ALS ZADEN IN 't ZAND

ALS ZADEN IN T ZAND

KLARA HERTOGS
EEN VLAAMS MONUMENT


Op maandag 29 juni overleed Klara Hertogs op 76 jarige leeftijd. Haar fundamentele Vlaamse overtuiging was de rode draad waarrond zij haar ganse leven spon.

Jarenlang was zij zéér aktief in de Volksunie alsook bij de Vlaamse VolksBeweging.

Zij was ook het kloppend hart van haar ‘Vlaamse Kring’ in Turnhout. Alles wat zij deed stond voor haar in het teken van Vlaanderen. Gedesillusioneerd en met veel hartpijn verliet zij, zoals zovelen, ‘haar VU, Volksunie’ door Bert Anciaux vernietigd tot ‘N-VA’, en stapte over naar het ‘Vlaams Blok’ waar zij haar ambitie voor de Vlaamse onafhankelijkheid terug vond.

Klara, een Vlaams monument, zal door velen gemist worden. Zij voelde goed aan dat de tijden echt veranderd waren en dat Vlaanderen stilaan vorm kreeg als een volwassen entiteit in de Lage
Landen. Haar hoop om nog tijdens haar leven de onafhankelijkheid van Vlaanderen te mogen meemaken heeft niet mogen zijn...

Aan ons de opdracht die hoop van haar te verwezenlijken.
O V.


B.M.
Klara stierf maandag 29 juni. Op dinsdag 30 juni werd zij gecremeerd.

Familie keek niet naar haar om. Slechts twee personen vergezelden haar op de laatste
tocht: een verplegende vriendin en een dokter.

De Turnhoutse tandarts Wim Peeters stuurde een overlijdensbericht rond en plaatste een advertentie in een krant. Ik heb Klara in 1955 leren kennen als entoesiaste medewerkster bij de ABN-kernen.
Wij hebben mekaar niet uit het oog verloren.

Zij was tot haar dood abonnee van ons blad en stuurde ons wanneer zij een taalfout ontdekte
onmiddellijk een belerend kattebelletje.
Zij bezorgde ons een reeks adressen ‘bewerk die om een abonnement te nemen’.
Laatst was zij zeer boos op ons toen zij in ’t Scheldt een bericht las (in verband met cocaïne)
waar zij het niet mee eens was.

Commentaar
Tot zo ver mijn geliefde ’t SCHELDT waarbij ik mij gaarne aansluit in dankbare herinnering aan die pioniersperiode van de ABN-kernen uit de lang vervlogen jaren 1955.
’t Pallieterke had, zonder veel aandacht van mijnentwege, deze Grote Dame eveneens geëerd door een kort overlijdensbericht te plaatsen, met niets dan lovende woorden. Mevrouw Klara Hertogs zou ook een E-Nieuwsbrief gehad hebben, die vanzelfsprekend gestopt is door haar overlijden. Ook onze goede vrienden van Angeltjes hadden, de dag zelf van haar overlijden, een lovend ‘in memoriam’ geplaatst, dat echter door onoplettendheid aan mijn aandacht was ontsnapt…Zelfs de foto zei me niet veel…Maar ja, een oude gezette dame terugzien en in haar een kokette juffrouw van 50 jaar geleden herkennen, zat er niet in. Klara Hertogs was dan ook een naam uit een ver verleden voor mij, en het was pas door de vermelding ‘ABN-kernen 1955’ in ’t Scheldt, dat mijn oude prehistorische belgiste frank viel…Neem van mij aan, dat het een BELGA was (5 Fr stuk))
Ja, die ABN-kernen! Ik weet niet meer van wie of hoe dit landelijk initiatief kwam, maar het maakte toen opgang op alle college’s en athenea : Algemeen Beschaafd Nederlands promoten. Niet lijdzaam, maar agressief naar buiten treden ten gunste van Moeder Vlaanderen! ! Er bestond een hiërarchie onder leiding van bezielde hoogstudenten, die later in veel gevallen leidde tot politieke carrières. Er werd druk gereisd en vergaderd en er was promotiemateriaal bij de vleet. Een beetje zoals de latere ‘Melkbrigade’…Het ging wel niet helemaal samen met de ‘Blauwvoeterij’ maar het was er toch een ferme opstap naar….Blauwvoeterij was, zo kort na de oorlog, nog een beetje verdacht en zelfs mijn blauw KSA-hemd en gele das was, bij nokels en tantes, een beetje als ‘zwart’ verdacht..Dat ABN-idee echter vond men wel leuk. Een beetje Hollands, zelf…Maar het gaf ons, in onze jeugdige overmoed, veel vrijheid…Het was de tijd van ‘de Spekpater’ en van Oostpriesterhulp en wij konden dwepen met figuren als Priester Verschaeve en Ernest Van der Hallen, zonder als ‘zwarten’ te worden aangemerkt…Wij leerden de leuze ‘onverfranst, onverduitst’ in werkelijkheid toepassen, en zagen stilaan dat ons ABN meer en meeraanvaard en gewaardeerd werd. Ook kon er al eens een keer over het muurtje gekeken worden naar dat andere geslacht…Voor mij eindigde dat studentikoos gedoe met 24 maanden dienstplicht – een ander lief en the struggle for life…
Ook ik was uiterst actief in die ABN-kernen, met herinneringen aan ene Wilfried Martens, maar dan ene Wilfried Martens die nog niets afwist van de soorten vrouwelijke orgasmen (!) gelijk hij, als ouderling onlangs op TV mocht uitleggen aan die andere grote geest, Rik Torfs….Ik weet niet als ik ooit Clara Hertogs zou ontmoet hebben, want de ‘congressen’ verliepen per provincie, en Antwerpen, dat was de andere kant van de wereld…De naam Clara (met C!) nochtans is, uit geschriften in ‘De Goeden Dag’ (?), me bijgebleven, omdat mijn eerste liefje toendertijd ook ene Clara was – en hoe dikwijls heb ik niet gedroomd om van die 2 Clara’s ene te maken, zoveel dichter bij mij. In de fotografie kon dat wel : twee clichés over elkaar schuiven…‘De mijne’ was veel realistischer ingesteld (voor wat gede gij leren?), maar…. dichter bij de hand…Ik had liever ‘die andere’ gehad, voor haar ingesteldheid en Vlaamse overtuiging, maar begot…Antwerpen was o zo ver van de kattestad Ieper…En daarbij, als collegestudent, was het ons – toendertijd - verboden om met ‘het andere geslacht’ te spreken, of gezien te worden. Zelfs al was het Uw bloedeigen zuster! Het was trouwens mijn leraar (en vriend) die mij de financiële mogelijkheden gaf om de plaatselijke ABN-kern te leiden….Een verplaatsing naar Antwerpen zat er niet in…Schriftelijk raad en bijstand vragen wel…...
Die twee Clara’s zullen ondertussen elkaar wel ontmoet hebben in het Hiernamaals…Ik stel me voor dat ze alle twee gewandeld hebben naar een soort herkenningsteken lijk de kinderen nu hebben op het strand. Een paal met daar boven op de Vlaamse Leeuw, en daaronder de letters ‘ABN ’55’…Misschien kijken ze nu mee over mijn schouder. En schudden met hoofd :’JaJa, die Barda…nog altijd niet met de voeten op de grond’….Misschien knippen ze een oogje naar elkaar omwille van die opgeschoten slungel, die 50 jaar later nog altijd droomt van toen. En van de dingen die toen de hoogste waarden waren : volksverheffing.
Ach Ja! Making Memories….Ieder dag weer gebeurt het….…