*
Dinsdag 31
maart 2015
Buienmaand
Zon 7u22-20u13
Z Hendrik Werner
*
2497 - DE BRAVE ARABIER DIE KAN LEZEN EN SCHRIJVEN EN
VEEL GELD VERDIENEN
*
Het
9de tot en met het Elferndertigste Wereldwonder
.
Een
Arabier al hier zonder Koran-bier…..
*
INLEIDING
Je houdt het niet
voor mogelijk, maar hieronder maak je kennis met een.. Arabier, als een Café
Zonder Bier. Het is een man met een alledaagse aam, namelijk Raid Sattouf,
met vriendelijke vraag dat nu nooit meer te vergeten.
Maar aangezien hij ooit
werkte – en het overleefde - voor Charlie Hebdo, komt hij bij mij over als een
‘klikskesdrinker’, iemand die van alle lege glazen in het café, de restjes gaat
opdrinken…. Zijn laatste ‘Meesterwerk’ lezen: ‘De Arabier van Morgen’
zit er voor mij echter niet in. Ik heb al meer dan genoeg aan de Arabier van
vandaag…..
Ja, veel geld
verdienen op de kap van een ander – een slechte gewoonte van Slinx - dat wel. Onderstaand artikel vah E.J. Bron gaat m.i. voorbij
aan de grond van de zaak. Het werk van
deze man is dan ook niets meer dan een persoonlijke blik in een zeer verre
toekomst van nog vele honderden jaren voor ons…. Die Raid Sattouf,
misschien wel een ideale schoonzoon voor velen, is gewoon een soort eigentijdse Arabische Baron von
Münckhausen, ja…
*
MIDDENSTUK
Onder voorname dankzegging
overgenomen door Digitalia
bij
*
De Arabier die voor
“Charlie Hebdo” tekende
Raid
Sattouf is een ster in Frankrijk. Zijn strip “De Arabier van morgen” is daar al
voor de aanslag van 7 januari verschenen. Hij schetst het beeld van een
genadeloos achtergebleven samenleving.
Ik wil
niemand kwetsen en ook niet generaliseren door te beweren dat kritiek, en
vooral zelfkritiek, niet tot de wezenlijke deugden van de Arabisch-islamitische
cultuur behoort. Moslims schijnen, zoals blijkt uit hun reacties op
“islam-kritische” teksten en karikaturen, veelmeer te neigen tot het beledigd
zijn dan leden van andere culturen en confessies.
Aan alles
wat er in de Arabisch-islamitische wereld misgaat – armoede, analfabetisme,
werkloosheid – zijn altijd anderen schuldig; het kolonialisme, het kapitalisme,
het zionisme, maar nooit diegenen die het in deze landen voor het zeggen
hebben.
Natuurlijk
bestaan er ook kritische en zelfkritische denkers, die in het teken van de
halvemaan zijn opgegroeid. Ayaan Hirsi Ali, Salman Rushdie, Ibn Warraq en Najem
Wali, Taslima Nasrin en Hamed Abdel-Samad, die van zichzelf zegt dat hij “van
het geloof naar de kennis bekeerd zou zijn.” Maar ze leven en werken allemaal
in ballingschap.
Riad
Sattouf leeft niet in ballingschap. Hij werd in 1978 in Parijs geboren, zijn
vader was Syriër, zijn moeder Française. Het gezin woonde enkele jaren in Libië
en Syrië en keerde in het begin van de jaren-90 terug naar Frankrijk, waar de
jonge Riad al spoedig zijn talent als striptekenaar ontplooide.
Hij werkte
tien jaar lang voor “Charlie Hebdo”en heeft veel prijzen gewonnen. In Frankrijk
kent iedereen hem, in Duitsland heeft hij een kleine, maar groeiende fanclub
sinds vijf jaar geleden zijn eerste in het Duits vertaalde Graphic Novel “Mijn
besnijdenis” op de markt kwam.
Zijn boek
“De Arabier van morgen” verscheen in Frankrijk in mei 2014, in Duitsland midden
februari van dit jaar, dus kort na de terreuraanslag op de redactie van het
satirisch tijdschrift “Charlie Hebdo”. Zo kan de lezer bijna helemaal niet
anders dan zoeken naar verborgen aanwijzingen waarmee hij de vreselijke daad
van 7 januari zou kunnen verklaren.
Maar “De
Arabier van morgen” gaat noch over terreur noch over terroristen, het boek
schets alleen maar het leven in Libië respectievelijk Syrië vanuit de
zienswijze van een kleine jongen met een pruilmondje en lange, platinablonde
haren, die door iedereen lief gevonden wordt en wil knuffelen. Wat uiteraard
ook een vorm van subtiele terreur is die sporen in het gemoed achterlaat.
Het gezin
van Riad
Sattouf behoort tot de betere kringen. De vader, Abdel-Razak, was
“bezeten van het idee om dokter te worden”. Omdat hij echter niet tegen bloed
kon, studeerde hij geschiedenis en droomde ervan “president” te worden. “Ik zou
alles veranderen bij de Arabieren. Ze zouden moeten ophouden met dat vrome
gedoe, zich moeten ontwikkelen en de moderne tijd moeten binnentreden.”
De moeder,
Clementine, zorgt voor het huishouden en het gezin. Terwijl ze de strijk doet,
leest ze uit het “Groene Boek” van Muammar al-Gaddafi voor: “De vrouw is net
als de man een menselijk wezen. Dat lijdt geen twijfel.”
Wat de kleine
Riad ziet en weergeeft, herinnert aan het sprookje van de keizer zonder kleren.
Alleen een kind kan zo precies en zo genadeloos toestanden omschrijven waaraan
een samenleving lijdt die op weg naar de moderne tijd is blijven steken.
Voor de
stilstand zijn niet alleen de regerende despoten verantwoordelijk – Muammar
al-Gaddafi, Saddam Hussein, Bashar al-Assad –, maar ook de neiging van de
mensen tot zelfmisleiding en zelfoverschatting. En het gezin is de miniatuur weergave
van de samenleving. Wie erbij wil horen, moet bugten voor het dictaat van het
staatshoofd. Dat is ook zo bij de Sattoufs.
Maar
Abel-Razak, de vader van Riad, is al een stap verder. Hij is de enige in zijn
familie die kan lezen en schrijven. Hij zegt: “Als de Arabieren ooit ontwikkeld
zijn, zullen ze zich vanzelf van de oude dictators bevrijden.” Zijn vrouw
Clementine tempert zijn optimisme. “En wat komt er daarvoor in de plaats? Jonge
dictators?” Niet per se. De Arabier van morgen kan ook een kunstenaar zoals
Riad Sattouf zijn.
Bron:http://www.welt.de
Auteur: Henryk M. Broder
Vertaald uit het Duits door:
E.J. Bron
(www.ejbron.wordpress.com)
UITLEIDING
De enige goede IJs
Lammer is - neen, niet een dode IJs
Lammer – maar een Ijs Lammer die met kennis van zaken de IJs Lammerij voor eens
en voor altijd ten gronde afbreekt. Iemand die als IJs Lam Godsgeleerde, de
ware identiteit van de Stichter beschrijft als een dementerende pedofiele
massamoordenaar die 1400 jaar geleden te vuur en te zwaard zijn buurlanden
binnenviel. Een hoogmoed-waanzinnige die hallucineerde over ‘Goddelijke
Boodschappen’ waarvan hij de Drager beweerde te zijn en daarbij geen
tegenspraak duldde..
De bewijzen liggen voor in de IJs Lamwereld
zelf en hoeven alleen maar in de volle openbaarheid te worden gebracht. Liefst
nadat ze getoetst zijn aan de historische bronnen van de volkeren die hij probeerde
uit te moorden.
Dat zou pas kunnen lukken, als de ‘Gelovigen’
massal zouden hebben leren lezen en schrijven, zodat ze individueel de bronnen
kunnen raadplegen…..
Vandaar de beeldspraak over Baron von Münckhausen,
om te wijzen op de fantasie van het tijdsgebruik Nu, Dan en Nooit. Veel
beloven en weinig geven, doet de zotten in vreugde leven…..
Als er tegen dan nog iemand in leven is, die
het kan voort vertellen.
*
Op
een eeuwig zwijgen en door niemand verder te vertellen……
(‘Get) Digitalia
*
*
EINDE
*
Geen opmerkingen:
Een reactie posten