vrijdag 19 juli 2013

1493 - OVER EEN GELACÏCEERDE SAMENLEVING ZOALS DE ONZE


.
Vrijdag 19 juli
Zon 5u51-21u46
H Arseen
 
1493 - OVER EEN GELACÏCEERDE SAMENLEVING ZOALS DE ONZE
.
Sedert de ‘Verlichting’ weten we beter
 
Hoe we van onze tegenstrevers moeten af geraken…..
.
Vandaag, de zoveelste tropische dag op rij, fris uit de frigo, een herkauwstukje over de Antwerpse Brokkendoos van ’t Kiel. Zoals altijd heeft Johan Sanctorum gelijk met wat hij kwijt wil op het forum van ‘Visionair België. Als een van de vele ether-vervuilende bloggers die door de Meester met een scheef oog bezien woedt, veroorlooft ondergetekende twee nietige opmerkingetjes te formuleren.
1° Moet dat nu écht, een titel die het accent verlegt naar België, een constructie die 500 jaar achter loopt op de realiteit?  
2° Johan legt ergens wel de juiste vinger op de juiste plekjes, maar hij wil (filosofisch bedoeld) Beëlzebub, de 2de in bevel, bestrijden met Lucifer, de opperduivel, door de ideaal gelaïciseerde maatschappij in te zetten tegen de Islam. Wie de Islam wil bestrijden door in te zetten op een Christelijk Avodland, zou 500 jaar achter lopen. Echt ies voor Nageltjes zonder koppen! Wel, Johan, met zo’n vrienden heeft niemand nog vijanden nodig.
*
Volgens mij (maar wie ben ik?) loopt Johan hier tegen de grenzen van zijn eigen waandenken. De Verlichting is een affaire die 300 jaar geleden de vernietiging van het Christelijk Avondland heeft ingezet, maar er gelukkig genoeg (?) niet in geslaagd is iets anders in de plaats te stellen. Dat Christelijk ’gedoe’ is grotendeels blijven voortleven in ibs collectief bewustzijn, terwijl de principes van Voltaire & C° in de praktijk onuitvoerbaar gebleken zijn. Vrihheid Gelijkheid en Broederlijkheid regenereerden het Communisme, het Communisme regenereerde het Nationaal Socialisme en het Fascisme, en sedertdien zijn we geen dag zonder oorlog gebleven. Want overal in de wereld loert het Rode Gevaar, om de macht te grijpen.
*
Maar laat U eerst meevoeren op de begeestering van Johan Santorum. Hij is het waard. Ikzelf zal helemaal onderaan nog een kleine ‘piep’ geven, vooraleer ik als een kleine muis zal vertrappeld worden onder de voetzolen van al die bestweters, die God, en zeker Zijn Gebod, afwijzen.
.
Ter zake :
 
vermoeden van de dubbele waarheid.
 
“Creatopia”: wanneer het licht uitgaat in een tolerantiecultuur
 
Blokkendoos. Even samenvatten voor wie pas terugkeert van de planeet Mars: zowat een maand geleden werd een 23-jarige kleuterjuf van De Blokkendoos, een schooltje in de Antwerpse migrantenwijk het Kiel, van kindermisbruik beschuldigd. Sommige kinderen zouden zich thuis bizar gedragen hebben en spraken over “intieme spelletjes”. Er ontstond enorme heisa aan de schoolpoorten, waar vooral moslims zich niet onbetuigd lieten, omwille van deze “obsceniteiten” die tegen hun cultuur indruisen. Maar het gerecht vond geen spoor van dat zogenaamd kindermisbruik. Wel bleek dat het protest aangestuurd was door een paar heethoofden van Sharia4Belgium.
Nu de juf blijkt vrijuit te gaan en het geheel berust op vanuit bedenkelijke milieus aangepookte hysterie, zou men denken dat de school vierkant achter de leerkracht zou staan, en de ouders even herinnert aan de missie van het gemeenschapsonderwijs in een gelaïciseerde samenleving als de onze. Niet dus: de school ging overhaast dicht, de juf in kwestie keert in september niet terug. “Overgeplaatst” op haar eigen verzoek, zegt Frank Noten, directeur van het Antwerpse stadsonderwijs. Ja, dat zal wel. De school verandert zelfs van naam, en wordt nu Creatopia, kwestie van elke herinnering aan het incident uit te wissen. Dat was al lang zo afgesproken, zegt diezelfde Noten, tegelijk topambtenaar, een soort communicatie-adviseur à la Noël Slangen, en tussendoor ook nog zaakvoerder van een hotelketen.
Geen zinnig mens trapt in dat soort Orwelliaanse machinaties: het Antwerpse stadsbestuur is gewoon plat op zijn buik gegaan voor de intimidatie van een stel oproerkraaiers, die de genomen maatregelen als een schuldbekentenis zullen interpreteren. De leerkracht in kwestie en de schooldirectrice komen zelfs niet in beeld en zijn spoorloos, ondergedoken naar het schijnt, maar allicht ook een spreekverbod opgelegd omdat ze, doodgefrustreerd en ontmoedigd, wel eens politiek “foute” uitspraken zouden kunnen doen. Je zult maar zo’n kleuterjuf zijn, en voor de rest van je tijd bekeken worden als “die van de Blokkendoos met dat verhaal over kindermisbruik”.
 Praatbarak en pretcultuur
Andermaal schijnt in deze kwestie de democratische rechtstaat op haar eigen grenzen te botsen. Het gaat om de vrijheidparadox in een liberale samenleving (dit woord uiteraard in de filosofische betekenis), waar menig cultuurfilosoof al mee worstelde: wat doe je met bewegingen en ideologieën die de vrijheid van mening willen afschaffen? Ze verbieden, en de eigen mooie principes even opzij zetten? Of ze toelaten, en diezelfde principes laten uithollen?
Met de opmars van de salafistische islam in Europa kraakt ons pluralistische cultuurmodel in al zijn voegen. De multicultuur zit in de Europese genen, jawel, maar dit lijkt meer op een virale aanval die heel het immuunsysteem ontwricht.
Het feit dat er niet krachtdadig gereageerd wordt door de inrichtende macht van die kleuterschool, maar dat men integendeel met “praatsessies” de fanatici wil masseren, bewijst in welk stadium dat cultuurrelativisme al is terecht gekomen. Daar is een lang proces van mentale degradatie aan vooraf gegaan, waardoor zoiets als het gezond verstand het helemaal laat afweten.
Zo wordt de islam de ultieme uitdager van onze Westerse moderniteit. Goed dus dat hij er is, zo weten we wat er op het spel staat…
Al decennia lang is onze gemediatiseerde democratie verworden tot een hysterische praatbarak, een société du spectacle (Guy Debord, 1967) waarin het simulacre (Jean Baudrillard, 1981) regeert, het gerucht, en het gerucht-over-het-gerucht. Ik citeer hier twee filosofen met een respectabele ouderdom, die in tempore non suspectu de interne zwakte van onze communicatiemaatschappij al bestudeerden.
Ze legden de vinger op de kern van het probleem: we hebben geen empirisch instinct meer, daarom kan men ons alles wijsmaken. De televisie heeft ons kritisch apparaat drastisch beschadigd, het internet maakt het werk af. We leven in een zelfvoldane pretcultuur van meninkjes, talkshows en blogs, die allemaal een mediagestuurde waan-van-de-dag achterna lopen.  Iedereen scharrelt en kletst maar raak, ook en vooral de politieke klasse.
Zo iets moet ontsporen, en wel op het moment dat één, in planetaire termen denkende sekte ons met de neus op de feiten drukt: vrijheid is niet risicoloos, en niet alle contradicties binnen een samenleving kunnen gladgestreken worden met praatsessies en wisselende uithangborden.
 De islam als uitdager
 
FreedomIk klink nu even dramatisch en cultuurpessimistisch, maar dit soort frontale aanvallen op onze democratie heeft in evolutionaire termen wel zijn nut, al was het maar om de decadentie ervan bloot te leggen en mensen wakker te schudden.
De cultuuroorlog, die eigenlijk niemand wil, is toch al een hele tijd bezig. Met elke moskee vergroot het moslimfundamentalisme zijn impact, mentaal én ruimtelijk. De overheid doet niets, integendeel, ze subsidieert de sharia-predikende imams in plaats van resoluut te gaan voor een onderwijssysteem dat het Westers pluralisme, de rechtstaat en de lekenmaatschappij uitdraagt. Af en toe gaat het bomalarm af in onze praatbarakken, maar daarna doen we weer rustig verder tot het volgende relletje.
Toch valt te verwachten dat de publieke opinie zelf, net via de Blokkendoos-incidenten, zal inzien dat de politiek-correcte bijziendheid niet deugt. Er zal dus moeten gekozen worden, democratie wordt weer een halszaak, en dat is misschien wel een heilzame therapeutische fase.
Mijn stelling is deze: ofwel overleeft de Westerse cultuur deze aanval van massareligieus fanatisme, en dan zal ze er sterker uit komen, ofwel gaat ze ten onder, en dan verdient ze ook niet beter. Een Spengleriaanse visie dus: het is pompen of verzuipen.
Wie echter denkt dat we een Christelijk Avondland moeten verdedigen, loopt vijfhonderd jaar achter. Het gaat nu om het conflict tussen de “Traité sur la Tolérance”  (1763) van Voltaire en de sharia. Vrijzinnig-links stelt zich daarin veel te laks en inconsequent op: de kerken lopen leeg, maar elk gehucht moet zo nodig zijn gesubsidieerde moskee. Men struikelt over de Jezus-karikaturen en de blasfemische films, maar de profeet Mohammed mag niet afgebeeld worden, teneinde de “moslimgemeenschap niet voor het hoofd te stoten”. Terwijl dat nu juist wél moet gebeuren, kwestie van de lijnen duidelijk uit te zetten.
Ik erger me blauw aan dat gebrek aan vitalisme en cultuurbewuste strijdbaarheid. Alleen een consequent en onverkort verdedigen van de Verlichtingscultuur, gebaseerd op de principes van de kritische rede en het vrij onderzoek, kan een dam opwerpen tegen het redeloos fanatisme. Er moet in dat opzicht zelfs niet “gepraat” worden met de uitdagers.
Zo wordt de islam de ultieme uitdager van onze Westerse moderniteit. Goed dus dat hij er is, zo weten we wat er op het spel staat. Het optreden van iconische vrijbuiters en kamikazepiloten zoals Theo Van Gogh, Salmon Rushdie, en Ayaan Hirsi Ali is belangrijk maar niet voldoende. De reconquista moet van onderuit en massaal komen. Een vuist maken dus, jawel. Vooraleer we onze handjes laten afkappen.
.
Kijk, natuurlijk is het Oude Avondland willen redden van de Islam, door beroep te doen op de Kerk van Rome, een naïeve vergissing. Want die Kerk is sedert 1789, om te overleven, deel gaan uitmaken van de Moderne Moraal. Resultaat : na 300 jaar zijn de kerken leeggelopen en stromen week na week, de festival-weiden vol. Satan bestaat wel niet, maar we zien wel zijn werken.
Nooit gehoord van Mozes en het Gouden Kalf, waarop hij de stenen tafelen stuksloeg?
Denkt U ook maar één ogenblik dat dat soort georganiseerde en duur betaalde vermakelijkheden’, muziek alcohol, seks, drugs, nog zullen bestaan onder de Sharia?
*
Jongleren als een clown met de 3 knuppels van de Verlichting heeft ongeveer dezelfde realiteitswaarde als jongleren met de 3 goddelijke personen in één God. Beide disciplines zijn inderdaad niet meer van onze tijd.
Wat wel van onze tijd is, is zoveel mogelijk oude waarden uit het verleden op te frissen, omdat ons Volk onbewust misschien, ernaar op zoek is. Niet om zoveel mooie woorden te vervallen in eng nationalisme, mar om gewapend te zijn tegen stilzwijgende bezetting door een fanatieke ideologie. Die wacht alleen op een teken van Mekka om te vuur (auto’s op straat) en te zwaard (zoals de man met de hakbijl in Londen) de Bevolking te terroriseren.
Tenslotte gaat het in de Kerk om een stelsel dat meer dan 2.000 jaar lang – met vallen en opstaan - zijn nut heeft bewezen, en dat daarenboven meteen dat Avodland doorheen de Middeleeuwen via de Abdijen en de Kloosters de Beschaving heeft bijgebracht. Wie ‘Kerk van het Avondland’ zegt, zegt ‘cultuur’. Zegt ‘wetenschap’. Zegt ‘kennis’. Dat alles, gestuurd door slechts 10 Wetten, die wij, Christelijken, overal ter wereld, de 10 Geboden Gods noemen.
De Moniteur Belge heeft er, voor ons land alleen, per jaar ongeveer 100.000 bladzijden voor nodig. Hij is dan ook de uitgave van een ‘seculiere’ samenleving, waar de Kerk voor geen Jota mag tussenbeide komen.
*
Dus, Johan, dan maar Hugo Schiltz achterna : ‘Leve België’?
 
Geschreven door AABEE via Digitalia
 

Geen opmerkingen: