.
Zij kunnen het spoken niet laten,
Zij spoken nog iedere dag…
En o Jaja, daar komt narigheid van….
Europa moet Israël mores leren
Jos Geysels is minister van staat en voorzitter van 11.11.11. Hij en anderen willen een eind maken aan de Europese spreidstand ten aanzien van Israëlisch-Palestijnse kwestie. 'Het is toch wel opmerkelijk dat Europa enerzijds de nederzettingen veroordeelt, maar anderzijds niets doet om hun bestaan of verdere uitbreiding tegen te gaan.' Geysels, Jan Renders, Rudy De Leeuw en anderen dringen aan op een coherent Europees beleid ten aanzien van Israël. 'België zal samen met de externe dienst van Ashton moeten zoeken naar een consensus over deze kwestie.'
De EU wil Israël niet voor het hoofd stoten omwille van de economische en politieke belangen
Afgelopen week bezocht Catherine Ashton, Hoge Vertegenwoordiger voor Buitenlandse Zaken van de EU, Israël en de bezette Palestijnse gebieden. Haar keuze om het Midden-Oosten als eerste regio aan te doen, getuigt van moed. Zelfs de Gazastrook, door Israël als vijandige entiteit bestempeld, stond op haar agenda. Hiermee stak ze de bevolking, die bijna drie jaar opgesloten zit in een grote openluchtgevangenis, een hart onder de riem.
Bovendien gaf ze Israël een niet mis te verstaan signaal: de Europese Unie verwerpt de draconische blokkade van anderhalf miljoen Palestijnen in Gaza. Bij de controverse over de bouw van 1.600 extra nederzettingswoningen in Oost-Jeruzalem gaf Ashton impliciet te kennen dat de EU de druk op Israël wil opvoeren. Maar is dat werkelijk zo?
De Unie is erg verdeeld over deze kwestie. De discussie over de opwaardering van de Euro-Israëlische relaties toont dit aan. In
december 2008 besloot de Raad van Ministers om de sterke bilaterale relaties met Israël verder te verdiepen. Dit zorgde voor grote verontwaardiging bij ngo's: Israël schendt immers de internationale rechtsregels. De Europese ministers besloten de upgrade voorlopig te bevriezen. Landen als Duitsland, Nederland, Tsjechië en Spanje betreuren dit. Volgens hen moet de upgrade onvoorwaardelijk zijn en zou een verhoogde samenwerking vanzelf een corrigerende invloed op Israël hebben. Een ultieme poging van Spanje om de upgrade er toch door te duwen stuitte op een njet van Ierland en Zweden. Samen met Malta en Slovenië - en in het verleden ook België - menen zij dat verhoogde samenwerking gekoppeld moet zijn aan Israëls respect voor het internationaal recht. Welke positie neemt België in aan de vooravond van zijn voorzitterschap van de EU? Ons land zal samen met de externe dienst van Ashton immers mee moeten zoeken naar een consensus over deze kwestie. Minister Vanackere wacht een moeilijke taak. België kan ervoor kiezen om zich low profile te houden. Dit betekent dat de relaties met Israël tijdens het Belgisch voorzitterschap zouden worden verdiept. Het land treedt toe tot de ordehandhavingdienst Europol, er komt een samenwerkingsakkoord rond civiele luchtvaart, Israël wordt lid van de OESO. Zonder het internationaal recht na te leven geniet Israël van verregaande integratie binnen de Unie. Het past de akkoorden, conform zijn eigen nationale wetgeving, dan ook toe op de nederzettingen. Dit probleem achtervolgt Europa.
Nochtans is er een eenvoudige oplossing: een daadkrachtig en coherent beleid dat gebaseerd is op het internationaal recht. Europa moet gewoon de hefbomen gebruiken waarover het beschikt. Israël moet voelen dat het de bilaterale akkoorden niet kan toepassen op zijn nederzettingen. Het is toch wel opmerkelijk dat Europa enerzijds de nederzettingen veroordeelt, maar anderzijds niets doet om hun bestaan of hun verdere uitbreiding tegen te gaan.
Waarom maken de Europese lidstaten het zich zo moeilijk? Ze vrezen hun geringe invloed in het vredesproces te verliezen. De EU wil Israël niet voor het hoofd stoten omwille van de economische en politieke belangen. Tegelijkertijd is ze zich bewust van het gevaar van de nederzettingenexpansie en een verdere escalatie van spanningen en geweld. Momenteel bevindt de Unie zich in een spreidstand. Er gaapt een diepe kloof tussen haar veroordelingen en het gevoerde beleid ten aanzien van Israël.
Tijdens het Belgische voorzitterschap zullen de gesprekken over samenwerkingsakkoorden met Israël worden voortgezet. Vanuit het middenveld willen wij minister Vanackere uitnodigen om een duidelijke koers te varen en te kiezen voor een rechtenbenadering. De EU moet zowel de prioriteit geven aan het hervatten van vredesgesprekken als aan het stopzetten van Israëls expansiebeleid en het geweld tegen burgers door beide
partijen.
Zestien jaar geleden engageerde Israël zich voor 'land voor vrede'. Het deed de belofte de oprichting van een Palestijnse staat te steunen. Dit is ook één van de prioriteiten van het Europese Midden-Oostenbeleid en daarom moet Europa Israël aan zijn belofte houden. Dit kan enkel als het zijn hefbomen gebruikt en Israël duidelijk maakt dat de regels van het internationaal recht niet buigbaar zijn. Alleen zo kan de EU helpen om woorden in daden om te zetten.
Deze bijdrage is ondertekend door Rudy De Leeuw, voorzitter ABVV; Jan Renders, voorzitter ACW; Jos Geysels, voorzitter 11.11.11; Annuschka Vandewalle, algemeen secretaris fos-socialistische solidariteit; Daniël De Klerck, voorzitter Broederlijk Delen; Ludo De Brabander, stafmedewerker Vrede vzw; Jo Hanssens, voorzitter Pax Christi Vlaanderen
Bron De Morgen
Digitalia ziet de wonde
net als U, en legt er de vinger op. Spreekwoorden, nietwaar!
Ik zie, voortgaande op wie hierboven vuur spuwt, en naar wie of wat, wat ik moet denken. Dat is een.
Is twee : die bende hypocrieten trekt onbeschaamd de kaart van onze huidige en toekomstige onderdrukkers/bezetters, die alleen het geschikte moment afwachten tot het bruggenhoofd dat in Europa veroverd is, kan uitgebreid worden. Tot meerdere eer en glorie van hun Hemelse Profeet. Maar vooral tot onmiddellijk profijt van zijn vertegenwoordigers op aarde…..
Deze vaststellingen laten mij toe een eigen mening te vormen.
Israël en het Joodse Volk hebben op veel punten ongelijk. Dat zij opkomen voor hun eigen identiteit kunnen wij als Vlaming alleen maar bewonderen. De manier waarop zij dat doen, ligt echter niet in onze Vlaamse aard.
Maar zijn zij niet het snijdend speerpunt dat opkomt voor onze eigen beschaving?
Is ook een vaststaand feit : Jeruzalem en het Heilig Land behoorden al duizenden jaren tot het Joodse Volk. Tot de islamitische invallers (en anderen) hen daar grotendeels uit verdreven. En daarbij het land grotendeels tot woestijn lieten verkommeren. War Joden komen, wordt het weer het land dat overloopt van melk en honing….
Na de martelgang in WO II is hun zelfbewustzijn aangewakkerd, en hebben zij handig gebruik gemaakt van de Jodenvervolging onder Hitler. Niet de Joden zijn vernietigd, maar o wreedheid van het Lot, hun vijanden…
Aan al de Grote Geesten die dit werkstuk hierboven hebben ondertekend, zou ik aanraden met het laatste restje objectiviteit in hun hart, de recente geschiedenis na te lezen sedert 1940 tot nu…Ze kunnen dat kosteloos doen, op het Internet….
Dan komen ze, net als de meesten onder ons, tot de vaststelling, dat Muzelmannerij nooit gelijk staat met Vrede. Nergens en nooit. Islam staat voor vrede alleen daar waar Islam heerst. Almachtig, alleen boven alles en iedereen, zonder beperking.
We konden het, vanaf de eerste woorden, geweten hebben uit welke hoek de wind ging waaien.
Jos Gheysels is een trouwe volgeling van Himmler & Consorten, de boekverbranders. Hij is zelfs slechter, want geniepiger. Hij verbrandt geen boeken : hij verhindert hun bestaan. Cfr Uitgeverij Egmont. En dat is dan de vet betaalde voorzitter van (o.a) de Boekenbeurs, het jaarlijks promotie-kanaal bij uitstek voor het Goede Boek….
Boodschap^voor de Heren Syndicalen en de Broederschap der Schuimers (vooral ten eigen profijte : cfr de bestedingen der opgehaalde gelden) : eenmaal de overwinning binnen is, hebben Mizelmensen de nare gewoonte de verraders die hen geholpen hebben, ‘over de kling te jagen’.
Het is maar dat U dat weet….
Geen opmerkingen:
Een reactie posten