.
1220 - WAAR ZIJN ZE
NAARTOE DE RASECHTE GENTENAREN
Psssst !!!!!
Men
komt mij zo pas te zeggen, dat de SS-vertoning in Aalst reeds uitgebreid in Het
Nieuwsblad stond op woensdag 14 februari. “Habe ich nicht gewusst” en de
Italiaanse media weten niet eens dat Aalst bestaat. Hoe zouden ze dan daarover
schrijven! Google echter weet er alles van!
Ik
wens de ‘magistraat’ Alain De Ruyck met of zonder SS uniform, verder een
vruchtbare carrière toe. Misschien zelfs dat hij zich kan spiegelen aan Raadsheer
Freisler van het Hoogste Gerechtshof in de tijd van Hitler. Zie Google.
***
Afbeelding
van Raadsheer Freisler (midden) in actie
Die
kon doodvonnissen dichten zonder zijn g.t op te lichten.
***
Heb ik U al gezegd
dat, om de dag goed te maken, U best altijd zo vroeg mogelijk langs gaat bij :
Wie echter nog
korter op de bal speelt, is de Jos van
als die tenminste
het gras voor de voeten niet wordt weggemaaid door een nog vroegere.
U bevindt zich hier
dus in goed gezelschap. Maar toch voor alle zekerheid heb ik het stukje
(hieronder) van de hand van ELVEEBEE bij Golfbrekers hier overgenomen. Ook wel
een beetje uit verzamelwoede voor mijn persoonlijk archief, tegen de dag dat
die man rijk en beroemd zal zijn.
***
Ter zake :
Woordenpolizei
Geplaatst door 15 februari
2013
Politieke angsthazen slaan
wild in het rond
***
Wat doet een bang kind? Het
houdt de handen voor de ogen. De briesende stier staat nog steeds voor hem in
de wei, maar is niet meer zichtbaar. Het gevaar afdekken, isoleren, niet meer
benoemen of vrolijk fluiten in het donker, geeft een vals gevoel van meer
veiligheid. Vals, want wie lijdt aan ‘de vreselijke ziekte’, zal niet langer
leven dan met ‘kanker’.
Toen in 1991 het toenmalige
Vlaams Blok een kletterende verkiezingsoverwinning behaalde, zocht de politieke
tafelschuimer Jos Geysels (zelf niet vies van doelgerichte discriminatie en
onvervalst fascisme) andere angsthazen uit rode, gele en blauwe kringen op om
een ‘cordon sanitaire’ rond deze opkomende concurrent te leggen. De bevriende
media werden ingeschakeld om er alleen schadelijk over te berichten en voor de
rest dood te zwijgen.
De redders van het vaderland
klopten zich op de borst, legden hun aureooltje op het nachtkastje en sliepen
de slaap der zelfverklaarde rechtvaardigen…
Maar de realiteit laat zich
niet dwingen door loze woorden. Enkele jaren later konden de ‘grote’ – maar
ondertussen steeds kleiner wordende – partijen niet anders dan wetten
veranderen tot ze in hun kraampje pasten. Rechters, die meer dan de schijn
gaven dat ze omgekocht waren, werden ingeschakeld om de gevreesde, maar
democratisch opgekomen en verkozen partij te veroordelen op gronden die zelfs
in een totalitaire staat nog zouden betwijfeld worden.
Besmeurde kinderzieltjes
Het politicaille begreep dat
het zo de strijd niet kon winnen. Het vijandbeeld moest in het onderbewustzijn
van de bevolking worden geënt. Dat begon in de normaalscholen waar
doorgeschoten pubers gemakkelijk te winnen waren voor revolutionaire (in
werkelijkheid: zo behoudsgezind mogelijke, dus oerconservatieve) gedachten.
Blaadjes zoals De Morgen en Humo kwamen in de plaats van Zonneland en werden
even verplichte lectuur als Mao zijn rood boekje in communistisch China.
Het waren deze jonge mensen die enkele jaren
later voor de klas zouden staan en met het linkse gedachtegoed de Vlaamse
kinderzieltjes moesten besmetten. De media, intussen bezet door geïnfiltreerde
gatekeepers en platgespoten met miljoenen rechtstreekse en onrechtstreekse
subsidies, gingen mee op de buik en lieten zich gewillig voorschrijven welk
nieuws ze nog wel en welk ze niet meer mogen brengen, en hoe ze dat moesten
formuleren.
Een dove neger
De essentie van journalistiek
taalgebruik, duidelijkheid, moest wijken voor omfloerste wolligheid die
hetzelfde betekende maar anders klonk.
Jarenlang hadden we gesproken
over ‘gebrekkelijken’. Na de Tweede Wereldoorlog klonk dat, onder invloed van
de Amerikanisering en anglofieler taalgebruik, als ‘gehandicapten’. Het woord
‘gebrekkelijk’ mocht ineens niet meer gebruikt worden.
Wie een geestelijke of
lichamelijke afwijking vertoonde, heette sinds dan ‘een mens (man/vrouw) met
een handicap’. Dat werd zelfs gespecificeerd om toch maar zeker te zijn dat die
persoon ook nog een goede kant had: hij had ‘een auditieve handicap’, een
‘visuele handicap’ of een ‘beroepshandicap’.
Niemand begreep wat de
bedoeling was, want een ‘dove’ of een ‘blinde’ klonk zoveel korter en iedereen
begreep het. Die woorden droegen tenslotte geen oordeel in zich, ze verklankten
alleen een feit.
In Nederland ging men nog
verder. Daar heetten gehandicapten ‘mensen met een lichamelijke uitdaging’! Me
hoela! Wanneer ik lichamelijk uitgedaagd wordt, voel ik me allerminst
gehandicapt!
We mochten ook niet meer
spreken over dwergen, maar over mensen met groeibeperking. Eeuwenlang was het
woord ‘neger’ een heel normale beschrijving geweest voor onze zwarte medemens,
maar plotseling werd het een scheldwoord. Voortaan mochten we alleen nog ‘zwarte’
zeggen. In Vlaanderen ontstond daardoor een complete begripsverwarring…
Een aanstormende generatie
bestond niet meer uit ‘jonge Turken’, maar uit ‘jonge leeuwen’. Alleen iemand
die lazarus was, mocht men nog omschrijven als ‘zo zat als een Zwitser’.
Jongeren
Toen er steeds meer
straatcriminaliteit gepleegd werd door geteisem dat afkomstig was uit het
Rifgebergte, kregen journalisten van hun beroepsvereniging de dwingende
richtlijn om geen nationaliteit of herkomst meer te vermelden. Indien de voornaam
van het crapuul te veel deed denken aan andere culturen, want Mohammed of
Mustafa of Rachid zijn nu eenmaal geen typisch Vlaamse voornamen, dan mochten
alleen nog de initialen vermeld worden. Als omschrijving gold het woord
‘jongere’, ongeacht de leeftijd van het tuig.
In officiële rapporten en in
de media werden de ordewoorden van de Gedankenpolizei streng opgevolgd. Het
hielp geen reet. Aan de toog van het volkscafé bleef men spreken over ‘makaken’
wanneer een anderskleurige medemens zijn verheven cultuur had botgevierd op een
weerloos vrouwtje met een handtas.
De politici en hun mediatieke
zolenlikkers die dachten dat ze het gevaar onder controle hadden, merkten in
hun zelfvoldaanheid de fatale vergissing niet. De kiezer keerde zich van hen af
en op nauwelijks twee decennia verschrompelden de ‘traditionele’ partijen tot
een marginale blubber zonder gezicht, zonder verhaal, zonder stem en zonder
volgelingen.
Rasechte Gentenaars
Hoe groter het risico wordt,
hoe meer de paniek echter toeslaat. Het kind houdt niet alleen de handen voor
de ogen zodat het de aanstormende stier niet meer ziet, het trekt desnoods
zelfs een (rood!) lakentje over het hoofd.
In september jl besloot het
regimepamflet De Morgen om van dan af het woord ‘allochtoon’ niet meer te
gebruiken. Het werd met veel bombarie aangekondigd en de voortdurend in
delirium verkerende Hugo Camps kreeg na veel jaren nog eens een erectie. Tot
een orgasme bracht hij het echter niet, want minder dan twee maanden later werd
de hoofdredacteur gedwongen om vrijwillig op te zouten.
Deze week zetten twee
gemeentebesturen die gedachtegang voort: een nederzetting aan de Amstel in Nederland en een vesting
ergens aan de Leie.
Over de belachelijke manier
waarop onze Noorderburen omgaan met maatschappelijke problemen en hun totaal
gebrek aan taalrespect, wil ik het hier niet eens hebben.
Onder impuls van Führer
Termont zouden de officiële diensten van Gent ook het woord ‘allochtoon’ niet
meer gebruiken. Op Twitter brak een tomeloze hilariteit los. Gelukkig was
carnaval in Aalst al voorbij. Op twee dagen tijd werden meer schampscheuten en
ridiculiserende woordspelingen aan het adres van Gent gelanceerd, dan er
grapjes werden gemaakt over het aftreden van de paus.
Jawel, voortaan wonen in de omgeving van het Gravensteen
geen ‘allochtonen’ meer. Het woord werd geschrapt, dus de dreiging afgewend.
Maar in het straatbeeld is daardoor niets veranderd. Hoe benoem je die mensen
dan? Ook daarvoor heeft de politiek-correcte meute een oplossing: ‘Gentse
Turk’, ‘Gentenaar van Marokkaanse oorsprong’, ‘Roemeense Gentenaar’, enz…
Alleen de uitdrukking
‘rasechte Gentenaar’ is voortaan verboden op straffe van vervolging door het
Spionnencentrum.
Boemerang
Op zich is deze maatregel nog
geen drie lijnen in de krant, en zeker geen seconde op televisie waard. Wanneer
plaatselijke potentaten die het einde van hun rijk zien naderen, zich willen
belachelijk maken, dan doen ze maar. Niemand die erom maalt. Het heeft geen
nieuwswaarde.
De gewone man in de straat
trekt er zich immers niets van aan.
En dat is nu juist het
grootste gevaar dat de steeds meer verstoten politici compleet ontgaat:
dergelijke maatregelen komen als een boemerang terug en vergroten het risico
dat men wilde vermijden.
Als er voortaan in Gent
criminele feiten gebeuren, en dat komt daar nogal eens voor, zal men niet meer
spreken over ‘jongeren’, noch de vage term ‘allochtonen’ gebruiken. Vanaf nu
zal de dader aangeduid worden met de exacte plaats van herkomst!
Alsof het bedoeling was van de
burgemeester om toch een bepaalde bevolkingsgroep te stigmatiseren.
Ze doen maar. Zo lang ze nog
kunnen.
De Vlaamse burger weet beter.
Die heeft door de eeuwen heen de Romeinse, Frankische, Oostenrijkse, Spaanse,
Franse, Nederlandse, Duitse en Brussel-Waalse tirannie overleefd.
De linkse leugens kunnen daar
nog bij.
Elveebee
(Deze tekst is
auteursrechtelijk beschermd. Verwijzen met link naar dit blog, is toegestaan)
***
Fluiten
in het donker!
Nu
dat U ’t zegt : dat is wat de romp-partijtjes nu allemaal oen. Nog niet zo lang
geleden schamperden ze op Het Belang, die van circa 25% en de nederlaag van Filip
De Winter tegen Janssens bij de vorige Gemeenteraads-verkiezingen, terugvel op
15%. Om na de moerlemeie van MRM met haar lover-boy veerder af te zakken tot
amper10%. Die zogezegd ‘staatsdragende partijen’ sukkelen nu rond de 10% (SP A)
of dreigen kopke onder te gaan onder de kiesdrempel (Ope BLD). De Tsjeven zouden,
na het ACW-schandaal, zelfs nog wel eens lager kunnen vallen. Tsja : die hebben
ook jarenlang de poten van onder hun (kerk)stoelen laten zagen door de collega’s.
Zij zijn zelfs in hoofdzaak verantwoordelijk voor de wilde immigratie, die nu
als een boemerang tegen hun kop slaat. Die immigratie slorpt enorme kredieten
op, en onze eigen oudjes dreigen van ontbering om te komen. Zie Engeland : 3 à
4000 sterfgevallen gestorven uit gebrek aan de nodige zorgen : geen geld….
.
***
(Get) AA 3AB, strijder-schrijver op rust van blog-bubbels. Hij
observeert de wriemelende mensenmassa’s en licht op klaarlichte dag het
gebeuren bij met een stal-lantaarn. Want hij heeft niet graag dat
Breedsmoel-kikkers in zijn zonlicht komen staan.
“Ut mien zunne, of ‘k
straal joe, zei de bie”.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten