DINSDAG 3 AUGUSTUS 2021
500618 VOORTSCHRUHDEND INZICHT EN DE DAG NADIEN IS KROONPRINSES BETTY WERKLOOS
*
I N H O U D
Ach, het IMF doet maar: de nieuwe munt , de STR’s, is wel niet voelbaar, maar, zoals alle betaalschihfjes ter wereld, is dit geld ook ROND en moet dus kunnen riollen…
Hoe dan ook, het geraakt wel zo snel mogelijk op. En dan zen we wel weer…
The sky is the limit.
*
Hoe ondertussen in de Lage Landen de vlag van het Algemeen Vlaams Belang er uit ziet? Dat is een vraag die U pas kunt beantwoorden na lezing van ondersraand hoofdartikel uit Doorbraak.
IMF - POMPT RECORDBEDRAG IN WERELD-ECONOMIE
*
Kristalina Georgieva, de topvrouw van het IMF. ©REUTERS
*
Gisteren om 15:34
-
Het Internationaal Monetair Fonds (IMF) is van plan voor omgerekend 550 miljard euro vers geld te creëren. Hoe zal de instelling die middelen verdelen en wat is de bedoeling?
Het IMF zal naar alle waarschijnlijkheid deze week aankondigen dat het voor 650 miljard dollar (550 miljard euro) valuta reserves creëert en zal verdelen onder zijn 190 lidstaten. De nieuwe reserves hebben vooral als doel de ontwikkelingslanden te helpen, omdat die het zwaarst zijn getroffen door de pandemie. Dat moet de veerkracht en de stabiliteit van de wereldeconomie versterken.
Wat doet het IMF concreet?
"Net als een centrale bank kan het IMF uit het niets geld creëren. "
Net als een centrale bank kan het IMF uit het niets geld scheppen. Het IMF creëert speciale trekkingsrechten (STR’s) voor een bedrag van omgerekend 650 miljard dollar en zal die nieuwe reserves eind augustus overmaken aan de lidstaten. Een STR is geen echte munt maar een actief dat een onderdeel vormt van de valutareserves van centrale banken. Landen die harde valuta’s nodig hebben, kunnen de STR’s omzetten in onder meer euro’s of dollars die ze via het IMF ontvangen van centrale banken van landen met grote reserves. Het is de vierde keer dat het IMF dergelijke reserves creëert, maar het bedrag is nu veel groter dan de vorige keren.
Hoe helpt dat de arme landen?
Het IMF wil vooral arme landen helpen die een tekort hebben aan harde valuta’s. Veel groei- en ontwikkelingslanden hadden al voor de pandemie te weinig valutareserves en hebben tijdens de crisis hun reserves zien dalen. Ze kunnen door de omzetting van de STR’s middelen vrijmaken om bijvoorbeeld corona vaccins te importeren, hun munt te ondersteunen op de wisselmarkt of de klimaatverandering te bestrijden. In de praktijk zal een arm land zijn STR’s overdragen aan een rijk land met veel valutareserves en in ruil bijvoorbeeld dollars krijgen.
Is dit gratis geld?
De STR’s die de landen ontvangen brengen niets op en kosten niets. Dat verandert als landen de STR’s omruilen in harde munt. Stel dat Congo voor 1 miljoen euro STR’s omruilt in dollars. Dan betaalt de Congolese centrale bank rente op dat bedrag aan het IMF. Als België harde valuta’s ter beschikking stelt in ruil voor STR’s, ontvangt het rente van het IMF. De rente bedraagt nu 0,05 procent. Ze is gelijk aan de gemiddelde kortetermijnrente in de VS, de eurozone, Japan, het Verenigd Koninkrijk en China. De nieuwe reserves zijn dus een goedkope financieringsbron. Als arme landen dollars of euro’s willen ontlenen op de obligatiemarkten, moeten ze een veel hogere rente betalen.
Wouter Vervenne
*
*
IK HOU VAN DE POLEN
UITGESPROKEN MENINGEN LEIDEN TOT VOORTSCHRIJDEND INZICHT
*
foto: ©pixabay.com
-
Neen, ik heb geen denigrerende fout gemaakt door polen met een kleine letter te schrijven. Ik heb het dan niet over onze tot-nu-toch-nog-steeds EU collega’s die je hier het meest in vrachtwagen-cabines tegenkomt. Ik heb het over de polen die elkaars tegengestelde vormen. Zoals de Zuid- en de Noordpool. De ene met pinguïns en de andere met ijsberen. De ene met ijs op een landmassa en de ander een hoop ijs op water. Maar beiden koud, met veel ijs en beiden bedreigd.
Ze zijn er omdat onze aarde gepolariseerd is. Het magnetisch veld beschermt ons tegen een hoop ongemakken uit de ruimte. De zon schenkt ons energie om van te leven, maar zonder de polen zouden we er aan sterven. De polen geven ons ook richting. Ons kompas wijst ons de richting. En heel bijzonder: ze kunnen van plaats veranderen. Dat zou ons een pak ongemakken opleveren. Het gebeurt gelukkig niet te vaak.
Tegenwoordig is polarisering een scheldwoord waarmee iemand een definitief superieur einde wil stellen aan een discussie.
Kortom, ik hou van polarisering. Ze geeft richting aan ons leven. Tegenwoordig is polarisering een scheldwoord waarmee iemand een definitief superieur einde wil stellen aan een discussie. ‘U polariseert de boel,’ en voilà, daarmee is het oordeel geveld dat u beter kan zwijgen want anders bent u schadelijk. Criticasters, debatologen, opiniemakers, media, ja zelfs experts wordt het zwijgen opgelegd door dit woord dat net zoveel schoonheid verbergt.
De kracht van de retoriek
In mijn klassieke Latijn-Wiskunde-opleiding aan een bisschoppelijk college, benoemde men het laatste jaar nog als de retorica. In al onze taalvakken ging er dan aandacht naar het voeren van debat. De oude Latijnse redevoeringen van bv. Cicero over Catilina staan nog in mijn geheugen gegrift. Dat onze jonge leraar Nederlands ons de kans gaf vrijuit stelling in te nemen over eender welk maatschappelijk thema en die stelling vervolgens met woord en pen te verdedigen, is nog steeds een deugddoende herinnering aan mijn collegejaren.
Niks zo smaakloos als een debat of praatprogramma waar geen uitgesproken meningen mogen botsen met elkaar.
Voor mij is een meningsverschil en het daaruit voortvloeiende debat, het zout op de aarde dat me in staat stelt zelf een mening te vormen. Dat zout mag u trouwens letterlijk nemen. Niks zo smaakloos als een debat of praatprogramma waar geen uitgesproken meningen mogen botsen met elkaar. De fysica doet vandaag haar mooiste ontdekkingen door elementaire deeltjes keihard te laten botsen, maar in het maatschappelijk debat is de zoutloze pensée unique de norm geworden. Als het botst en klettert, dan polariseert men en is men verkeerd bezig, zegt men.
Ik ben het daar dus niet mee eens en ik hoop dat men mij vergeeft als ik daarmee de polen extra spanning oplever. De grote debatten van nu worden telkens mee gevoerd door wetenschappers en vaak zie ik hen zo onwetenschappelijk te werk gaan. Als hen later fouten in hun vroeger discours verweten worden, doen ze beroep op voortschrijdend inzicht. Volkomen terecht trouwens, want wetenschap die stil staat, is dode wetenschap. Dat is de fout die de katholieke kerk lang heeft gemaakt en volgens mij de reden waarom wetenschap en religie vaak nog tegenstanders in plaats van medestanders zijn. Een fout die nu door andere geloofsrichtingen trouwens herhaald wordt.
Gedreven door voortschrijdend inzicht
Voortschrijdend inzicht komt bijna altijd door de vraag ‘klopt dit wel?’. Wetenschap wordt gedreven door de uitdaging van onwetendheid en de drang om die te vervangen door kennis. Het blijft mij daarom een raadsel waarom wetenschappers niet meer open staan voor mensen die hun uitkomsten in vraag durven stellen. Daaruit zouden net de mooiste meningsverschillen moeten ontstaan die leiden tot nieuwe kennis.
Voor mij is het niet anders in het maatschappelijk en dus ook politiek debat. Als de meeste partijen op elkaar gaan gelijken, dan is de overwinning bijna altijd voor de extremen die gewoon anders durven te zijn. Gewoon anders is trouwens de titel van een schitterend boek van Marc Noppen, professor in de geneeskunde en CEO van UZ Brussel, die beschrijft hoe hij betere geneeskunde creëert door gewoon te vragen ‘kan dit anders?’.
Politieke herverkaveling nodig na kerntakendebat
Politici weten dit ook wel en maken daardoor de fout om op bepaalde punten gewoon anders te zijn dan een ander. Open Vld koos op een congres ooit voor confederalisme met het zwaartepunt bij de regio’s, maar durft nu het woord bijna niet uitspreken omdat dat nu nog het enige is waar ze anders mee kunnen zijn. Tenzij het voortschrijdend inzicht is, maar dat zou ik dan graag weer horen in een tegensprekelijk debat met woord en wederwoord.
Laat het net polariseren, dan weten we eindelijk waarvoor we kiezen.
Het grote debat wordt echter niet gevoerd en dat is het kerntaken-debat. Wat zou ik graag daarin eens de clash der titanen zien die met vurig woord hun wereldbeeld verdedigen. Zonder de dooddoener ‘u polariseert’. Laat het net polariseren, dan weten we eindelijk waarvoor we kiezen. En ja, misschien stellen sommigen dan vast dat de onderlinge verschillen zo klein zijn, dat een herverkaveling in het politieke landschap zich opdringt omdat de breuken van vijftig jaar geleden niet meer de breuken van vandaag zijn. Voortschrijdend inzicht dankzij polarisatie.
Geen haatstraat in het debat
Ik hou dus van polarisatie maar ik haat de haat. Ik heb een mening en ik vind niet dat iedereen die mening moet delen. Ik zoek mijn zakenpartners net uit op kwaliteit en meningen die van de mijne verschillen. Niet om dan altijd tot een complex compromis te komen. Dat bewaart wel de vrede, maar dan zit je vaak in de grijze, grote massa. Maar als de ene de andere kan overtuigen met argumenten, dan ontstaat een sterk front.
Dat kon omdat er respect was voor elkaar.
Om dat te bereiken is er echter één element nodig in de discussie: respect. Ik hou van mijn mening en ik vind het fijn als men dat respecteert. Respect is trouwens totaal iets anders dan instemming. Respect creëer je trouwens het best door zelf respect te tonen voor andere meningen, zonder dat je het er mee eens bent. Ik ben zelf oppositieleider geweest in een gemeenteraad en tijdens de zitting ging het er nog al wel eens hard aan toe. Na de laatste hamerslag verhuisden we van het gemeentehuis naar gelagzaal ‘oud gemeentehuis’ en dronken we samen en lachten we om de beste opmerkingen. Dat kon omdat er respect was voor elkaar.
Polarisatie is voor mij dus geen probleem, maar eerder een deel van de oplossing. Leren met elkaar van mening verschillen met respect, dat ontbreekt. Goh, wat mis ik mijn leerkracht Nederlands uit de retorica. Hij zou het wel eens met een paar stevige woorden er kunnen in kloppen. Dat besefte ik 30 jaar geleden nog niet, maar nu wel. Voortschrijdend inzicht, weet u wel…
David Geens
CORONA & CENSUUR
VRIJE COMMENTAAR
*
Aangaande het noodzakelijke evenwicht langs Belgicistische zijde, kent men daar al vanouds het uit Frankrijk adfkomstitge gezegde, dat ‘Le choque des Idéés jaillit la Lumière’, maar dat is uit eigenbelang, sedert 1830 nooit in toepassing gebracht. Misschien dat de Nieuwe Waalse Vleugel ondertussen tot inzicht is gekomen?
Wat er ook van zij: Nood breekt Wet. En met wat men de wereld, na de waterramp van 3 weken geleden ondertussen laat zien, is niet van aard om te geloven in enige heropstanding van dat Landsgedeelte onder de Taal- Armoede- en Pretentiegrens te herdtellen. Zelfs van de spontane bijstand van duizenden Vlaamse vrijwilligers keert de lamlendige bevolking zich afkerig af.
En deze ongelofelijke feiten waren gisteren hotnews op de Nationale Zenders.
-
Om maar te zeggen hoe erg het dan in werkelijkheid moet zijn, dat zelfs de Politiek de feiten bevestigt.
-
Tot slot nog even de bedenking van het Doorbrtaak Hoofdartikel herhalen:
“Als de meeste partijen op elkaar gaan gelijken, dan is de overwinning bijna altijd voor de extremen die gewoon anders durven te zijn”.
*
Digithalys
Geen opmerkingen:
Een reactie posten