*
Donderdag 4 december
Zon 8u26-16u39
H Barbara, patr. v/d brandweer,
schutters en mijnwerkers
Als
Sint-Barbara wil, staat de vriezeman stil
*
*
*
Sommige
beelden zeggen meer
.
Dan
de meeste woorden…
*
INLEIDING
Als
de beste vriend van maar liefst drie inwonende Duitse Herders (7 jaarn dus goed
volwassen), drie broers zijn, en van dezelfde moeder en vader, is deze cartoon
voor mij de meest duidelijke uitleg aangaande het Sjeikendom. ‘Il tremende’ zegt de ene, en ‘il gigante’ zegt de andere tegen onze
Nero. Als U het wantrouwen van dat beest heeft opgewekt (wat niet aangeraden
wordt) houdt U zich maar liefst heel stil. Gewoonlijk ligt zijn muil in de
richting langs waar ‘het gevaar’ zou kunnen komen, en als hij al veinst te
slapen, dan ziet U aan zijn gespitste oren dat hij U maar wat wijsmaakt.
Net als de beesten van Islamitische Staat, is zijn
instinct voldoende om aan te vallen. Ook bij Duitse Herders hoeven er geen
bevelen te worden gegeven.
Maar beter dan bij de IS-beulen, zijn die 3 beesten
beter dan schoothondjes voor wie dat ze
vertrouwen. Integendeel, hun vriendschap, zelfs voor wildvreemden, gaat zo ver,
dat het meteen een contract is, om U te beschermen zelfs ten koste van hun
leven….
Enfin, ik wilde
alleen maar aantonen dat er zelfs in de dierenwereld plaats is voor
openhartigheid. En dat, beste vrienden, is iets wat nog altijd zwaar ontbreekt
in de Noord Atlantisch Verdrag Organisatie.
Er is, nog niet zo heel lang geleden, een tijd
geweest, dat we Perzië kregen voorgeschoteld als een monument van een Westers
sprookjesland. Daar stond ee Gentleman Sjah als een filmster aan het hoofd, en de boekskes stonden regelmatig vol met
verhalen over Farah Diba, zijn beeldschone vrouw. Tot men in Parijs een
getormenteerde Islam-fanaat ineens de vrije teugel gaf, om dat land te gaan
besturen. Een paar dagen later waren alle vrouwen op straat weer gesluierd, en
werden alle andere bewezen waarheden buiten de uit de duim gezogen ‘wijsheden’
van een woestijnrover van 1400 jaar
geleden, de Islam dus, streng verboden. Waarna het land, met medeneming van
heel het Midden Oosten, de Weg der Verdwazing opging. Later werd de ene Komeini
vervangen door een andere halfgod, maar het feest verbeterde niet…
Och, leest U hieronder maar verder over de fameuze
Barck Houssein Obama, de Zwarte Ongelukskater uit Amerika. Onder zijn kundige
leiding komen uit dat meest vooruitstrevende land ter wereld, alleen nog negroïde
hersenspinsels. Zodat er bijna mag besloten worden, dat de USA thans (na Maarten
Luther King?) de tol betaalt voor de eeuwenlange Zwarte of Latino-slavenhandel.
Net zoals het antieke Rome in vorige eeuwen ten gronde verslagen werd door zijn
eigen slavenleger…
Dit neergeschreven zijnde, biedt ondergetekende
zijn welgemeende excuses aan, aan alle niet-blanke medemensen, die getuigen van
enige menselijke waardigheid.
Onder deze beledigende negatieve negroïde
inspiratie, is de ster van een Hawaïaanse potzenmaker spijtig genoeg snel naar
de top gestegen. Wij worden voortdurend om de oren geslagen, dat die ‘de
machtigste man van de wereld’ zou zijn… Iets waarnaar hij zich dapper gedraagt,
al gaat het hem niet zo goed af, voortgaande op zijn werken. Ja, want aan uitleg is er geen gebrek.
Hierna volgt een lang opstel, waar de blanke panda-boer
Jimmy Carter ten tonele wordt gevoerd. Die zou de wereld Islam hebben mogelijk gemaakt…
Op gevaar af van weer eens voor ‘Islamofoob’ te
worden versleten, verwijs ik alleen naar de cartoon hier bovenaan. Ik heb
helemaal niets tegen een vastende en biddende Islammer, voor zover hij/zij maar
geen gevaar vormt voor ons eigen bestaan, en vooral voor zover hij zijn
ambities beperkt tot zijn eigen achterlijke Moslm-landen. Een Muzelgriezel is even
ongevaarlijk als een cobra in haar eigen biotoop.
MIDDENSTUK
Onder voorname dankzegging
overgenomen door Digitalia
bij
*
Barack Obama's beleid
in het Midden-Oosten is een puinhoop
*
Iran ziet
in de Amerikaanse aandacht een bevestiging van de regionale superioriteit
Wat stond
er in de brieven die de Amerikaanse president schreef aan de geestelijk leider
van Iran? De buitenlandse politiek van Obama bestaat uit het opschuiven van
deadlines en het creëren van misstanden.
De
Amerikaanse president Barack Obama schrijft graag brieven aan de Iraanse leider
ayatollah Sayed Ali Khamenei. De brieven worden door een Golfstaat,
waarschijnlijk Oman, aan Khamenei overhandigd.
Wanneer een
sjeik, een emir of een sultan uit een Golfstaat naar Teheran reist, weten we
zeker dat hij een mondelinge of schriftelijke boodschap van het Witte Huis moet
overbrengen. Het zijn de moderne postduiven van het Midden-Oosten.
Deadlines
De postduif
van president Obama bezorgde in november dit jaar een brief bestemd voor
Khamenei in Teheran. Dat was kort voor het einde van de deadline bij de
nucleaire onderhandelingen tussen Iran, Amerika, Rusland, Duitsland, Frankrijk,
Groot-Brittannië en de Europese Unie.
De inhoud
van de brief is voor ons onbekend, maar iedereen kan raden waarover het ging:
het nucleaire project van Iran. De vorige deadline werd niet gehaald. Toch
waren de Verenigde Staten bereid het te verlengen. Ook de volgende deadline
werd niet gehaald, waarop opnieuw werd verlengd.
De
buitenlandse politiek van Obama bestaat uit verlenging van misstanden.
Veroordeeld
Dit was
Obama's vierde brief aan Khamenei. De eerste dateert uit mei 2009, toen een
hevige strijd woedde tussen president Mahmoud Ahmadinedjad en oppositieleider
Mir-Hussein Mousavi. Daarna gingen miljoenen Iraniërs de straat op tegen het
regime van Khamenei. Ze keerden zich tegen diens beleid - zowel het
binnenlandse als het buitenlandse.
Volgens
Elsevier
Robbert de
Witt: Verzoening uit Teheran? Voorlopig is alleen de toon anders
De
vreedzame demonstraties veranderden in een bloedbad toen Khamenei zijn troepen
op de demonstranten afstuurde. Er vielen tientallen doden en gewonden.
Duizenden werden gearresteerd en honderden onschuldige burgers werden berecht en
veroordeeld.
Bloedige
zomer
Tijdens
deze bloedige zomer schreef Obama een vriendschappelijke brief aan Khamenei.
Dat was brief nummer twee.
Aanvankelijk
was Obama niet bereid om zelfs maar een serieuze uitspraak te doen over de
demonstranten. Uiteindelijk werd hij onder druk van de media gedwongen om het
Iraanse regime te veroordelen.
Daarop
reageerde Khamenei met een zeer authentiek argument: Amerika is niet te
vertrouwen omdat de Amerikaanse president ons eerst een vriendelijke brief
schrijft, en ons kort daarna aanvalt vanwege de onderdrukking van de
pro-westerse demonstraties.
Grote
Duivel
Khamenei
heeft gelijk: de Amerikaanse president voert geen consistent beleid. Amerika -
en niet Iran - is in de war. Onder alle omstandigheden beschouwt Khamenei de
Verenigde Staten als de Grote Duivel, als vijand nummer-1.
Dus ook in
augustus 2009, terwijl in de Iraanse steden nog steeds werd gedemonstreerd
tegen het regime, schreef Obama hem een vriendelijke brief. Toen dit bekend
werd, riepen de demonstranten: 'Obama, ben je met ons of met hen?' Met 'hen'
werd het regime bedoeld. Deze brief werd kort na de inauguratie van
Ahmadinedjad geschreven. Deze antisemitische president vond de Holocaust een
sprookje.
Supermacht
De derde
brief van Obama werd in de winter van 2011 aan Khamenei geschreven. Obama's
postduiven hadden het druk.
Een
redacteur van Elsevier vroeg mij wat Khamenei doet met die brieven van Obama.
De grote leider van Iran leest die met veel genoegen. Obama's brieven
bevestigen zijn analyse dat zijn regime de regionale supermacht is.
Bovendien
versterken deze brieven bij Khamenei het gevoel van religieuze superioriteit en
dit is het werk van Allah, denkt Khamenei. Dit bijgeloof is levensgevaarlijk.
Het kan immers leiden tot zelfoverschatting en ongelukken. Ook Khamenei
archiveert zijn brieven.
Onzichtbaar
Indertijd
was 'Chamberlain' de bijnaam van Obama bij de actieve delen van het Iraanse
verzet. De Iraanse leider Khamenei heeft, voor zover wij weten, geen brief aan
de Amerikaanse president geschreven. Obama praat dus met lucht, en schrijft aan
een onzichtbare figuur die hem via anderen van een antwoord voorziet.
De
antwoorden van Khamenei worden meestal via Ali Akbar Valayti, oud-minister van
Buitenlandse Zaken van Iran en een goede vriend en adviseur van Khamenei, aan
de Amerikaanse diplomaten doorgegeven. Dat is het, meer is er niet.
Unilateraal
Er bestaan
geen schriftelijke antwoorden van de zijde van Khamenei, omdat deze brieven
unilateraal worden geschreven. Ze zijn unilateraal, want Khamenei heeft zich
nooit bereid verklaard om rechtstreeks in gesprek te treden met Amerika. De
Amerikaanse president ontvangt op twee manieren de antwoorden van Khamenei: via
zijn vertegenwoordiger en rechtstreeks via zijn openbare toespraken.
De
Verenigde Staten hebben geen Iran-beleid. Weer is de deadline voor een akkoord
over het nucleaire project van Iran niet gehaald en Amerika heeft wederom
ingestemd met de verlenging ervan.
Olieprijzen
Tegelijkertijd
heeft Iran 700 miljoen dollar van zijn bevroren geld teruggekregen, terwijl het
land per dag door de dalende olieprijzen naar schatting 20 miljoen dollar
verliest. Het tekort in de begroting van het regime zal in 2015 verder oplopen.
Ondanks
deze zwakke positie geeft president Obama Khamenei de mogelijkheid om door te
gaan met mensenrechtenschendingen, en met het steunen van terrorisme in het
Midden-Oosten. Van president Obama mag de islamitische staat van Khamenei in de
lucht en op de grond vechten tegen IS.
Puinhopen
President
Obama treedt in de voetsporen van Jimmy Carter, president van Amerika van 1977
tot 1981. Carter voerde een tegenstrijdig beleid tijdens de Iraanse revolutie.
Hij mag als de vroedvrouw van de islamitische revolutie worden beschouwd.
Opnieuw
zijn we getuige van een tegenstrijdig beleid in relatie tot Iran: Assad moet
van Obama weg, maar Assads steunpilaar, namelijk Khamenei, mag de vijanden van
Assad bestrijden.
Obama's
puinhopen reiken verder dan de grenzeN;
*
UITLEIDING
Hier
heeft U dat al dikwijls kunnen lezen: Amerika is een onzekere partner in Navo
verband. Als niet-historicus is het voor mij onmogelijk om achterhalen, hoe lang
dat al zo is, maar ik heb de indruk dat we moeten teruggaan tot Generaal Eisenhower.
Wie Kennedy zegt, zegt Marilyn Monroe, en voor Bill Clinton duikt steeds weer de
kledij vol sperma op van een zekere Monica Lerwinsky.
Van
Marcus Antonius en Cleopatra vinden we wel schitterende verfilmingen terug, die
speelden het spel tenminste eerlijk. De Amerikaanse cowboys, blank of zwart,
zijn voor geen haar te vertrouwen. Ze zien het dan ook veel groter. De Romeinen
bezaten maar een stukske van de wereld… Amerika denkt zich de pretentie te
mogen veroorloven dat ze de hele’ wereld beheersen.
Maar
dat wisten we al, sedert die in volle oorlogstijd (1916-1917) de hongerende
Europeanen aan de tutterfles hielpen. Zelfs onze Olio di Poepo speculeert nog
daarop, als hij spreekt over zijn zoveelste ‘Marcshall Plan’….
Net
als de Britten, is het nu de beurt voor deleuze: ’Amercia rules the wives’….
*
Op
een eeuwig zwijgen en nergens en door niemand verder te vertellen.
(Get) Digitalia
.
*
EINDE
*
Geen opmerkingen:
Een reactie posten