*
Vrijdag 5 februari 2016
Zon 8u13-17u40
H Agatha van Sicilië
Is het op Sint-Agatha kil en nat, veel koren in het
vat
*
3169 – HULPGELDEN
VOO EBOLA IS NIET MEER TERUG VINDEN
*
Zakkelorum, het Credo der Wereldverbeteraars
*
INLEIDING / GROTE
SPRONG VOORWAARTS
*
Ja, kijk mensen, wij hier die op rust leven (en van die rust dubbel en dik genieten)
hier in Italië, hebben er geen schuld aan, maar het geld is wel weg. Spoorloos.
Onvindbaar. De politie vindt geen spoor, want er is geen onderzoek. En er is
geen klacht.
Net als bij ARCO, daar was het geld ook ineens verdwenen. Ribbedebie. Opgelost in de
lucht. Eenzelfde verhaal als in de jaren ‘20-’30 ook, al het geld van de
Boerenbond toen ook ineens weg was. Niemand wist waarheen. De ‘spaarders’, die
meestal boeren waren, zaten meteen op … droog, in de meeste gevallen op
helemaal geen zaad meer.
Op straat zongen wij, bengels, nog vele jaren nadien, de
Grote Mensen na, als Meester het niet hoorde. Want die was Secretaris van de
Boerenbond….
Marilou, Marilou,
Waar is ’t geld van den Boerenbond naartoe?
En ’t is gepikt en ’t is gepakt en ’t is gestolen:
En ‘t hangt vanachter aan Meenère Paster zijne zolen.
Toen ook al zeer ‘progressief’ me dunt, niewaar? Maar ja, de
Roden, net als nu, waren groen van afgunst nar Hitler-Duitsland, waar het
Nationaal Socialisme in volle opgang was. Daar was, om maar iets te zeggen, het
begrip ‘Congé Payé’ van kracht, en hier moesten de mensen nog altijd op hun kin
kloppen….
Vandaag de dag beleven we juist hetzelfde. Het is een
terugblik op de herinnering aan morgen. Toen was A.H. de weldoener, nu is het
Mutti Merkel. Die is, als ex DDR-politica, wel niet meer zo uitgesproken Blinkend
Rood, maar eerder ‘Democratisch’. Met in ‘Democratisch’ dezelfde ‘D’ als in
DDR…. Zou het Clinton-wijf van overzee daar soms voor iets tussen zitten?
Kom mensen, laten we nu overgaan tot luchtere zaken: de
zoektocht op papier naar zoekgeraakte ‘nood-fondsen’.
Om te beginnen: weet U nog? In december 2004 in de Indische
Oceaan nabij Sumatra. Een onmetelijke nooit geziene natuurramp door een
zee-beving honderden kilometer ver uit de kust. De volgende dag reeds werden er
over heel de wereld ‘Hulpfondsen’ ingezameld, want de nood was hoog. Dat kapitaal
aan spontaan ingezameld ‘Tsunami’-geld dat zo massaal werd rond opgehaald werd,
maar daarna bijna nooit ter bestemming geraakte, verdween in de vergeetput.
Maanden later zagen we nog altijd dezelfde desolate beelden van de ramp, want,
zei men, dat geld moest zeer bedachtzaam worden aangewend. Overal moest dus de
zwaarste nood gelenigd worden. Nadien was er die nieuwe ramp op Haïti, en weer
werd er beroep gedaan op onze vrijgevigheid. Ja, er waren nog zoveel miljarden
over van die eerste ‘Tsunami’, maar daaraan mocht niet geraakt worden. Dat zou
niet eerlijk geweest zijn…. En dus werden er nieuwe rekeningen geopend. Het
inzamelen kon beginnen, onder leiding van weer nieuwe ‘Secretariaten’.
Controle op de ‘werking’ van die nood-fondsen? Ja hoor. Vooral
veel bla-bla-bla. Daar vergadert men eigenlijk nog altijd over. Gaat men met
elkaar in debat. Wordt alles breed-open op tafel gegooid. Worden er met dat
doel nieuwe Kabinetten benoemd. Moeten er gebouwen worden gehuurd voor die
kabinetten. Om die gebouwen te kuisen moet er onderhoudspersoneel komen.
Onderhoudspersoneel, zonder Directie? Da kannie. Dus komt er een directeur, een
Onder-directeur, en enkele Afdelings-Hoofden. Ieder van hen, per lokaliteit,
moet een of twee secretaressen hebben. Moet er een Personeelsdirecteur komen?
Moet per locatie een Pers Verantwoordelijke komen.
En dan ineens is al het geld weg. Stel U voor! Eerst worden
de kuisvrouwen ontslagen. En dan valt het doek. Want ondertussen zijn er al lang
andere katten te geselen….
Sedertdien hebben onze ‘Hoernalisten’ trouwens andere katten
te geselen. Iets spannender om handen en dus dienen we ons in alle stilte
onledig te houden. De Kerst- en Nieuwjaarsdagen zijn voorbij, er is de voetbal, de voorjaarsklassiekers
en de verkrachtings hippe. Ja Ja, er
zijn andere zaken genoeg in het leven, dan altijd maar die natuurrampen. Kom, beste Collega’s, laten de we blokken
richten naar onze oude liefde, de opwarming van de aarde. Dat gaat er altijd in
als zoete koek…
Enfin, in een verloren hoekje toch wat aandacht voor een
slordige 4 miljard Euro van het Noodfonds voor Ebola.
Maar dat zoekt U verder zelf wel uit.
Bedenking. Niemand van de lezers krijgt daar nu toch rode
oortjes door? Zij die er rode oortjes zouden moeten door kregen, lezen deze
blog niet. En de Sherlock Holmes die deze misdaad zou moeten tot een goed einde
brengen (!), die moet nog geboren worden….
*
*
MIDDENSTUK / VENSTER OP DE WERELD
*
*
*
Hulpgeld voor ebola is niet meer te traceren
*
Het is onmogelijk na te gaan wat er precies is gebeurd met de
5,8 miljard dollar die internationale donoren hebben toegezegd om de
ebola-crisis in West-Afrika te bestrijden. Dat blijkt uit een studie door
Oxfam.
Zes maanden na de Internationale Conferentie over Herstel na
Ebola is 1,9 miljard van het beloofde geld nog niet overgemaakt. En er is amper
informatie over wat er met de andere 3,9 miljard is gebeurd, blijkt uit een
nieuwe studie van Oxfam International.
Het beloofde geld voor herstel blijkt "vrijwel
onmogelijk te traceren", stelt de ontwikkelingsorganisatie. Op de vraag of
er corruptie in het spel is, zegt David Saldivar van Oxfam America dat er niet
één oorzaak is aan te wijzen voor het gebrek aan transparantie. "Het gaat
om een systemisch probleem dat de collectieve verantwoordelijkheid is van alle
partijen: donoren, regeringen en uitvoerende organisaties. Zij moeten het
systeem verbeteren."
Oxfam vindt dat er meer geld rechtstreeks naar plaatselijke
overheden en organisaties moet gaan, omdat zij de lokale context het beste
begrijpen en eenvoudiger verantwoording kunnen afleggen aan de plaatselijke
bevolking.
Over de kloof tussen het toegezegde geld en het daadwerkelijk
overgemaakte geld, zegt VN-woordvoerder Farhan Haq dat het belangrijk is
"dat de landen die zulk goed werk verzet hebben in de ebola-crisis het
geld ontvangen dat hen beloofd is."
Traag antwoord
De ebola-crisis heeft niet alleen een klap uitgedeeld aan de
economieën van de betrokken landen maar ook de al inadequate gezondheidszorg
ondermijnd en het leven van mensen geruïneerd, zegt Oxfam. De epidemie is
echter nog niet over. De Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) kondigde afgelopen
week aan dat er in Sierra Leone opnieuw honderdvijftig mensen risico lopen op
besmetting.
Deze week komen Afrikaanse regeringsleiders bijeen in
Ethiopië. Daar wordt gesproken over het plan om 2016 uit te roepen tot het Jaar
van de Mensenrechten in Afrika. Oxfam roept de regeringsleiders op om de
aandacht te richten op het Recht op Gezondheid. "De trage identificatie en
het trage antwoord van gezondheidsdiensten op recente ziektegevallen in Sierra
Leone en Liberia laten duidelijk zien dat ze nog steeds niet in staat zijn
effectief te reageren op ebola en andere zeer besmettelijke ziekten."
In 2001 spraken regeringsleiders van de Afrikaanse Unie (AU)
af om op termijn 15 procent van het jaarlijkse budget te besteden aan
verbetering van de gezondheidszorg. Het West-Afrikaanse gemiddeld was 8 procent
- in Sierra Leone 6,2 procent, zegt Oxfam.
Geruchten
Aboubacry Tall, regiodirecteur West-Afrika bij Oxfam, wijst
erop dat het mobiliseren van vrijwilligers niet genoeg is om ebola te
bestrijden. "Als we willen slagen, zal de plaatselijke bevolking onderdeel
van het proces en van de planning moeten zijn, vanaf het eerste begin."
"Na de recente ebola-uitbraak in Liberia, zag ik tot
mijn afschuw hetzelfde wantrouwen als bij de eerste uitbraak. Sommige mensen
geloofden niet dat het ebola was. Anderen beweerden dat de ziekte expres
opnieuw verspreid was. Dit soort geruchten zijn extreem gevaarlijk. Ze kunnen
leiden tot een zelfgenoegzame onwetendheid bij groepen mensen."
Om eenzelfde tragedie als twee jaar geleden te voorkomen,
dringt Oxfam er bij de regeringen van Sierra Leone, Liberia en Guinee op aan om
de plaatselijke bevolking een leidende rol te geven als het gaat om hun
gezondheid. Zij moeten direct betrokken worden bij besluiten over besteding van
hulpgeld.
*
*
UIT LIJDING – MORAAL
v/h VERHAAL
*
Het is met al die ‘welzijnswerkers’ een beetje hetzelfde als
met de (onbestaande) Europese Wegcode. Het zou wel goed zijn om in alle landen
van de EU overal dezelfde regels te hanteren, maar dan moeten er o zovele
Heilige Huiskes gesloopt worden.
Een andere vergelijking zou misschien duidelijker zijn: bomen
zijn een goede zaak, maar door teveel bomen ziet men het bos niet meer.
Of, brutaler gezegd: er blijft overal teveel aan de vingers
plakken. Er wordt onderweg zodanig veel broederlijk verdeeld, dat (statistisch)
op de juiste plaats nog geen 1% de juiste bestemming bereikt.
Ik stam uit een tijd, waar de Pastoor veel anonieme
enveloppes in zijn brievenbus kreeg en ik zou de universitairen die daarmee naamloos
vooruit geholpen werden, niet graag aan mijn tafel hebben. Zo ook snapten de
buren – zonder veel woorden – waarom de fiets van de Onderpastoor weer was
gezien in de straat. Of dat ten goede kwam aan de Begroting van de COO weet ik
niet, want er was geen kat die daar aanbelde. Juist omdat dan heel het dorp zou
geweten hebben, dat die en die ‘leefden
van den dis’.
De Verzorgingsstaat onderhoudt nu de mensen. Met (voor het eigen
volk) dopgeld of ’n mager pensioentje. Want men zit altijd krap bij kas. Ieder
jaar dieper en dieper.
Ach, waarom zou men armoe lijden, om een mondje meer?
Waarom zouden de Leiders van al die arme landen dan een
inspanning doen? Al die hongerlijders kunnen immers bij ons aan huis beter
direct aan de bron komen aanschuiven!
*
*
*
Geen opmerkingen:
Een reactie posten