3222

7/1346 * - Vrouwendag, de start voor een matrimoniale samenleving (1) – Frans Binnenlandse politiek in Pallieterke -

*

Dinsdag 8 maart 2016

Buienmaand

Zon 7u11-18u36

H Johannes a Deo

Op Johannesdag regen, het weer valt veertien dagen tegen

*

Vandaag ‘vieren’ we ook de ‘Internationale Vrouwendag’. Een beetje nieuwerwets, maar we wennen er wel aan. En heel misschien lukt het, om op deze manier de verkoop van peperspray te kelderen.

Heb dus daarover wel een vraagje: hoe zit het met deze viering in de Moslim-landen? Me dunkt dat daar niet valt over te zwanzen door het verzamelde heer van de Lügenpresse.

Al kan het natuurlijk, dat deze ‘Vrouwendag' in het leven werd geroepen om de kloof tussen Het Westen en de Moslims te overbruggen. Ik geloof niet in enig resultaat welk dan ook, al wens ik natuurlijk voor de Moslimvrouwen het allerbeste. Want deze oefening is best te vergelijken met een kameel die door het oog van een naald moet kruipen.

*

3222  - HOE GOED OF HOE SLECHT STAAT FRANKRIJK ER VOOR?

*

.

Alle eventuele gelijkenissen met onderstaande personen zijn louter toevallig.

*

INLEIDING / GROTE SPRONG VOORWAARTS

*

U duidt het mij nu niet ten kwade, maar ik voel me vereerd nogmaals een oude bekende te mogen opvoeren.

Alle Pallieter-lezers kennen hem (haar?) wel. Al jaren is het een plezier die Buitenlandse Bijdragen te kunnen lezen. En geloof me, dat is heel wat steviger kost dan wat de Staatszender(s) en de Coburger Lügenpresse ons proberen op te solferen. Wedden dat U hem, de Premier van La Douce France, na het lezen van diens portret hieronder, nooit meer zult vergeten?!

Dat er meteen een tipje van de sluier voor na Franske Den Hollander wordt opgelicht, is een klein toemaatje die U nog lang zal bijblijven…. Tenminste, als Marine La Plume het ook deze keer niet haalt om voor Frankrijk de Nieuwe Jeanne D’Arc te mogen spelen….

*

*

MIDDENSTUK / VENSTER OP DE WERELD

*

SI LA FRANCE M’ÉTAIT CONTÉE

Manuel Valls verliest de controle in Frankrijk

*

“De hel. En deze keer komt alle andere ellende er ook bij.” Zo noemt eerste minister Manuel Valls (PS) het werk in zijn ambts-woning, Hôtel Matignon. Valls, in april twee jaar premier, kent de werking van het kabinet van de eerste minister goed. Hij was in het verleden al medewerker van de eerste ministers Michel Rocard en Lionel Jospin, maar aan iedereen die hij tegenkomt, zegt Valls dat het werk nu veel zwaarder is geworden.

Er is de terrorisme-dreiging, de strijd tegen IS, de immigratie-crisis, het uiteenvallen van Europa, de stijgende werkloosheid.... Valls, geboren in Barcelona en in 1982 tot Fransman genaturaliseerd, heeft het duidelijk moeilijk om al die dossiers te beheersen. In de Vijfde Republiek is het de taak van de eerste minister om discreet manusje-van-alles te spelen voor de president. In het verleden konden Jean-Pierre Raffarin (onder Jacques Chi-rac) en François Fillon (onder Nicolas Sarkozy) dat zeer goed. Ook Manuel Valls’ voorganger Jean-Marc Ayrault, bijna twee jaar lang premier, had er geen problemen mee om in de schaduw te blijven van president François Hollande.

Woedeaanvallen

Valls daarentegen wil meer op de voorgrond treden. Ook letterlijk. Wanneer president François Hollande na de aanslagen van 13 november 2015 een verklaring geeft, staat Valls vlak naast hem. Vaak met een gecrispeerd, verwrongen gezicht. En dat typeert de geboren Spanjaard: Valls kan zich steeds moei-lijker onder controle houden. In zo’n functie waar de stress constant is, is dat een probleem aan het worden. Wanneer hij in de Assemblée Nationale het woord neemt, houdt hij de micro met beide handen vast. Zodat niemand kan zien dat zijn handen beven. Tegenover medewerkers en collega’s vliegt Valls meer dan eens uit. Met sommige excellenties, zoals minister van Economie Emmanuel Macron, wordt amper samengewerkt. Macron is het gedrag van Valls meer dan beu. De rechtse oppositie - Les Républicains en het FN - zeggen het zonder omwegen: “De eerste minister heeft zijn zelfbeheersing verloren.” François Hol-lande weigert op te treden. Voorlopig. Hij trekt zich niets aan van de lichtgeraakte Valls. Integendeel, hij jent hem zelfs een beetje. Wanneer FN-voorzitster Marine le Pen na de aanslagen van 13 november op het Élysée wordt uitgenodigd, behandelt president Hollande haar als een gewone politica. Manuel Valls, pol-tiek-correct geobsedeerd door ‘de strijd tegen extreemrechts’, kan zijn kalmte amper bewaren. Die aversie voor rechts leidt soms tot absurde uitspraken. Zo was Valls woedend op de linkse filosoof Michel Onfray omdat die in een interview had gezegd: “Alain de Benoist heeft interessante ideeën waar ik wel eens mee akkoord ben.” Voor Valls kon het niet dat een linkse filo-soof de denker van de Nouvelle Droite in bescherming neemt.

Een echte hyperkineet

Terug naar het kabinet-Matignon, waar Valls zich als een hyperkinetische druktemaker gedraagt. Zegt een medewerker: “Dit is een dringend dossier, meneer de eerste minister.” Dan antwoordt Valls: “Alles is hier dringend.” Wanneer hij gaat joggen, probeert hij zijn lijfwachten te lossen. Die lijfwachten zijn jonger en beter getraind. Het is duidelijk dat de man de stress van de functie zeer moeilijk aan kan en in ‘overdrive’ gaat. Bovendien verkiest hij een glutenvrij menu. Een eigen keuze. Maar dat zou een negatieve invloed hebben op zijn gemoedsgesteldheid. Valls zou enkel tot rust komen bij het lezen van een roman of een avondje opera.

De linkerzijde mort

Voor de PS dreigt Valls, door zijn extreme stressgevoeligheid, op termijn een probleem te worden. Sommigen in de partij zien hem als de beste linkse kandidaat voor de presidentsverkiezingen in 2017, als Hollande in de peilingen slecht blijft scoren. Al zou Valls zelf naar verluidt eerder aan 2022 denken. Op korte termijn moet hij het ongenoegen in de eigen partij kanaliseren, want een goed jaar voor de presidentsverkiezingen is verdeeldheid nooit een goede zaak.

Het is namelijk zo dat een aantal PS’ers van oordeel is dat het beleid van Valls te veel in sociaalliberale of rechtse richting aan het evolueren is: het verlies van de Franse nationaliteit voor terroristen, Valls’ kritiek op het Duitse immigratiebeleid en recent zijn plannen om de Franse arbeidsmarkt te moderniseren. Valls wil de 35 urenweek versoepelen, overuren goedkoper maken en het ontslagstelsel aanpassen. Het is volgens hem een manier om een einde te maken aan de stijgende werkloosheid.

Echter, in een vrije tribune in Le Monde verzet PS-kopstuk Marine Aubry zich tegen die plannen. Aubry, de uitvindster van de 35 urenweek, vindt dat de regering-Valls te ver naar rechts opschuift. Aubry, burgemeester van Rijsel, is de exponent van de morrende linkerzijde.

Indien zij andere partijkopstukken achter zich weet te scharen, hebben de socialisten een probleem. Kan Valls een ‘fronde’, een kleine opstand, aan? Voorlopig verbergt hij zich achter het argument dat Aubry veel van haar pluimen heeft verloren, zeker sinds de PS bij de regionale verkiezingen van eind 2015 het aloude rode bastion Nord-Pas-de-Calais aan Les Républicains

van Nicolas Sarkozy heeft moeten overdragen.

Salan

*

UIT LIJDING – MORAAL v/h VERHAAL

*

Als U nog even toestaat?

Persoonlijk heb ik altijd die gluiperige Spaanse smoel zeer irritant gevonden. Deed me altijd denken aan die andere Spanjaard uit het Geslacht der Borgia’s. Maar daarvoor moet U eerst de Villa Borghèse in Rome bezocht hebben, vooraleer U snapt wat Geld en Macht vermogen.

Daarmee bedoel ik niet de vader, de toenmalige Paus, maar de dochter. Ene Lucrecia Borgia. Zo’n succesvolle floddermadammen maken ze tegenwoordig niet meer. Of het moest Marilyn Monroe zijn. Maar die was dan weer verbrand aan het vuur der de Kennedy’s….

Waarom ik ook die Valls niet mag?  Hij is mij veel te glad. Naast zijn Alva-allures waar wij Vlamingen alles over weten, is er zijn Italiaanse voorganger, Kardinaal Mazarino, Mazarin voor de Fransen, die de Koningen in zijn zak had. Van hem zijn zijn laatste woorden op zijn sterfbed blijvend, toen hij voor de laatste keer zijn blokken liet rusten op al de bijeen gestolen schatten rond hem: ‘En zeggen’ zei die, ‘dat ik dat alles nu moet achterlaten’…

Begrijpt U nu waarom Frankrijk zo hopeloos achterop hinkt? Andermans geld is op, en nu moet het FN maar zorgen voor de wederopstanding.

*

*

*

*