**
Dinsdag 18 februari 2014
Sprokkelmaand
Zon 7u49-18u04
H
Bernadette Soubirous
*
*
*
In
het Zadel
De actualiteit bracht mij dwarsdoor
het sfeerbeeld van de moderne schooljeugd, die een der hunnen zo ver krijgt,
dat hij uit wanhoop op het spoor de
aanstormende trein tegemoet loopt. Abrupt einde van een droom die o zo mooi had
kunnen worden.
.
Integratie
is Processie van Echternach
“Nee, we willen geen muur rond Vlaanderen maar we
willen wel een stevige voordeur.” Dat zei Gerolf Annemans gisteren in een
pittig radiodebat over 50 jaar immigratie.
Op wat naïeve zielen na, zullen er wellicht niet
veel Vlamingen zijn die vinden dat 50 jaar Marokkaanse en Turkse immigratie een
feestje verdient. Het feit dat Radio 1 daarover een debat op poten zette met
Gerolf Annemans, Meyrem Alamaci (Groen) en Sarah Smeyers (N-VA) geeft al aan
dat het behoorlijk is fout gelopen met de integratie. Volgens Vlaams
Belang-voorzitter Gerolf Annemans dragen de traditionele partijen daarin een
verpletterende verantwoordelijkheid en moet de regering eindelijk eens het
signaal geven dat allochtonen zélf een inspanning moeten leveren om ‘Vlaming
onder de Vlamingen’ te worden. Dat integratie- en assimilatiebeleid, zo stelde
Annemans scherp, is “te nemen of te laten.” En het moet maar eens gedaan zijn
met de “ideologie van het slachtofferschap.” Maar dat had Meyrem Almaci
duidelijk niet gehoord.
Vlamingen moeten zich aanpassen
Meyrem Almaci had wat (allochtone of linkse)
supporters in de zaal en graaide onder luid applaus nog eens in de grabbelton
van allochtone alibi’s: uitsluiting, discriminatie, racisme. Nu de
multiculturele samenleving is mislukt, grijpt ook Almaci naar het nieuwe
toverwoord: ‘superdiversiteit’. Het ontslaat allochtonen van elke
verantwoordelijkheid en enige plicht tot aanpassing. “Integratie is een
voorbijgestreefd begrip,” beweert Almaci, “tweerichtingsverkeer.” Of zoals haar
oude partijgenoot Hugo Geysels ooit in een openhartig moment zei: “Het wordt
tijd dat de Vlamingen zich aanpassen.” Tja. Dat lijkt ons toch geen goed
recept. Misschien wel om allochtone stemmen te ronselen, maar niet om een
vreedzame samenleving op te bouwen. Sarah Smeyers (N-VA) probeerde wat tussen
Gerolf Annemans en Meyrem Almaci te laveren en gaf toe dat het integratiebeleid
te vrijblijvend is en dat er “te weinig eisen” worden gesteld. Die open
doelkans liet Gerolf Annemans natuurlijk niet liggen. Want de N-VA zit toch in
de Vlaamse regering, niet?
Vlaamse regering laat het afweten
Ja, beklemtoonde Annemans. Het fameuze
‘inburgeringsbeleid’ van de Vlaamse regering is veel te slap en vrijblijvend.
Er is geen resultaatsverbintenis, er is geen inburgeringsexamen aan het einde
van de rit. “We trappelen achteruit. Het is een ‘Processie van Echternach’. Als
allochtone jongeren zich hier vandaag nog minder thuis voelen dan hun ouders is
het integratiebeleid dus wel mislukt.” Annemans pareerde de wat domme vraag
‘wanneer iemand nu goed geïntegreerd’ is, met de nuchtere opmerking dat iedere
Vlaming zeer goed wéét wie geïntegreerd is en wie niet. “De
integratie-industrie kost de Vlaamse belastingbetaler 60 miljoen euro per jaar.
Genoeg is genoeg!”
Tot slot wees Gerolf Annemans er nog eens op dat er
niet alleen die 50 jaar immigratie uit Marokko en Turkije is, maar dat we ook
met de gevolgen van een tweede immigratiegolf kampen. En die werd veroorzaakt
door asiel en gezinshereniging. “Wij willen geen muur rond Vlaanderen bouwen,
maar er moet wel een stevige voordeur in. Want tegen dat we nu aan het einde
van het ganzenbord komen, moeten we telkens weer opnieuw naar start,” merkte
Gerolf Annemans terecht op. Inderdaad, zolang we in Vlaanderen een beleid van
open grenzen voeren, zal het nooit lukken met de immigratie. In Vlaanderen is
er maar één partij die dat luidop durft zeggen.
*
De
teugels strak aantrekken
Om
in de sfeer van het verhaal Annemans te blijven, denk ik dat het veel te laat
is voor die muur, en zonder muur bij definitie ook voor een stevige voordeur.
Maar ja, meer wensen kan de man niet, hij zit zo al stevig genoeg achter zijn
‘cordon sanitaire’ en moet dus ‘braaf’ blijven.
Wat
er ècht nodig is, is geen stevige voordeur, maar een brede wijd openstaande
achterdeur, wat zeg ik, een achterPOORT als de schuur van Lapscheuure om de
druk op de ketel te verlichten.
Druk
aflaten kan op verschillende manieren. Door inzake stemrecht/stemplicht de klok
terug te draaien voor al wie buitenlandse vaders of moeders heeft. Bezoekers
moet zich ook niet moeien met hoe we ons huishouden willen geregeld zien. Langs
die kant geen stemmen meer kunnen lospeuteren, zou wel eens een politieke aardverschuiving
kunnen teweeg brengen.
Variante:
om de pil te vergulden, deze mensen alleen laten stemmen (op vrijwillige basis,
geen stemplicht) voor de Gemeenteraadsverkiezingen.
Vervolgens:
Wie niet werkt, moet ook niet eten.
Enigszins
aangepast zou dit kunnen zijn, dat voor iedere ‘eter’ een elektronische fiche kosten-baten
wordt bijgehouden. Akkoord zelfs met een bepaald krediet. Maar aan de gestelde
grenzen wordt er streng de hand gehouden: dit land zorgt in de eerste plaats
voor zijn eigen burgers tot het budget helemaal is opgebruikt, behoudens een
vooraf afgesproken gedeelte, bestemd voor liefdadigheid. Het eigen thuisland,
dat toch nooit de banden wil verbreken, kan dan regelmatig de schulden
bijpassen.
Vrij
verkeer van personen, goederen en diensten? OK Big deal! Maar wij blijven verboden
goederen verbieden (drugs, wapens) en diensten (maffia, prostitutie). Voor het
vrij verkeer van personen eisen wij gezondheidscertificaten, een bepaalde graad
van scholing en/of ontwikkeling, maar bovenal een loyaliteits-contract, waarin
staat dat wie tegen de bestaande wetten handelt, zonder meer uitgewezen wordt
als ongewenste vreemdeling. Gezinshereniging in omgekeerde richting werkt ook.
Het
ligt allemaal een beetje ingewikkeld om deze dingen van het gezond verstand met
terugwerkende kracht in te voeren. Al kan het altijd minstens geprobeerd
worden. Want de ‘goede’ vreemdelingen zullen niet beter vragen dan
rechtszekerheid. Voor de tegenwringers kan er altijd een tussen-oplossing
gevonden worden. Doorverwijzing naar een ander continent, bijvoorbeeld.
Zo
zou er tijdelijk, zolang het georganiseerd Islam-geweld overal in de wereld aanhoudt, kunnen bepaald worden,
dat deze ideologie overal in Europa verboden is. Het zou de heethoofden en
vooral ook de ‘sponsors’ waar ook ter wereld, doen nadenken.
*
Net
voor de publicatie van deze bijdrage, kreeg ik in extremis Miet Smet, weduwe Wilfried
Martens, op de TV, in verband met de ‘viering
van 50 jaar immigratie. Ik zal maar niet herhalen wat het mens allemaal kwijt
heeft gewild, maar het was één lofzang op haarzelf, haar vader en haar werk om
hier dat soort ‘arbeidskrachten’ blijvend in te voeren. Vergeet vooral niet,
dat het haar vader is geweest, die de Islam als ‘godsdienst’ heeft doen
erkennen. Moge Satan haar spoedig halen! Kunnen ze in de hel eens duchtig demonstreren
hoe een bejaard koppel publiekelijk de liefde bedrijft na een leven van
aanhouderij naast het wederzijds huwelijksbootje.
Het
interview past perfect in de beste Arco-traditie, om de laatste kiezers met een
trap onder de billen buiten te stampen.
Geschreven door AABEE via
Digitalia
*
*
Geen opmerkingen:
Een reactie posten