.
Woensdag 31 juli
Zon 6u06-21u29
H Ignaas van Loyola, patroon van de jezuieten en
soldaten
.
1614 - VADER MOEDER ZULT
GIJ EREN
.
Hoog
tijd om voor iedereen de nieuwe omgangsvormen te leren hanteren
Moraliteit
is immers al lang ingeruimd voor ‘Openbare Ouderenzorg’ annex
‘Stads-Crematorium met Zelfbediening’.
.
U leest in het artikel
hieronder moord en brand over het mislopen van de ‘Openbare Ouderenzorg’.
Anders gezegd, deze hoernalist in De Morgen vindt het niet kunnen, dat wie wind
gezaaid heeft, storm moet oogsten. Niet dat het allemaal koek en ei was, toen
vaders en moeders hun oude dag konden sleten bij een inwonende zoon of dochter Wat
men toen noemde ‘genieten van een rustige ouede dag’. Ik wil ook niet gezegd
hebben dat de Oude Mannetjeshuizen van de nonnekes. zo geestig waren. Maar toen
waren er minstens geen klachten over nachtwerk of over overuren. Want tussen-in
zat de nachtzuster in de kapel bij O.L.Heer. En toen kwam, samen met de
‘beschaving’, de ‘Verzorgingsstaat’ met inderdaad
een beetje ‘zorg’, maar met veel directeur-postjes, met veel staf-vergaderingen
en met vooral veel bla-bla-bla.
En kijk, kijk! Voor de Overheid
van die ‘Verzorgingsstaat’ er erg in had, was de ouderenzorg een winstgevend
beroep geworden en schande, o driewerf schande, de branche was belangrijk
genoeg geworden om de internationale geld-haaien aan te trekken.
Stilaan tijd misschien om
de reglementen aan te passen? Of, moesten die nog in voorraad zijn, hier en
daar een Moeder Overste terug te roepen? Maar dedju, dat kan niet, want men kan
de Franse vrienden van Di Jeanetto toch niet voor het hoofd stoten!
Er zit dus niets anders
op, dan deze Electrabel Bis t laten begaan. “Vader Moeder zult gij eren” is, in
het voordeel van de plezier-commerce van en voor de adolescenten, al lang
overgenomen door de OCMW’s. Die het tekort op hun begroting wel niet vergeten
uit de zakken van die ‘kinderen’ te kloppen. Desnoods per deurwaarders-exploot.
Altijd maar bla-bla-bla onder het drinken van een glas, het plassen van een
plas, en dan alles te laten zoals het was.
.
Ter zake :
België, de grijze kolonie van
Frankrijk
OPINIE − 31/07/13, 05u56
*
De commercialisering van onze
ouderenzorg kent maar één winnaar: de grote commerciële groepen en hun
aandeelhouders. Kurt De Loor is Vlaams Volks- vertegenwoordiger (sp.a) en
voorzitter van OCMW Zottegem dat een van de grootste openbare rusthuizen uitbaat
in Oost-Vlaanderen. .
Commerciële initiatiefnemers
investeren niet in rusthuizen voor uw mooie ogen of uw grijze haren, laat staan
om u een prettige oude dag te bezorgen
Het Franse bedrijf Medica
koopt Senior Living Group, de grootste private uitbater van
rusthuizen in België. Met de verkoop komen maar liefst 47 rusthuizen, goed voor
ruim 5.500 bedden en 3.000 personeelsleden in Franse handen. Medica, een
beursgenoteerde groep die rusthuizen in Frankrijk en Italië uitbaat, prijst de
Belgische financieel 'veilige' markt voor rusthuisuitbaters aan bij zijn
beleggers: de demografie evolueert gunstig en de Belgische sociale zekerheid
komt voor 44 procent tussen in de prijs voor een bed. Ronduit onethisch. Niet
alleen stroomt het geld van onze sociale zekerheid op die manier in de zakken
van de Franse aandeelhouders, de betaalbaarheid en de toegankelijkheid van de
hele ouderenzorgsector staat op het spel. Of willen we van onze rusthuizen een
'Electrabel bis' maken?
Het grootste deel van de
Belgische rusthuizen is in handen van lokale besturen en vzw's, daarnaast is er
een groeiende markt van commerciële initiatiefnemers die een graantje willen
meepikken van de vergrijzing. Meer en meer zien grote commerciële groepen brood
in de ouderenzorgsector. Dat hoeft niemand te verbazen. De economische crisis
sluimert na en in tegenstelling tot kantoorgebouwen en financieel vluchtige
constructies lijken rusthuizen een 'veilige' belegging. Een zekere afzetmarkt
die geen gekke bokkesprongen maakt en grijze groei is verzekerd.
Laat u vooral geen blaasjes
wijsmaken. Commerciële groepen willen winst. Liefst snel en veel. En na veel
winst komt meer winst. En na meer winst komt winstmaximalisatie. In commerciële
rusthuizen liggen de prijzen hoger en loopt er minder personeel door de gangen.
Voor een commercieel rusthuis telt op het einde van de dag het prijskaartje.
Als hier en daar beknibbeld kan worden op het budget is dat een plus. Minder
personeelsleden, slechtere arbeidsomstandigheden, een paar overuren meer, een
bezuiniging op het incontinentiemateriaal, de verwarming een paar graden naar
beneden,... alle beetjes helpen.
Niet uw, maar hun oude dag
Commerciële initiatiefnemers
investeren niet in rusthuizen voor uw mooie ogen of uw grijze haren, laat staan
om u een prettige oude dag te bezorgen. Ze willen boven alles hun oude dag en
die van hun aandeelhouders veilig stellen. Het Franse beursgenoteerde bedrijf
Medica windt er geen doekjes om. Het gaat om een 'veilige' investering die de
aandeelhouders handenvol geld zal opleveren. Niet alleen verdubbelde de omzet
van Senior Living Group de jongste vijf jaar tot ongeveer 200 miljoen euro, de
demografie evolueert 'positief' en ook de Belgische staat doet haar duit in het
zakje en betaalt via de sociale zekerheid 44 procent van de kosten terug. De
Franse aandeelhouders wrijven in de handen: een zekere belegging en verder geen
grijze kopzorgen meer. Spelen op de beurs leek nog nooit zo gemakkelijk.
Langs alle kanten worden we om
de oren geslagen met besparingsmaatregelen. De verschillende regeringen in dit
land treffen allerhande maatregelen om op het einde van de rit een begroting in
evenwicht op tafel te leggen. Verschillende sociale verworvenheden wankelen.
Sommige politieke partijen maken handig gebruik van de situatie om aan de poten
van onze sociale zekerheid te zagen. Hier een beetje beknibbelen, daar een
beetje besparen. Dat de portemonnee van de Franse aandeelhouders van een
beursgenoteerd bedrijf als Medica mee veilig gespijsd wordt met centen van onze
sociale zekerheid lijkt te gek voor woorden en maakt de verkoop van Senior
Living Group des te cynischer. Een ezel stoot zich geen twee keer aan dezelfde
steen, maar de Belgische staat lijkt alvast aardig op weg. Willen we van onze
rusthuizen een 'Electrabel bis' maken waar buitenlandse bedrijven de winsten
opstrijken van energie die de Belgische gezinnen te duur betalen?
De bevolking vergrijst. Dat is
een uitdaging waar we als maatschappij een antwoord op moeten vinden. Onze
senioren hebben geen boodschap aan een uitverkoop, noch aan de commerciële
sector, noch aan buitenlandse goudzoekers. Als we onze ouderenzorg voor
iedereen toegankelijk en betaalbaar willen houden. Als we de levensstandaard en
de kwaliteit van de zorg voor onze senioren willen garanderen en als we ons
verzorgend personeel niet de dupe willen laten worden van een commercieel
verhaal, is een sterke openbare ouderenzorgsector noodzakelijk. Want oud worden
we allemaal, met of zonder dikke portefeuille. De commercialisering van onze ouderenzorg
kent maar één winnaar: de grote commerciële groepen en hun aandeelhouders.
Gaan we echt wachten om dit
maatschappelijk debat aan te gaan tot de commerciële groepen een ander
gemakkelijk goudmijntje gevonden hebben en de ouderenzorgsector de rug
toekeren? Of tot al onze rusthuizen in buitenlandse handen zijn? Laten we
zomaar speculeren met de oude dag van onze grootmoeders en grootvaders? Met de
betaalbaarheid en de toegankelijkheid van onze ouderenzorg speel je niet op de
beurs. Een aangename oude dag voor iedereen mag geen koopwaar zijn.
.
Hoe
of waar dan de oplossing te vinden is? “Gouverner, c’est prévoir” : dat is toch
de reinste onzin? Problemen lost men immers op, niet op voorhand, maar als de
tijd er rijp voor is.
Ikzelf
zou het nog zo rap niet weten. Maar er zijn mensen bij het Vlaams Belang die
dat wel weten, en die staan te trappelen om aan de slag te kunnen. Hun
voornaamste stelregel is ‘Zaaien naar de zak’, door te zorgen,
lijk in ieder normaal huishouden, dat de uitgaven niet hoger liggen dan de
ontvangsten. En dat heeft niets te zien met de voorraden aan
incontinentie-materiaal, maar met naastenliefde voor het Eigen Volk Eerst.
De
miljarden die jaarlijks nodig zijn om altijd meer behoeftige nieuwkomers een
onbezorgd leven te geven, zouden dus heel wat beter kunnen besteed worden. Maar
het probleem is, waar de Centrum-Linxen dan hun kiezers zouden halen om hun
koninkrijk in leven te houden….
In
het leven zijn er ‘zeggers’ en ‘doenders’. Maar zodra het werkwoord ‘zullen’
valt, weet dan dat U, net als de boer, op Uw ganzen moet passen.
Geschreven door AABEE via
Digitalia
…
…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten