreef hij
de moslimlegers uit Klein-Azië. Leo III was ook de keizer die Constantinopel
behoedde tijdens de 2e belegering van de stad in 717. Dankzij zijn
overwinningen heroverde het Byzantijnse Rijk verloren gegaan gebied na een
periode van opeenvolgende veroveringen door de moslimlegers in Klein-Azië.
In 777
vragen Moorse heersers van Barcelona, Zaragoza en Gerona Karel de Grote om hulp
tegen de Emir van Cordoba. Karel de Grote verovert Pamplona, maar besluit zijn
veldtocht te staken als het niet lukt om Zaragoza te veroveren. Op de
terugtocht wordt zijn achterhoede overvallen door Basken bij Roncesvalles en
afgeslacht. In 792 werd er door Hisham I, de Emir van Córdoba, opgeroepen tot
een jihad tegen de Franken. Opnieuw vallen moslimlegers Zuid-Frankrijk binnen,
maar worden daar bij Orange verslagen door legeraanvoerder Willem van Gelonne.
In
813 worden veel christenen in Israel door moslimbendes overvallen en gedood. De
meeste christenen vluchten het land uit.
Moslimlegers veroveren Kreta in 826, plunderen de Griekse eilanden in
827 en vielen Sicilië aan en veroverden Sardinië in 827. In 831 veroveren de
moslimlegers Palermo. Tijdens de slag om het Byzantijnse Sicilië ontmoeten de
moslimlegers veel tegenstand waardoor het meer dan 100 jaar duurde voordat de
moslims het hele eiland in hun bezit kregen in 965 en het transformeerden tot
het Emiraat van Sicilië.
Gedurende de 7e en de 8e eeuw heeft Marseille veel te lijden gehad van
islamitische zeerovers en in 838 wordt Marseille uiteindelijk veroverd door de
moslims. Nice heeft aanvallen te verduren in 813, 859, 880 en 942. In 888
hebben de moslimlegers een basis ingericht in Fraxinet vlakbij Frejus in de
franse Provence. Tijdens deze periode heeft ook Corsica te lijden onder de
islamitische aanvallen.
In
855 komen christenen uit de voormalig Byzantijnse stad Hims (Syrië) in opstand
vanwege nieuwe dhimmi belastingen opgelegd door het islamitisch kalifaat. Deze
opstand heeft geen schijn van kans en wordt hardhandig neergeslagen door de
christelijke leiders te doden, de christenen te verbannen uit de stad, en alle
kerken te verwoesten.
Vanaf
838 vielen moslimlegers Zuid-Italië binnen. In 840 veroverden ze Taranto en
Bari. En in 841 viel Brindisi in moslimhanden, Capua werd met de grond gelijk
gemaakt, en werd Benevento van 840 tot 847 en van 851-852 bezet. Rome, de
hoofdstad van het Roomse Rijk, werd driemaal belegerd (843, 846 en 849), maar
alle drie pogingen faalden, hoewel het ze lukte om Rome in 846 te plunderen en
het Vaticaan te beschadigen. Het eiland Malta viel in 870 in moslimhanden. In
882 hadden de moslims een basis tussen Napels en Rome. Pas in 915 verloren ze
deze basis tijdens de slag bij Garigliano. In 873 verwoesten moslimbendes het
klooster van San Vincenzo al Volturno en in 882 en opnieuw in 883 werd het
klooster van Monte Cassino door moslims geplunderd en verwoest. Bij die laatste
aanval werd de abt Bertharius en enkele monniken vermoord. In 918 kwam Reggio
Calabria onder moslimbewind. Genua wordt in 934 aangevallen en La Spezia in
935. De moslimlegers veroveren daarna Asti en Novi Ligure in Piemonte
(Noord-Italië). Van 942-964 veroveren ze Savoie en bezetten zelfs een gedeelte
van Zwitserland van 952-960. De Zwitserse plaatsnaam Saaz herinnert nog aan
deze islamitische aanwezigheid. Pisa werd in 1004 geplunderd door moslimlegers.
Tegen
het einde van de 9e eeuw vestigen moslimpiraten zich langs de Zuid-Franse en
Noord-Italiaanse kust. Ook in Oosterse richting vestigen de moslimpiraten
havens, zoals in Sicilië, Kreta, Cyprus en Zuid-Italië. Van 824 tot 961
beheersen moslimpiraten de gehele Middellandse Zee. Deze islamitische Barbaarse
Corsairs vormden in de 11e eeuw een alliantie van moslimpiraten die tot en met
de 19e eeuw actief bleven. Ze opereerden vanuit havens als Tunis, Tripoli,
Algiers, Salé en havens in Marokko. In de Middeleeuwen werd de Noord Afrikaanse
kustlijn door de Europeanen de Barbaarse Kust genoemd vanwege deze
moslimpiraten. Hun werkgebied besloeg de gehele Middellandse Zee, de Noord- en
West Afrikaanse kustlijn en de Noord Atlantische zee zover als Ierland en
IJsland, waar zelfs enkele aanvallen uitgevoerd zijn. Doel was vooral het
ontvoeren van christenen en Afrikanen en hen verkopen als slaven op
slavenmarkten. Daarnaast vernietigden ze duizenden Spaanse, Franse, Italiaanse
en Britse schepen. Volgens schattingen zijn 800.000 tot 1,25 miljoen Westerse slaven
op deze manier gevangen en verkocht.
In
904 plunderden moslimlegers de Griekse stad Saloniki.
In
937 worden christelijke Heilige Plaatsen in jeruzalem door moslims verwoest. De
Kerk van het Heilig Graf wordt plat gebrand. Ook andere kerken worden verwoest.
In 966 zijn er opnieuw vervolgingen van christenen in Jeruzalem. In 1003 wordt
de kerk van St. Marcus in Fustat, Egypte, verwoest. In 1003 wordt tevens de
kerk van Het Heilig Graf opnieuw verwoest, ditmaal in opdracht van Al-Hakim bi-Amr
Allah. In 1004, 1005 en 1012 vaardigt al-Hakim discriminerende decreten uit
tegen joden en christenen.
In
1048 is de restauratie van de kerk van het Heilig Graf voltooit en in 1055
wordt het eigendom van de kerk van Het Heilig Graf in beslag genomen door de
moslimautoriteiten.
Moslimlegers, bestaande uit Almoraviden, veroveren West-Ghana in Afrika.
Almoraviden, (ook wel bekend als Moerabitoen) zijn een coalitie van
west-Saharische Berbers; volgelingen van islam, gefocust op de koran, de hadith
en de Malikitische wet.
In
1064 verovert Mehmed Alp Arslan met zijn moslimleger Caesarea, de hoofdstad van
Cappadocië (nu Turkije), en opnieuw geheel Armenië en Georgië.
In
1068 valt Alp Arslan het Byzantijnse Rijk binnen, maar Keizer Romanus IV
Diogenes lukt het om de moslimlegers terug te dringen tot over de Eufraat in
Iraq. In 1071 komt het opnieuw tot een treffen en wordt een groot Byzantijns
leger onder aanvoering van Keizer Romanus IV Diogenes verslagen door de
moslimlegers van Mehmed Alp Arslan tijdens de slag bij Manzikert. Door deze
nederlaag was de machtsbalans in het voordeel van de islamitische turken
beslecht en speelde het Byzantijnse Rijk een bijrol in Klein-Azië. Hierna viel
Alp Arslan, het land van zijn voorvaderen, Turkistan aan. De Slag van Manzikert
was de aanleiding voor de Eerste Kruistocht van de christenen naar het Heilige
Land (1096-1099).
In
1071 trokken de islamitische turken Israël binnen en in 1073 veroverden ze
Jeruzalem.
In
1075 wordt Nicea (nu Iznik in Turkije) veroverd door de moslimlegers en tot
hoofdstad van Anatolië gemaakt.
In
1094 vraagt de Byzantijns keizer Alexios I Komnenos het christelijke westen om
hulp tegen de moslim invasies van zijn gebied; deze Seldsjoeken zijn moslim
turken van oosterse origine. In 1095 preekt Paus Urbanus II de eerste
kruistocht; ze veroveren Jeruzalem in 1099.
En zo
kunnen we doorgaan, want ook na de eerste christelijke kruistochten bleven de
islamitische aanvallen op Europa doorgaan. Zoals vermeld viel Constantinopel in
1453, waarna de weg open lag voor de moslimlegers om Europa vanuit het Oosten
te veroveren. Wenen is zelfs tweemaal belegerd, in 1529 en in 1683, door de
turkse islamitische Ottomanen. Deze turkse Ottomanen heersten lange tijd over
de Balkanlanden.
Paul
Fregosi geeft in zijn boek “Jihad in the West,” aan dat gedurende de
expansiedrift van de islam “een groot gedeelte van Europa veroverd is door
moslims, soms eeuwenlang bezet is gehouden, soms verwoest en soms geislamiseerd.
Landen en gebieden als Spanje, Portugal, Frankrijk, Italië, Sicilië,
Oostenrijk, Bosnië, Servië, Kroatië, Hongarije, Roemenië, Walachië, Albanië,
Moldavië, Bulgarije, Griekenland, Armenië, Georgië, Polen, Oekraïne, en Oost-en
Zuid-Rusland; allen waren jihad oorlogsgebieden.”
En is
het tevens ook niet een feit dat de islamitische expansiedrift de moslimlegers
brachten tot in het Verre Oosten, zover als Afghanistan, Pakistan, Noord-India,
en China?
Piers
Paul Read schrijft in zijn boek “The Templars: The Dramatic History of the
Knights Templar, the Most Powerful Military Order of the Crusades” (1999), dat
“vanaf het moment dat Mohammed zijn eerste expeditie organiseerde, de
christelijke perceptie van oorlog voeren tegen de islam slechts bestond uit het
verdedigen van het Christendom of het bevrijden en heroveren van gebieden die
de christenen met recht toebehoorden.”
Opkomst van de islam. Het expansionisme van de
islamitische wereld tot aan 1500 na chr.
Laat het duidelijk zijn dat dit niet bedoeld is als
een verdediging voor de Kruistochten, want deze waren op zichzelf genomen
gewelddadig en niet in de geest van hun leider Jezus Christus. Waar het echter
omgaat is om de feiten te laten spreken met betrekking tot de oorsprong en
karakter van de Kruistochten. Want wie durft na het lezen van deze opsomming
van feiten nog te beweren dat de islam een religie van vrede is en dat de
moslims willoze slachtoffers waren ten tijde van de Kruistochten?
De islam heeft vanaf haar oorsprong de wereld willen
onderwerpen aan de islam, aan Allah en aan Mohammed. En dit hebben ze vanaf
haar oorsprong gedaan door middel van jihad. In dit opzicht kunnen we de
Kruistochten terecht zien als de eerste grote reactie van de christelijke
wereld op de expansionistische en gewelddadige islam. En niet zoals sommige
“historici” ons willen doen geloven dat de Kruistochten een gevolg waren van
een agressieve en imperialistisch Christendom.
Het ergste van alles is dat door dit te zeggen de
jihadisten onder de moslims gesterkt worden in hun haatgevoelens jegens
christenen en het vrije Westen. Het gaat zelfs zover dat sommige jihadisten
geloven dat zij moslimland heroveren als ze spreken over jihad tegen Israel,
Spanje en Turkije, terwijl het juist de islam was die deze landen
binnengevallen, veroverd en geïslamiseerd hebben. Waar het de christenen gelukt
is om gebied te heroveren, dan was dat slechts het terugnemen van wat al
rechtsgeldig van hun was.
Timothy Furnish zegt in
zijn artikel “How the media misconstrue Jihad and the Crusades,” dat
“de
kruistochten in het geheel niet de eerste keer waren dat moslims en christenen
met elkaar vochten, maar dat het in feite wel de eerste keer was dat
christenen, na ruim 4 eeuwen van nederlaag op nederlaag, eindelijk terugsloegen.”
In zijn artikel “The
Crusades in the Checkout Aisle: Crusade nonsens from the U.S. News & World
Report,” gaat Thomas F. Madden[2] wat dieper in op het stuk van Andrew Curry in
het U.S. News & World Report. Hij
wijst op enkele veel voorkomende algemeenheden die in de discussie omtrent de
Kruistochten blijkbaar als vaststaand worden aangenomen.
Zo gaat hij in op het fabeltje dat de verovering
van Jeruzalem door de Kruisvaders in 1099 gepaard ging met een massale
slachting van de bevolking in de stad, zodat “het bloed kniehoog door de
straten van Jeruzalem liep.” Andrew Curry verwijst ter vergelijking in zijn
stuk op de verovering van Jeruzalem door de “barmhartige” Saladin in 1187,
omdat de christelijke inwoners vrijelijk de stad mochten verlaten, na het
betalen van een losgeld en hen geen haar gekrenkt werd. Madden wijst erop dat
geen enkele geleerde de overdreven verslagen accepteert als bewijs voor de
zogenaamde slachtingen in 1099. Geen enkele van deze verslagen komen namelijk
van ooggetuigen. De verslagen die gebruikt worden komen van Europese
Kroniekschrijvers die maar al te graag een reinigingsritueel wilden beschrijven
alsof het kwaad volledig uitgeroeid diende te worden in de stad. Authentieke
moslimbronnen die schrijven over het verlies van Jeruzalem beschrijven dat er
hooguit enkele duizenden doden te betreuren waren. Iedereen die Jeruzalem op
een kaart bekijkt uit die tijd kan nagaan dat het onmogelijk is om op die
manier kniehoog in het bloed te staan in de straten van Jeruzalem. Zelfs als
alle mensen in de gehele regio afgeslacht waren, zou dit nog niet mogelijk zijn
geweest. Een belangrijke toevoeging is dat het zowel voor christenen als voor
moslims een normale Middeleeuwse gewoonte was om manschappen die zich niet
wilden overgeven toch te doden als ze levend gevangen waren genomen. Ook is het
volgens Madden niet waar dat Saladin de christenen in 1187 gespaard zou hebben
vanwege zijn tolerantie en wijsheid.
Het was tijdens het beleg van Jeruzalem in 1187
zeker Saladins bedoeling geweest om de christelijke verdedigers van de stad te
doden als vergelding voor 1099, maar de verdedigers van Jeruzalem hadden een
vrije aftocht onderhandeld waarbij ze in ruil beloofden om de moslimbewoners
van Jeruzalem niet te doden en de islamitische heilige plaatsen niet te
verwoesten. In tegenstelling dus tot wat de moslimverdedigers van Jeruzalem in
1099 deden gaven de christenen de stad in 1187 vredig over aan Saladin en
redden zo hun eigen leven, terwijl in 1099 de moslimverdedigers van Jeruzalem
vochten tot de dood. Dus in beide gevallen verliep het geheel volgens de
maatstaven van die tijd.
Aangezien Curry in zijn artikel erg de nadruk legt
op de 3e Kruistocht, krijgt Saladin veel aandacht bij hem. Curry beklaagd zich
er dan ook over dat het onterecht is dat Saladin in Westerse bronnen vaak in de
schaduw moet staan van zijn tegenstrever, Richard I Leeuwenhart van Engeland.
Volgens Madden wijst dit er ook op dat Curry meer geschiedenisboeken moet
lezen. Curry wijst de lezer erop dat Saladin door moslims herinnerd wordt
vanwege zijn edelmoedigheid hoewel hij te maken had met de haat en agressie van
de christenen. Hij vergeet echter dat moslims over de Kruistochten leren door
Westerse bronnen en niet de moslimbronnen. De waarheid is dat Saladin in de Westerse
bronnen geprezen wordt vanwege zijn ridderlijkheid, maar in moslimbronnen een
minder prominente plaats inneemt en andere heersers benadrukt worden zoals
Baybars en Qalawun. Deze Egyptische moslimheersers worden in de islam geprezen,
omdat ze met succes hun slavenlegers inzetten tegen het Kruisvaarders Rijk,
waarbij ze alle tegenstand bruut uit de weg ruimden, steden met de grond gelijk
maakten en de bevolking afslachten hoewel ze beloofden hun levens te sparen en
tenslotte alle herinneringen aan de Kruisvaarders in Israël en Syrië uitwissen.
Het zijn deze die in het Midden Oosten nog steeds bewierookt worden, hoewel ze
in Curry’s artikel niet voorkomen.
Ook volgt Curry enkele populaire geschiedkundigen
in hun bewering dat “hoewel de Kruistochten militair gezien een mislukking
waren, ze wel in aanraking kwamen met de rijke Arabische cultuur” en dat dit
ervoor zorgde dat Europa na de Kruistochten de donkere Middeleeuwen achter zich
liet en daarna tot grote hoogte kon stijgen dankzij de renaissance. Volgens
Madden is ook dit in het geheel niet op waarheid gebaseerd. Er was vrijwel geen
intellectuele en culturele uitwisseling tussen moslims en christenen ten tijde
van het Kruisvaarders Koninkrijk. De christenen in het Midden Oosten zagen
zichzelf als buitenstaanders die een buitenpost van het Christendom bemanden en
de christelijke Heilige Plaatsen bewaakten. Ze hadden geen interesse in de
bibliotheken van de moslims en die hadden op hun beurt geen interesse in de
dingen van de “ongelovigen.” Waar wel interactie was tussen moslims en
christenen was Spanje en de luxe goederen uit het Verre Oosten kwamen via
Constantinopel en Egypte Europa binnen en niet via het Beloofde Land. De
opkomst en ondergang van het Kruisvaarders Koninkrijk had geen invloed op de
Middellandse Zeehandel tussen christenen en moslims.
Daarnaast kan gesteld worden dat de Kruistochten er
in ieder geval voor gezorgd hebben dat de expansionistische en imperialistische
islam een gevoelige slag werd toegebracht en de opmars van de Islam richting Europa
in ieder geval tijdelijk tot stilstand werd gebracht. Gaandeweg heroverden de
christelijke ridders gebieden als Corsica, Sicilië, Malta, Cyprus en brachten
deze opnieuw onder christelijke invloed tot op de dag van vandaag.
Andrew Curry beëindigt zijn artikel door op te
merken dat “de erfenis van de Kruistochten, bestaande uit onbegrip en
vijandigheid bij moslims, ons achtervolgt tot op de huidige dag.” Maar Thomas
F. Madden merkt terecht op dat
“er was
en er is vijandigheid tussen de islam en het Westen, dat is zeker. Maar deze
vijandigheid was er al eeuwen voor het begin van de Kruistochten. Wat het
onbegrip betreft, juist het artikel van Curry, houdt deze traditie in ere.”
post divider
Notes:
[1] Andrew Curry is een in Berlijn wonende journalist
die schrijft over onderwerpen als Internationale Zaken, Wetenschap, Cultuur en
de Geschiedenis in Centraal Europa.
[2] Thomas F. Madden is Professor in Geschiedkunde
en Directeur van het Centrum voor Middeleeuwse en Renaissance Studies aan de
Saint Louis Universiteit. Hij heeft als auteur en expert meegewerkt aan
bijdragen voor de New York Times, de Washington Post, de Wall Street Journal,
USA Today en de History Channel. Recente boeken van zijn hand zijn onder andere “the
New Concise History of the Crusades“, “Empires of Trust“, and het bekroonde
“Enrico Dandolo and the Rise of Venice.” Hij heeft intensief geschreven en lezingen gegeven
over de Oude en Middeleeuwse Mediterrane en over de geschiedenis van het
Christendom en de Islam. Hij heeft meerdere prijzen gewonnen, onder andere de
Otto Grundler Prijs in 2005 en de Haskins Medaille in 2007. Hij is op dit
moment bezig met het schrijven van een nieuw boek over Venetië.
*
De
teugels strak aantrekken
Over
dit soort ‘Geschiedenis’ wordt zedig gezwegen. Het vak Geschiedenis op zich is
zo goed als helemaal uit de leerplannen verdwenen. Is toch maar ballast,
volgens de Linkxe slimmerds die Het Onderwijs in handen hebben.
Wat
wel verteld wordt, is over de heksenprocessen, de brandstapels, de godsdienstiger
kwezelarijen waarmee de Pastoor de mensen dom, en de Baron ze arm hield.
*
Mag
ik jullie aandacht er op vestigen, dat deze ‘false flag-redenering’ het fabrieksmerk
bij uitstek is van de Linkxe Kerk? Met een bijkomstigheid de aandacht afleiden
van de hoofdzaak: het is een discipline die hen maar weinigen zullen nadoen.
Voorbeeld
I: zondag laatst viel Monsieur Normal, François Hollande, de zwakste president
ooit, van zijn voetstuk. De doodsteek voor de Rode Heilsgedachte! Dit feit werd
volledig opgeslorpt door een ellenlange her opgediepte reportage over hun eeuwig
stokpaardje: de Opwarming van de Aarde.
Voorbeeld
II: Hollande bezorgt de Socialisten een eeuwige schande, maar ja, die postjes,
niewaar, alles blijft zoals het was, maar er komt een nieuwe Premier. De vorige
heeft, zoals dat heet, zijn verantwoordelijkheid genomen…
Geschreven door AABEE via
Digitalia
*
*
Geen opmerkingen:
Een reactie posten