*
Zaterdag 22 augustus
Zon 6u40-20u50
H Siegfried
*
*
.
*
INLEIDING
Wat de
TV en de Leugenpers slechts oppervlakkig willen mededelen, meestal een beetje
(veel) Slinkx ‘geduid’, met veel suggestieve weglatingen, en nog meer uit de
duim gezogen suggestieve toevoegingen, vindt U o.a. in wetenschappelijk
verantwoorde uitgaven. Maar die worden meestal door ‘Het gezag’ onder de mat
geveegd, of als ‘racistish’ aangemerkt, en is dus ‘te mijden’. Die zijn, zelfs
vòòr ze geschreven zijn, ii de Kerkelijke Ban van de H. Marx & Kornuiten.
Laat
het ‘n troost zijn, dat het hen binnenkort tegen de kop zal waaien. Net zoals
bij Honnecker in de laatste dagen van de DDR… De dag dat Het Volk voldoende
‘verrijkt’ is, en teruggrijpt naar de eigen rijkdom, onder het motto ‘geen
rijker kroon, dan het eigen schoon’.
Kunnen
we misschien ‘en passant’ kerken en kathedralen gaan oprichten bij de Koningen
van de pietrol delvers, zo dat daar ook Maria Processeis kunnen uitgaan. Met
maagdekens als engeltjes verkleed en dus in die functie totaal dusdabig
onbereikbaar voor de voortplantingsrituelen van de plaatselijke Elite.
Nog
even, en dan wordt datzelfde Absurdistan uitgebreid tot binnen onze
dorpskernen.
*
MIDDENSTUK
Onder voorname
dankzegging
overgenomen door
Digitalia bij
*
Arabische Lente, Koerdische zomer?
(Steven Janssens)
*
Bijna honderd jaar geleden, bij het einde van
de Eerste Wereldoorlog, beloofden de overwinnaars aan de volkeren binnen de
overwonnen staten zelfstandigheid. Voor Oostenrijk-Hongarije gebeurde dat via
het Verdrag van Saint-Germain en het Verdrag van Trianon, voor het Ottomaanse
Rijk via het Verdrag van Sèvres. De Turken weigerden echter dit verdrag te
ratificeren en in 1923 kwam er een nieuw vredesverdrag voor hen: de Vrede van Lausanne. Over de zelfstandige Armeense en Koerdische
staten, beloofd in het vorige verdrag, werd met geen woord meer gerept.
Bovendien werd in de nasleep van de oorlog het Koerdische gebied opgedeeld:
een groot gedeelte van de Koerden werd plots Turks staatsburger, maar grote
aantallen Koerden werden ook “Syriër" of “Irakees”. En ook in Perzië
leefde van oudsher een grote groep Koerden. De Britten die Irak bestuurden,
de Fransen die Syrië bestuurden, de Turkse overheid en de Perzische overheid:
ze hadden allemaal aanzienlijke Koerdische minderheden en deden er alles aan om
de Koerden te “pacificeren”. In 1937 sloten Ankara, Bagdad en Teheran zelfs een
“verdedigingspact” in die zin - van een eufemisme gesproken! Tijdens de Koude
Oorlog zette deze evolutie zich hardnekkig door met overheden die op alle
mogelijke en onmogelijke manieren trachtten het streven naar Koerdische
zelfstandigheid te onderdrukken. <1 sup=""> Gelukkig hadden en hebben de
Koerden het voordeel een bergachtig gebied te bewonen, verspreid over vier
landen, waardoor een verhevigde repressie in één land bv. gepaard ging met een
zekere ontspanning in een ander land. De Koerden zijn anno 2014 in totaal met
25 a 30 miljoen.C2)
De 4 miljoen Koerden in Noord-lrak hebben
sinds de verdrijving van Saddam Hoessein
in 2003 hun eigen autonome regio, compleet met een parlement, een volkslied,
een vlag, en eigen strijdkrachten. Die autonomie gaat hand in hand met een
spectaculaire economische boorrr.
de economie groeit jaarlijks met 8%, de begroting is gestegen
van 100 miljoen dollar in 2002 naar dertien miljard (!) in 2013 en
internationale investeerders zijn volop actief in de regio. Zeer illustratief
is de evolutie van de Iraaks-Koerdische hoofdstad Erbil: in 2003 was dat nog
een kleine stad, terwijl het nu op weg is om een tweede Dubai te worden, met tal van grote winkelcentra, nieuwe wijken,
hoogbouw en snelwegen. Toeristen uit Irak, Iran en de Golfstaten komen maar al
te graag naar Erbil om te ontspannen.(3> Die groei wordt ook
gestimuleerd door de herinvesteringen van het lokaal verdiende geld in lokale
projecten: een hemelsbreed verschil met Bagdad waar veel (corruptie)geld naar
veilige Zwitserse bankrekeningen versluisd wordt.C4)
De spectaculaire economische groei in Iraaks
Koerdistan
_____________ Steven
Janssens
wordt mogelijk gemaakt door een klimaat van
relatieve veiligheid. De regio wordt nauwelijks geplaagd door de talrijke aanslagen
die de rest van Irak onveilig maken. Dat heeft alles te maken met de sterke
identiteit en groepsgeest van de Koerden, die alles heel goed in de gaten
houden en verdachte personen of bewegingen kunnen melden aan betrouwbare
ordediensten, een groot gebrek in de rest van Irak. “Vrouwen, die
iedere dag de straat voor hun huis langdurig schoonsproeien, houden alles in de
gaten”, aldus een Amerikaanse veiligheidsspecialist die al vijf
jaar in Koerdistan woont en voordien in Bagdad werkte. Bovendien zien de
Arabieren er ook anders uit dan de Koerden en worden zij zeer frequent gecontroleerd
in Iraaks Koerdistan.®
In Syrië is het Koerdische Noorden de minst
instabiele regio van het hele land.C6) De Koerden leven er in
relatieve autonomie met de 2 andere grote bevolkingsgroepen: de Arabieren en
de christelijke Assyriërs. De relatie met het regime van Assad is ingewikkeld
maar over het algemeen niet slecht. De Koerden blijven min of meer neutraal
tegenover de regering. Op die manier voorkomen ze luchtbombardementen in hun
eigen gebied.(7) Net als de Koerden in Turkije en Iran, kijken ze
vol bewondering naar de spectaculaire economische groei in Iraaks Koerdistan en
naar de grote mate van autonomie die de Iraakse Koerden hebben afgedwongen.
De politieke instabiliteit in Irak en de
opmars van IS heeft niet alleen gezorgd voor een toevlucht van ontheemden en
oorlogsvluchtelingen in Iraaks Koerdistan, het heeft de Koerden ook de kans
geboden om gebieden die decennia lang zowel door Bagdad als door de Koerden
opgeëist werden, in te lijven. De plaatselijke bevolking is maar al te blij
onder de beschermende koepel van de Koerden terecht te komen. Opeenvolgende
Iraakse regeringen hebben overigens de bepaling in de grondwet genegeerd dat
deze gebieden, met o.a. de rijke oliestad Kirkuk, via volkstellingen en
referenda moeten bepalen waartoe ze behoren.!S)
En Massoud Barzani, de leider van de Iraakse
Koerden, gaat nog verder. Hij stelt op korte termijn een referendum over
onafhankelijkheid voor. “Irak
is de facto al opgedeeld", zei hij recent tegen de BBC. "Alles wat de
jongste tijd gebeurd is, toont aan dat het het volste recht van Koerdistan is
om de onafhankelijkheid uit te roepen. Voortaan maken we er geen geheim van dat
dat ons doel is. Of moeten we anders blijven hangen in de tragische situatie
waarin het land zich nu bevindt? "w Vrijwel
niemand verwacht echter dat hij snel zal aansturen op volledige onafhankelijkheid,
al was het maar omdat hij zijn goede relatie met Amerika niet in gevaar wil
brengen. Een der-
gelijke demarche zou ook de economische
relaties met Turkije aanzienlijk bemoeilijken, terwijl Turkse bedrijven volop
zaken doen in Noord-lrak. De olieaanvoer vanuit Iraaks Koerdistan is voor
Turkije - dat voor zijn olie en gas momenteel (te) sterk afhankelijk is van
Rusland en Iran
- een kans om energie te verwerven voor zijn
groeiende economie. Het mag paradoxaal lijken, maar de Turkse regering die al
decennia op gespannen voet leeft met de Koerden in eigen land, onderhoudt warme
banden met de Iraaks-Koerdische president Barzani. De algemene verwachting is
dan ook dat Barzani economische concessies wil loskrijgen van de overheid in
Bagdad, met meer vrijheid om akkoorden te sluiten met buitenlandse oliemaatschappijen.
De president wil ook eindelijk de 17 procent van de nationale olie-inkomsten,
waar de Koerden recht op hebben. Momenteel krijgen ze slechts 10% van die
inkomsten. Als Barzani dergelijke concessies weet los te peuteren, brengt hij
het gedroomde einddoel, een onafhankelijk Koerdistan, weereen stap dichterbij.005
Terwijl Irak aan het verkruimelen is, heeft
Israël zich opgeworpen als pleitbezorger voor een onafhankelijk Koerdistan. Die
eigen staat is onontkoombaar, is Israëls boodschap. De banden tussen Israël en
de Koerden gaan zo'n drieduizend jaar terug - toen Joodse stammen door
Assyrische legers naar de regio werden getransporteerd, en zijn na het vertrek
van de meeste Koerdische Joden naar Israël blijven bestaan. De vestiging van
Israël in 1948 is door Koerden met bewondering gevolgd: dat wilden zij ook!
Vriendschapsbanden leefden voort tussen de regerende Barzanifamilie en Joden
uit hun dorp Barzan. Zowel de huidige president Massoud Barzani als zijn vader
hebben Israël bezocht. In het geheim krijgen de Barzani’s al sinds de jaren
zestig Israëlische hulp, onder de vorm van informatie en trainingen voor
speciale troepen en de geheime dienst.<11 sup=""> De boodschap van Israël
is vooral gericht naar de VS, die - zoals quasi alle Westerse staten
- stug vasthouden aan arbitraire koloniale
grenzen.
Lees er de krantenartikels op na bij het
uitbreken van de Arabische Lente. Het enthousiasme was oorverdovend: de
Arabische volkeren maakten eindelijk komaf met de oude, verkalkte dictaturen,
en de verandering rolde over Noord-Afrika! Zeven jaar later blijft van dat
optimisme niets meer over. De meeste landen zijn in een burgeroorlog
verwikkeld, met een enorme verspreiding van wapens over verschillende
rivaliserende fracties tot gevolg en de groei van een gewelddadig
islamfundamentalisme. In dat broeinest is het aantal regimes dat én stabiel is,
én een bondgenoot van het Westen op één hand te tellen. Terwijl de extreme
instabiliteit de nood aan trouwe bondgenoten net veel dwingender maakt. Israël
is zeker een dergelijke stabiele staat en een onvoorwaardelijke bondgenoot van
het Westen. Turkije is dat ook, maar ontsnapt niet aan de evolutie naar een
meer radicale islam. Dat Turkije, met zijn strategische ligging, binnen 10 jaar
nog steeds die steunpilaar is van het Westen die het de afgelopen decennia
was, is bijlange niet zeker. De Iraakse Koerden hebben dan weer hun machtsbasis
sinds de Eerste Golfoorlog van 1991 alleen maar versterkt. En het is paradoxaal
genoeg de opmars van IS die het bondgenootschap met het Westen en de
zelfstandigheid van de Koerden in Irak naar een hoger niveau heeft getild. Door
de implosie van het reguliere Iraakse leger, slaagde IS erin in bezit te komen
van geavanceerd militair materiaal, wat de zwak bewapende Koerdische strijders
in het defensief drong. De grootste vijanden van het Westen hadden superieur
Westers tuig! Door de inzet van dro- nes en de Europese en
Amerikaanse wapenleveringen aan de Koerden, is aan deze anomalie een eind
gekomen. Bovendien hebben de Iraakse Koerden de afgelopen maanden hun
grondgebied gevoelig uitgebreid naar olierijke gebieden die traditioneel een
twistappel vormden tussen de Koerden en de centrale overheid. Eerder dan de
vraag of Iraaks Koerdistan formeel de onafhankelijkheid uitroept ja dan nee -
het land heeft al een zeer grote mate van autonomie, wordt het echte
strijdtoneel de komende jaren Turks Koerdistan. Daar leven 13 miljoen Koerden,
die hunkerend en vol bewondering kijken naar de evolutie in Syrisch en vooral
Iraaks Koerdistan. De Turkse premier Erdogan heeft enkele schuchtere stappen
gezet richting Koerden maar VUB professor Jonathan Holslag stipt aan dat de
Turkse premier tussen hamer en aambeeld zit: "Er bestaat geen optimale oplossing
voor Erdogan. Hij zal moeten kiezen: ofwel op vreedzame wijze een deel van de
macht afstaan, ofwel macht verliezen als gevolg van een langdurige strijd in
een van de meest ontoegankelijke regio’s van het Midden-Oosten.
"(12) Of Erdogan die keuze heeft, is nog maar de vraag. De
wereld rondom hem is de afgelopen 10 jaar zo fundamenteel veranderd, dat hij de
Koerdische vraag naar meer autonomie niet meer kan afdoen als de wereldvreemde
vraag van een groep geïsoleerde “Bergturken”. En vervreemding van zijn
Westerse bondgenoten of van Iraaks Koerdistan kan hij zich ook al niet
veroorloven, want dit zou de al krakkemikkige Turkse economie nog verder
ondergraven. Of hoe de Arabische Lente en de Amerikaanse inval onbedoelde gevolgen
hebben tot in Turks Koerdistan!
Noten
1.
Willy Kuijpers, Het Midden-Oosten en de Koerden, Wij, 11
januari
1975
2.
Isabelle Lasserre, La crise irakienne rebat les cartes kur- des, Le Figaro, 12
augustus 2014
3.
Joanie De Rijke, ‘Irak moet een federale staat worden, of zal
ophouden te bestaan.’ Premier Maliki gedoodverfde winnaar van de verkiezingen,
Knack, 30
april 2014
4.
Judit Neurink, Het verschil tussen leven en dood. Veilig
Koerdistan boomt economisch, rest van Irak verlamd door geweld, De Standaard, 19 oktober 2013
5.
Judit Neurink, Het verschil tussen leven en dood. Veilig
Koerdistan boomt economisch, rest van Irak verlamd door geweld, De Standaard, 19 oktober 2013
6.
Isabelle Lasserre, La crise irakienne rebat les cartes kur- des, Le Figaro, 12 augustus 2014
7.
Joanie De Rijke, Waanzin en psychopaten aan de frontlijn. De
harde strijd van de Koerden, Knack, 14 mei 2014
8.
Judit Neurink, Koerden ruiken hun kans om de grenzen te
verleggen. Kirkuk onder Koerdische vlag. De Standaard, 16 juni 2014
9.
Erik Ziarczyk, Koerden Irak sturen aan op eigen staat, De
Tijd, 2
juli 2014
10. Arjen Van Der Ziel,
Koerdische
minderheid ruikt haar kans door chaos in Irak, De Tijd, 27 juni 2014
11. Judit Neurink, Koerden krijgen steun van oude vriend Israël.
Crisis in Irak voedt aspiraties voor onafhankelijk Koerdistan, De Standaard, 30 juni 2014
12. Jonathan Holslag, De gok van Erdogan, De Morgen, 1
augustus 2014
*
UITLEIDING
Daar
dit artikel ongeveer één jaar geleden gepubliceerd werd, is het wel voor enige actualisering
vatbaar. Waarbij meteen de rol van
Kalief-Keikop Erdogan ietwat
verduidelijkt wordt.
Het
werpt wel een speciaal licht op het Syrisch-Iraaks probleem, dat door de TV
steevast ‘de burgeroorlog’ wordt genoemd. Daar waar het in feite gaat over de
Islammerij-rebellie die de kans schoon dacht te zien om het Rijk van Allah
gevoelig uit te breiden. Een procedé die ook in Europa op stapel staat en zelfs
dicht bij het uitbreken.
Nogmaals:
Vader Bush, Conservatief-Republikein en en Tony Blair, de engelsman die Winston
Churchill zijn overwinning op Hitler wil evenaren, zijn onder valse
voorwendsels en met de steun van het Westen, Sadam Houssein, die vast in het
zadel zat en zeker geen oorlogsstoker was, gaan uitroken, een soevereine en zelfstandige Natie. Idem dito
met Libië, waarvoor Silvio Berlusconi in Italië eerst moest worden aan kant
geschoven, daar deze sterke vriendschapsbanden met Kolonel Khadafi, Staatshoofd
van de vroegere Italiaanse kolonie Libië, had weten aan te knopen. Iets dat
uitstekend was voor de economie van beide landen, maar een doorn in het oog van
Amerika.
De
Hoernalisten van de Leugenpers maakten ons ondertussen wijs, dat in die landen
de democratie zou zegevieren, en dat zon van de Arabische Lente, goed voor ons
allemaal, zou doorbreken.
Herinnert
U het zich nog? Vooral Frankrijk kon niet rap genoeg aan het bombarderen slaan,
in de hoop zoveel mogelijk de Italiaanse
belangen te kunnen schaden. Feiten die ook weeral rap-rap onder de at
geschoven werden. Ook in Italië¨, waar Mario Monti, als handpop van
Bruxellabad, de plak mocht zwaaien.
Enfin,
voor wat betreft Vlaanderen, hoop lk dat De Winter zo vlug mogelijk die
Arabische Lente en die bloedige zomers daarna, zal overwinnen. Om op die manier
zo rap mogelijk de verbruining terug te schroeven.
*
Elk op
de plaats waar hij of zij staat, kan daartoe bijdragen. Vele handen maken licht
werk. Er is voor iedereen plaats in de Christelijke, de Protestantse en
Lutherse gebedshuizen. Waarom denkt U dat ze anders zo ruim, hoog en breed zijn
gebouwd? Broedertwisten kunnen later nog altijd ter hand nemen. Gesteld dat de
Islammerij ons niet te vlug af is…
*
In eer en geweten, de volle waarheid, geheel de
waarheid en niets anders dan de waarheid.
(Get) Digitalia
*
EINDE
*
Geen opmerkingen:
Een reactie posten