.
1416 - DE WERELDJONGERENDAGEN ZULLEN NOOIT MEER
VOORBIJ ZIJN
.
En in
zoiets zou Mgr Leonard nieuw leven moeten in blazen…..
Maar Lionheart
is bijlange geen Leeuwenhart gebleken….
.
De Waalse aartsbisschop
van Mechelen die de Waaltjes een les zou geven in werklust, die ze maar te kopiëren
hadden van de Vlamingen. Ja, de man leeft nog en schijnt zelf in blakende
gezondheid te verkeren, zodanig dat hij, op het eerste verzoek van Laeken, voor
de micro’s het Te Deum Laudamus komt zingen…. Looft de Heer, want de Belgen
hebben een nieuwe koning.
Dat deze blog grotendeels
op dezelfde golflengte zit als ’t Pallieterke, zal wel voor niemand meer een
verrassing zijn, waarschijnlijk. Wie golflengte zegt, speekt over golven en wie
schrijft over golven, schrijft over de zee, mijn andere grote liefde. Hier op
deze blog spreek ik sinds jaar en dag over de gammele ‘Belgica’ die
gewonnen-verloren probeert te overleven, ten bate in hoofdzaak van de kaviaar Tsjeef-achtige
salon-socialisten van de aftandse kleurpartijen. ’t Pallieterke drukt zich nog
enigszins duidelijker uit, door te spreken van de Beltanic. Maar zover
wil ik niet gaan, omdat met de ramp van de Titanic er naast zoveel verwaande
snobs, veel te veel arme luizen aan boord waren, waarvoor geen plaats meer was in
de reddingssloepen. Dan liever de Noordpool-boot, de Belgica van Baron de
Gerlache, waar er geen arme luizen aan boord konden komen, wegens de prijs van
de exclusieve tickets…..
En nu : hoppe met de
beentjes, Louise, naar Mgr Hazenhart (Ceur de Lièvre?) om er een beetje vaart in
te steken (pur forcer la douille).
.
Ter zake :
Fel belaagd
Excellente eminentie,
Gij hebt het niet gemakkelijk in de Kerk van onze
contreien. Het is genoegzaam bekend dat gij recht in de leer zijt en niet
terugschrikt om die leer ongezouten, zij het soms een tikkeltje onhandig, te
verkondigen. Maar dat is uw plicht als herder in een Kerk die leegloopt en
waarin de progressieven zowel naar inhoud als naar vorm verwoestend werk hebben
geleverd. Van al hun vernieuwingen en theologische inzichten van na het
concilie van vijftig jaar geleden, is niets overgebleven. Die hebben geen verf
gepakt. Meer nog: er is geen nieuwe, wervende of wervelende dyna-miek uit
ontstaan. De progressieven hebben de boel verlamd en de mensen weg-gejaagd. Het
resultaat laat zich goed zien in de eertijds deugdelijk-katholieke scho-len,
waar het begrip God quasi verdwenen is en waar de band met de sacramenten
compleet onbestaande is geworden.
Men kan in deze tijd gerust twaalf jaar op een
katholieke school doorbrengen zonder ooit maar een moment van een
eucharistieviering, laat staan van een Hei-ig Misoffer, gehoord te hebben. De
kerkgemeenschap in Vlaanderen is er één zonder jeugd. De vorige generatie
bisschoppen, die mak heeft toegezien en verontrustende signalen bang
ontvluchtte, draagt een historische verantwoordelijkheid.
Wat zien wij nochtans dezer dagen? In Brazilië
troepen honderdduizenden jongeren uit alle hoeken van de wereld samen om de
katholieke wereldjongerendagen enthousiast te beleven, eendrachtig geschaard
rond de nieuwe paus, een bijzonder man. Paus Franciscus is net als gij recht in
de leer, maar hij heeft ook een broodnoodzakelijke sociale boodschap voor de
mensheid, die hij gestalte geeft door zijn eenvoud en zijn zorg voor hen die
het in deze wereld met weinig moeten stellen. Die jongeren – waaronder gelukkig
ook Vlaamse – houden van de Kerk en zijn leider, die in het betweterige
noordwesten van het oude Avondland met een scheef oog bekeken worden door een
progressieve intelligentsia die nog maar schaars in getal is maar helaas in de
resterende kerk- en onderwijsstructuren nog altijd sleutelposities inneemt.
Het is geweten dat gij opgetogen waart toen de stad
en de wereld vernamen wie de nieuwe paus werd. Gij zaagt daarin een teken van
hoop op een betere wereld, maar
ook van een uitgezuiverde Kerk. Waarop wacht gij
nog om alle beschikbare ‘troepen’ – het voetvolk van God – in het gelid te
brengen en een dynamiek te doen ontwikkelen die een rechtstreekse afstraling is
van wat de Argentijnse paus voorheeft met de mensheid en de Kerk?!
Zoals de paus in Rome moeizaam, maar gedurfd, de
stallen van het Vaticaanse machtsapparaat aan het uitkuisen is, zoudt gij in
onze gewesten misschien eens het-zelfde kunnen doen.
In Nederland is men reeds terug op het goede pad.
Na vele donkere postconciliaire jaren herpakt de Kerk zich en weet zij opnieuw
doch bescheiden jongeren aan te spreken en hen te betrekken in ‘de vreugde van
de Heer’. Ook het algemene katholieke leven met een verzorgde liturgie en een
herstel van oude gebruiken veert weer langzaam op, gedragen door een moderne
maar zuivere boodschap van rotsvast geloof en dienstbaarheid jegens de
medemens.
Nu de burgers onzeker worden over de toekomst en de
bedreigingen van een steeds explosiever wordende wereld, van internationale
spanningen en de overspoeling van het Westen door een archaïsche, dominante
godsdienst uit het oosten, is het tijd om aan de noodrem te trekken, de mouwen
op te stropen en de hand aan de ploeg te slaan om Gods overwoekerde akker
opnieuw te cultiveren.
De boodschap van de wereldjongeren-dagen en het
onmetelijke enthousiasme van zoveel jongeren dat ervan uitgaat, zou toch ook
jongeren uit de Lage Landen moeten kunnen aanspreken? Moeten wij daarom de klok
terugdraaien?
Geenszins. Maar met het goede uit het verleden is
beslist een nieuwe toekomst op te bouwen. De jongeren zijn immers niet de
laatsten van gisteren, maar de eersten van morgen!
Ik weet, mijnheer de aartsbisschop, dat gij niet
alles alleen kunt doen, maar het staat als een paal boven water dat een
inspirerende vonk genoeg is om vele mensen (terug) op de been te brengen.
Eigenlijk zitten velen daar op te wachten. Ga anders zelf eens naar de grote
baas in Rome, om wat ideeën op te doen!
Wij wensen u de naarstigheid bij de grote kuis. En
laat de zageventen en betweterige querulanten resoluut achter u.
.
Natuurlijk,
zijn naam indachtig, zal het AartsbisDOM geen potten breken. De Grootvorstin
van de Guimardstraat zal op post blijven totdat ‘haar onderwijs’ alleen nog de
Koran-versie van Marx kent en na op haar pensioen zal ze uitwijken naar een
eiland in de Stille Zuidzee, waar ze genoeg heeft aan haar eigen spiegelbeeld.
’t
Pallieterke geeft Leonard de raad om eens op consultatie te trekken naar de
Paus in Rome. Volmondig akkoord, op voorwaarde dat Zijne Hovaardigheid (al even
onwaarschijnlijk!) aan de chauffeur van de lijn-jet vraagt om hem boven ons huis
te laten uitstappen. Achteraf kan hij nog altijd de reis naar Rome verder te voet
afleggen. Hier bestaan nog ’t allenkante de vele ‘Via Francigena’, zijnde de al-oude
pelgrimswegen over berg en dal, richting
Rome, waar ze allemaal naartoe leiden. We zouden, ver weg van de Brusselse
geplogendheden, eens kunnen bijkletsen. Al moet ik voordien verwittigen, niet
in te staan voor de gevolgen van dat kletsen.
Want
blijkbaar kent de man het spreekwoord niet, dat wie niet hoort, dan maar moet
voelen. Want, volgens het woord van de Grote Baas, moeten de lammeren geweid, maar ook gewijd, ttz verwijd worden
tot iedereen weer weerbaar wordt.
Het
2de Vaticaans Concilie?! M’n voeten, Gérard. Want ne mens moet eerst
leren gaan, voor hij kan lopen. En de Kerk? Wel, die had toch altijd in het
midden moeten blijven staan! Enfin, toch minstens voor zolang dat spreekwoord
niet op de index wordt gezet.
Geschreven door AABEE via
Digitalia
…
…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten