*
Zaterdag 12 april
Zon 6u55-20u33
H Damiaan
*
*
*
In
het Zadel
Wie kent hem niet, de
stijl Louis XIV, die elk deftig meubel op verkeerd gedraaide hondenpootjes zet.
Die zijn duur en zeer broos, maar staan wel chique. De chiquee van de Franse
pretentie….. Meer zelfs, ze ademen de Parijse wuftigheid uit en komen best tot
hun recht in de antichambre voor de boudoir van Madame La Marquise, maîtresse
van son Altesse Royale le Roi des Belges.
Ach, deze vervloekte Franstalige
Koningen! Vandaag herdenken wij hier op deze blog een van de smerigste
roofpartijen waarvan de Vlamingen recent het slachtoffer van zijn geweest. In
de Geschiedenisboekjes staat dit alleen nog als voetnoot bekend onder de
verhullende benaming van Het
Verdrag van Utrecht (17113). Zodat een vluchtige lectuur niet
onmiddellijk aan Vlaanderen noch aan de Franse mensenetende aasgieren doet
denken. Dat mag inderdaad niet, want La Douce France is nu al in ons land vele
jaren de beste vriend van onze superieure Franstalige Meesters.
In 1683, amper 30 jaar vòòr
1713, waren de Turkse moordenaarsbenden smadelijk
verslagen voor de poorten van Wenen. De Oostenrijkse successieoorlogen die
jarenlang van Spanje tot aan de Donau Europa in één grote Burgeroorlog hadden
gehouden, waren definitief voorbij. Frankrijk probeerde toen ook tevergeefs, juist
lijk nu met de laatste snikken van het Internationaal Socialisme, zijn vroegere
grootsheid te bewijzen, maar het hinkte van nederlaag naar nederlaag. De sociale
onrust samen met de mondigheid van de burger (en met het verval der Kerk) bleef
maar groeien, tot dit goed 70 jaar later in 1789 zou uitmonden in de Franse
Revolutie, de grootste ramp aller tijden die de Christenheid tot op de dag van
vandaag aan de rand van de afgrond heeft gebracht. Maar voor de laatste Franse Koning op het
schavot zou sterven, heersten in Parijs nog de zonnekoningen. U weet wel: ‘L’État,
c’est moi’. Een gezegde dat na 25 Mei e.k. ook
wel eens het devies van Koning Filip van België zou kunnen worden…. Met de
guillotine eveneens als laatste versregel?
*
Maar nu vlug tot de
gebeurtenis van de dag. We schrijven 11
April 1713, pas 300 jaar geleden
om precies te zijn. En amper 100 jaar voor Napoleon en met hem al de Franse
wereldambities, in 1812 in Waterloo in het zand beten. De roof van een groot
deel van Vlaams grondgebied, een open boek, lijk de dag van gisteren dus.
De Grote Verstanden van
toen (1713) hadden elkaar weer eens flink bevochten, en deze keer waren de Lage
Landen niet eens betrokken partij geweest. Noch werd er gevochten op hun
grondgebied, nadat dit maandenlang werd leeggeplunderd door stelende
legerbenden. Integendeel, al die tijd waren onze voorouders zeer welvarend
geweest. Wat de ogen uitstak van het door de oorlog verarmde Frankrijk. En dat
zijn dingen die na een afmattende oorlog, altijd om actie vragen.
Ruimdenkend als onze
Noorderburen nu eenmaal zijn, hadden zij de uitgeputte partijen zo ver
gekregen, dat het Vredesverdrag dat er zat aan te komen, liefst op neutraal
terrein, bij hen dus, onderhandeld werd.
De Stad Utrecht vond iedereen het de meest geschikte
locatie omdat het mooie Stadhuis aldaar twee evenwaardige ingangen had, zodat
aan de verlezende partij (Frankrijk) genoegen kon worden gedaan, namelijk dat zijn
Gezanten niet vernederd via de dienstbodeningang naar binnen dienden te
sluipen. Zo konden ze gelijk met de overwinnaars, maar niet samen, verschijnen.
Waarbij ze in niets moesten onderdoen in praal en pracht. Beide partijen
schreden die dag en dat uur dus met koninklijke waardigheid de salons binnen,
elk via een andere inkom. Eenmaal buiten het zicht en de deuren dicht, hernam
de eigenlijke situatie.
Na dagen beraadslagen
bleef Lewie Kattors weigerachtig, tenzij dat hij als troostprijs zijn hoofdstad
beter beschermd wilde zien. En dat kon alleen door een hem de vijandige
landstreek in het Noorden tot Frans grondgebied te verklaren. Meer bepaald ging
het om alle Vlaamstalig gebied ten Zuiden van ‘Les Monts de Flandre’, de zee en
het Franssprekend Picardië dat vroeger al door Frankrijk was bezet, waar de
stad Valencijn al geruime tijd Valenciennes was geworden. Net zoals Rijsel
voortaan Lille moest worden, en Belle Bailleul. Overal werd het Vlaams
verbannen en werd het Frans de officiële taal van het volk.
Stomme verwondering alom,
want Vlaanderen was niet eens betrokken partij geweest in deze oorlog. Dat het
toch grondgebied moest afstaan aan de Franse koning was voor iedereen
duidelijk. Niet om als buffer te dienen ter bescherming, maar als uitvalsbasis
voor verdere aanspraken. Waarom anders werd geëist dat de versterkingen rond de
steden Kortrijk, Ieper, Veurne, zouden moeten worden afgebroken? Slim Lewietje
lei een beetje uit zoals Obama dat nu in onze dagen doet. Geen vijandige
troepen aan zijn achterdeur. Dat het hem in feite ging om een der rijkste
streken van het toenmalige Europa, werd wijselijk verzwegen.
Want tot op de huidige
dag, is ‘Le Nord’ goed voor 1/3 van de inkomsten van de Franse Begroting. Al
zal de teloorgang van de mijn-industrie daar geen goed aan gedaan hebben.
En sedertdien is het Nauw
van Kales La Manche en Duinkerke
is Dunkerque geworden….
*
O Ja, U heeft van mij nog
een historische uitspraak tegoed die de Vlaamse afgezanten te horen kregen,
vanwege de Parijzenaars die de macht te onzent kwamen overnemen. Zij dienden de
mond te houden, want ‘Nous
traiterons sur vous, chez vous mais sans vous”.
Wat meteen de ingesteldheid
gebleven is, van zodra een Franstalige ook maar één voet op Vlaamse bodem zet.
Het is meteen ook het motief dat de EUSST-Bonobo’s uit Broekzèl ook al jaren
pogen toe te passen.
*
Liever dan een
stempotlood, hadden wij liever een flinke ‘Goedendag’ ter hand om onze mening
te zeggen op 25 Mei aanstaande.
Post
Scriptum
U had het natuurlijk al
gemerkt (zie bovenaan) dat we vandaag de Feestdag vieren van een zekere Jozef
De Veuster uit Tremelo (Limburg), later wereldberoemd geworden als de H. Pater
Damiaan, die stierf op Molokaï, de vroegere melaatsenkolonie, waar hij zijn
leven lang de zieken heeft verzorgd die niemand nog wilde of durfde benaderen.
Hij werd verkozen in ons land tot de figuur van de voorbije eeuw, daar waar de
Francofonen liever Jacques Brol hadden gehad…
Geschreven
door AABEE via Digitalia
*
*
Geen opmerkingen:
Een reactie posten