Al zal ’t eerder een python wezen,
Een reuzen wurg-slang
die wurgt uit redenen van diversiteit.
Scheiden
Niet alleen grote problemen moeten aan bod komen in de politiek, soms wordt in een achterafzaaltje van het parlement ook gewerkt aan kleine wijzigingen, die moeilijke periodes in het leven wat draaglijker kunnen maken.
Zo wordt vandaag in de subcommissie familierecht van de Kamer groen licht gegeven aan een wetsvoorstel van het liberale Kamerlid Sabien Lahaye-Battheu, dat de persoonlijke verschijning voor de rechter bij een echtscheiding "op grond van onherstelbare ontwrichting" niet langer verplicht maakt.
Die verplichting bestond vroeger ook niet, maar werd ingevoerd om de versoepeling van de echtscheidingswet verteerbaarder te maken voor de christendemocratie. Het was in theorie de bedoeling om de rechter toch nog een verzoeningspoging te laten ondernemen, om het gezin, hoeksteen van de samenleving, te redden.
Een beetje haaks op de tijdgeest waarin het aantal echtscheidingen stilaan het aantal trouwpartijen benadert. Bovendien werd het in de praktijk een oefening in zinloosheid, die zich maandelijks in de rechtbanken liet bekijken. Daar verzamelen zich telkens enige tientallen gewezen koppels. Zij die nog on speaking terms zijn, onderhouden zich fluisterend met elkaar, anderen zoeken de verste uithoeken van de gang op om ieder contact te vermijden.
Een aantal vindt de verschijning een uitgelezen moment om enkele uitstaande emotionele rekeningen te vereffenen en begint tot plaatsvervangende schaamte van de andere aanwezigen een scène op te voeren, waarop de bodes zich moeten haasten om de situatie tot bedaren te brengen.
Vervolgens begeven de gewezen echtparen, van wie niemand de intentie heeft om op zijn stappen terug te keren, zich voor de rechter, die plichtmatig de vraag stelt of ze verder willen gaan met hun scheiding.
Een pure ambtelijke formaliteit, die per koppel minder dan een minuut in beslag neemt en waarbij nog geen geval is vastgesteld van koppels die zich daar plotsklaps opnieuw in elkaars armen gooien.
Het is, met andere woorden, niets anders dan een oefening in zinloosheid en feitelijke vernedering, die de partners bovendien verplicht om nodeloos verlof te nemen en de overbezette rechtbanken met een overbodige werklast opzadelt. Afschaffen van wetgeving die overbodig en zinloos is, het zou iedere dag mogen gebeuren.
Bron Smetje van ’t Gazetje
Digitalia zegt
Yves Demet schrijft alsof hij er bij was. Met enige opluchting, dat zoiets tijdrovend voortaan niet meer moet. De schijn niet langer ophouden! Bij elkaar gaan hokken lijk de konijnen – alleen maar tijdelijk, hoor!
Hoeksteen van de samenleving? Mijn voeten, Gérard! Diversiteit is de boodschap. Door elkaar leven lijk een bende bontgekleurde straatkatten…
Carpe Diem!
We gaan er op vooruit! In de achterwaartse richting dan. Of moeten we stellen dat de gang van zaken lijk bij de Moslims veel beter werkt?
Drie keer zeggen (door de man) “Ik verstoot U” en de klus is geklaard! Over de rechten van de vrouw?
Ja, waar gaan we naartoe als ook de vrouw in die dingen zeggingskracht moet hebben! Wat de Koraan hierover?…..
Wat zegt het Gild der Advocaten hierover? Kassa! Kassa!Kassa! zal wel het minste zijn, zeker? De Rechters ontlast (Oef!) maar de consultaties in stijgende lijn….
Rechters ontlast? Joepie! Zullen ze meer tijd hebben om het geboefte aan te pakken..
U realiseert zich toch dat het als een verbetering wordt voorgesteld, dat onze maatschappij verder uitgekleed wordt? Het voelt aan alsof de gehangene nog urenlang de strop staat te aaien waarmee hij straks zal worden opgehangen….
Mgr Coeur-de-Lion (Léonard, Lion Harth)), wacht AUB niet op het Tjeven-gebroed om Uw strijdros te bestijgen. Wat er moet gebeuren, weet ik, arme luis, niet. Maar ik ken er nog die ooit vertwijfeld uitriepen, toen hun bootje dreigde te vergaan op het Meer van Galilea :”Heer, redt ons, wij vergaan”…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten