EEN GEINTEGREERDE MOSLIM ADVOCAAT

De Juridische Dienst der 5de Colonne



Een artikel dat doet denken aan ‘Bloemen verwelken, scheepjes vergaan, maar liefde voor jou, die blijft bestaan”….die ik voornamelijk overneem bij Het Vrije Volk om reden van het sociaal uurtarief dat deze geïmporteerde Muzelman zich kan veroorloven bij zijn – uiteraard – Muzelmanse clientèle.
Die clientèle (als die man überhaupt al cliënt§le heeft of ooit zal krijgen) leeft in hoofdzaak waarschijnlijk niet van eerlijke arbeid zoals de doorsnee Nederlander die wegens allerlei redenen liever niet bij een vreemde cuktuurdrager om advies gaat. Als de politie ooit eens de agenda van Meester ENAïT moest opvragen, dan heeft ze waarschijnlijk een bloemlezing van op te pakken criminelen die op die manier zomaar weggeplukt kunnen worden uit het verkeer zonder noemenswaardige kosten. Immers, alleen wie leeft van de misdaad, kan zich zulke tarieven veroorloven.
Ik zou, in de plaats van de mensen van GeenStijl die deze indiscretie begingen, maar goed oppassen als ze op straat lopen. Een ongeluk zit soms in een klein hoekje…Dat zou bijvoorbeeld een dader kunnen zijn die op die manier aan het honorarium van Meester Enaït voldoet. In natura.
Verder over dit artikel : of het neerhalen van alle gezag een goede zaak zal blijken te zijn, moet nog enigszins afgewacht worden. Die dsingen zijn, volgens mij, altijd een beetje onderhevig aan een slingerbeweging. Van te ver naar de ene kant, tot te ver langs de andere kant. Tot de slinger blijft schommelen ergens waar het gezond verstand de bovenhand krijgt. Ma ja…Het verstand komt maar met de jaren.

Geen islamisering maar de-Enaitisering
HEIN MAASSEN - 15 DECEMBER 2009


De kans dat Mohammed Enait als advocaat zal mislukken is veel groter dan dat hij de rechtspleging gaat islamiseren.

In de jaren zestig van de vorige eeuw sneed een klein groepje activisten, sommigen onder de veelzeggende naam: “provo’s”, door allerlei tradities heen als een mes door de boter. Ministers werden sindsdien niet langer aangesproken met : “excellentie”, hoogleraren niet langer met: “professor”, burgemeesters niet langer met: “edelachtbare”. Het rituele respect waarmee ze voordien bejegend werden, en dat nu bijna abject aandoet, verdween. Journalisten gingen: “hard” interviewen. Hoogleraren werden tijdens studentenacties niet gespaard.
En dat ging allemaal zomaar, zonder slag of stoot. En waarom? Omdat deze tradities totaal vermolmd waren. Niemand voelde nog de eerbied en nederigheid, dat eraan ten grondslag lagen. Toen er dan in de jaren zestig een storm opstak stortten ze reddeloos ineen. En toch zijn gezagsdragers, onderwijzers en hoogleraren nog steeds onder ons. Ze functioneren anders dan vroeger, maar hun functie is in wezen niet gewijzigd.
Nu is het laatste bolwerk aan de beurt: het witte rechters-officierenvanjustitie-advocatencomplex, een: “van tradities en rituelen vergeven wereldje”, zoals ik in mijn HVV-stukje opmerkte. En deze tradities en rituelen zijn net zo vermolmd en fossiel geworden als de verdwenen voorgangers uit de jaren zestig. Een storm was niet eens nodig; het windvlaagje Enait was al voldoende.
Rechtvaardigt dit een duivels visioen van de islamisering van de Nederlandse rechterlijke macht, zoals Ger Struik openbaart in zijn HVV-stukje ? Natuurlijk niet! Tot dusver is Enait immers weinig succesvol geweest in zijn islamiseringspogingen (als die er tenminste al waren). Bij zijn sollicitatie bij de Sociale Dienst in Rotterdam heeft hij bakzeil gehaald, omdat de rechter over zijn weigering om vrouwen een hand te geven oordeelde: “ De gemeente mag ervoor kiezen om de in Nederland gebruikelijke begroetings- en beleefdheidsvormen jegens al haar burgers in acht te nemen”. En dat wordt steeds meer de norm. Privé mag je je religieuze identiteit volledig uitleven, maar als overheidspersoon moet je je hierin beperkingen opleggen.
Toen sloeg Enait om zich heen richting de rechter, die het hem onwelgevallige vonnis had geveld. Daarin toont hij zich een eigentijds Nederlander. Ook de rechter is van zijn voetstuk gevallen. Google: “debiele rechter” en sta versteld van het aantal hits. En het zijn de minsten niet die de rechter kritiseren. Zo zei VVD-Kamerlid Henk Kamp ooit: ''Het lijkt wel of er een campagne van linkse rechters is gestart om alles wat goed is aan de inburgering weer af te breken''.
Henk Kamps fulminatie tegen: “linkse rechters” loopt parallel aan die van Enait tegen: “witte rechters”. In Nederland is het betrekkelijk nieuw, maar in de Verenigde Staten, het multiculturele land bij uitstek, is het al decennialang gewoon. Ondertussen accepteren Kamp en Enait gewoon de rechterlijke uitspraken, die hen niet zinnen. Geen van beiden riep op tot een anti-justitiële jihad.
Enait zal wel verder gaan met het verkennen van grenzen. Hij zal ook nog wel vaker zijn hoofd stoten. Een beroep op de sharia als verdediging voor een onwettige daad, mocht hij dat van plan zijn, zal nu en in de toekomst verworpen worden. Het begrip voor de cultuur uit het land van herkomst, ter verdediging aangevoerd, verdwijnt juist steeds meer bij rechters.
En dan de schrikbeelden die Ger Struik aandraagt. Enait in een adem noemen met Khomeiny! Toe maar! Is dat niet zoiets als Wilders gelijkstellen met Hitler? En wraking van een rechter, omdat ze vrouw is. Dat is vast zelfs niet bij Enait opgekomen….
Eigenlijk lijkt mij de kans op de-Enaitisering van de rechtspleging veel groter dan de islamisering ervan. Enait heeft weinig kans om succesvol te worden. Als hij zijn pleitnota’s net zo lardeert met vergezochte woordspelingen als zijn doctoraalscriptie en voortdurend te pas en te onpas zijn intelligentie en belezenheid etaleert, dan zal geen rechter moeite doen om hem te begrijpen of zelfs maar om naar hem te luisteren. Ook zijn gedrag en standpunten roepen weerstand op en leiden af van de zaken, die hij moet verdedigen. Van tariefstelling schijnt hij weinig te begrijpen, als de door GeenStijl gepubliceerde e-mail over zijn uurtarief van €500,- (meer dan Gerard Spong!) authentiek is. Met zijn onaangename persoonlijkheid zal hij veel potentiële cliënten afstoten. Van alleen de klandizie van verongelijkte fundamentalistische moslims zal hij niet kunnen leven.
Vorig jaar zag ik in hem eerder een imam in een fundamentalistische moskee dan een advocaat. Ik kom daar nu van terug. Als hij, eenmaal mislukt als advocaat, naar een positie als imam zal solliciteren, dan vrees ik dat geen orthodoxe moslim de humor zal hebben om hem aan te stellen.
Het vreemdst in deze zaak is echter het optreden van staatssecretaris Nebahat Albayrak, die desnoods maatregelen wil nemen om het opstaan voor de rechter tot een algemeen geldende verplichting te maken. Maar waarom? Waarom moet het rituele eerbetoon voor het recht in stand blijven, terwijl dat voor geleerdheid en gezag al lang geleden is verdwenen? Wees dan consequent en laat de leerling weer opstaan voor de meester, en de arbeider zijn pet afnemen voor de baas. En geleerdheid en gezag staan nog steeds overeind. Dat zal met het recht ook het geval zijn.