donderdag 14 februari 2013

1214 - STRAKS WEER ETEN EN DRINKEN OVER WO I TOT HET DE KEEL UITHANGT


.

1214 - STRAKS WEER ETEN EN DRINKEN OVER WO I TOT HET DE KEEL UITHANGT

 

***

 

***

 
Nee, het zal wel niet de bedoeling zijn om het mes in de wonde rond te draaien, en toch zal het daarop neerkomen : de grondtoon van de Vlaamse Beweging is ontstaan rond het onrecht dat de Vlamingen werd aangedaan in de loopgraven van de IJzer.
 

 

***

Ter zake :

'Wat Vlaamse regering wil doen met WO I, doet ons vrezen voor het ergste'

Hubert van HumbeeckWalter Pauli

woensdag 13 februari 2013 om 05u45

***

Historici Rudi Van Doorslaer en Bruno De Wever roepen hun vakbroeders op om zich meer te mengen in het het maatschappelijke debat.

Bruno De Wever: Ik behoor tot het kamp dat gelooft dat academici met hun werk een brug moeten bouwen naar de brede maatschappij. De publicatie van Gewillig België over de rol van de overheid bij de Jodenvervolging leidde na goed vijf jaar tot de excuses die een paar weken geleden in de Senaat werden uitgesproken. Dat is eigenlijk snel. Ik publiceerde mijn inzichten over de geschiedenis van het VNV in de jaren dertig in 1994. Twintig jaar later merk je dat de brug eindelijk is genomen: ook in Vlaams-nationalistische kringen staat vandaag eigenlijk niet meer ter discussie dat het VNV een fascistische partij was.

Rudi Van Doorslaer: Hoe komt het dat de liberale democratie bij zo veel mensen zo veel legitimiteit verloor? Dat is, denk ik, de kernvraag van de twintigste eeuw. Die was aan de orde in de jaren dertig, en het is ook de vraag die we vandaag nog moeten beantwoorden. Onder Mussolini reden de treinen zogezegd op tijd en dat maakte indruk. Iemand die een beetje orde schept in de chaos krijgt bij veel mensen krediet. Wij vergeten vaak dat ook toen dictators een populaire aanhang hadden. Dat gaf hen een legitimiteit, en zonder die legitimiteit hadden ze niet zo lang aan de macht kunnen blijven. Dus hoe komt het dat zo veel mensen de democratie als staatsvorm hebben verworpen? Dat is ook vandaag nog essentieel.

Geschiedenis wordt door regeringen en elites altijd ‘gebruikt’, stelt u. Ook in Vlaanderen en in België?

 

Van Doorslaer: Met de nakende herdenking van de Eerste Wereldoorlog is die kwestie zelfs urgenter dan ooit. Hoe moeten we ons in de 21e eeuw verhouden tot die oorlog? Welke mythes kunnen we overeind houden? Welke pedagogische boodschappen willen we uit die Eerste Wereldoorlog distilleren? Wat ik in de voorbereidende teksten lees, doet mij vrezen voor het ergste. In haar missionstatement koos de Vlaamse overheid voor het thema ‘vrede’. Dat is de les die wij zogezegd uit de Eerste Wereldoorlog moeten trekken: dat mensen snakten naar vrede. Maar zowel tijdens als na de Grote Oorlog triomfeerde vooral het Belgische patriottisme. Er was natuurlijk de Vlaamsgezinde Frontbeweging en er was de collaboratie van het activisme, maar dat waren kleine minderheidsgroepen.

De Wever: Er was natuurlijk wel een kleine pacifistische stroming, maar de grote hoop van de Belgische soldaten wilde gewoon doorvechten om de oorlog te winnen. Ze wisten ook waarom ze wilden vechten: de Duitsers hielden het land bezet. En in dat land woonden hun families, hun gezinnen.

Van Doorslaer: Ik ben dus zeer nieuwsgierig hoe die herdenking zich zal voltrekken. Als je echt iets te vertellen wilt hebben aan de jongere generaties, dan kun je je niet beperken tot het overnemen van de mythes van de vorige eeuw. Zeker niet voor een herdenking die zo duur zal zijn als die van de Eerste Wereldoorlog in Vlaanderen.

Het volledige interview met Rudi Van Doorslaer en Bruno De Wever vindt u deze week in Knack.

 

***

 
Och, het zijn Evangelische woorden, maar ‘in het huis mijns Vaders zijn  vele kamers’…
Om het even hoe de boodschap is verpakt, als het pakje maar aankomt. 100 Jaar na datum werd, gebouwd op het geduld van de Vlamingen, verder gewerkt aan het gebouw dat onze gevangenis werd. Straks heeft zelfs de spookstad der werklozen (Scharrelroi) een veel te groot vliegveld, waar in hoofdzaak Vlamingen komen, met een ondergronds treinstation, dienstig voor de TGV-treinen van en aar Mons.
In Mons wordt heden ten dage in alle stilte de laatste hand gelegd aan een NMBS-paleis, dat in niets moet onderdoen voor dat van de Lichtstad. Enfin, een trein-station dat in grandeur niet moet onderdoen voor de Chef himself.
Aan de Franscouillons (en hun collaborateurs!) kan men veel verwijten, maar niet dat ze niet vooruitziende zouden zijn. Dat dag dat ze ’t Belziekse opblazen, daarbij de schuld op de Vlamingen stekend, zal de Waalse bruid gepint en opgetut als een jonge Oosterse godin, met Brussel als parel op het voorhoofd, naar de boezem snellen van de bruidegom in Parijs. Staatsschuld, een leeg gemolken Vlaanderen en nog van die lege schelpen achterlatend als oud vuil.
Maar wij, in ‘Bachten de Kupe’, zullen piëteitsvol onze doden herdenken, terwijl van Overheidswege er op gewezen zullen worden, dat zij hun leven niet tevergeefs hebben geofferd…. Daar waar zij hoogstwaarschijnlijk hun lev en hadden besteed aan het gelukkig zijn met vrouw en kinderen in een vrij Vlaanderen.
Want, gelijke rechten, dat was wat hen door hun bloed-eigen Koning beloofd was vòòr de strijd…
Is het te mooi om waar te zijn? Kunnen tegen 4 Augustus 2014 de structuren van de huidige on-staat aan kant geschoven zijn, precies dag op dag 100 jaar na het begin van de vijandelijkheden in 1914? Veel tijd zal er niet zijn, tussen de Moeder aller Verkiezingen in Mei 2014 en die fatale 4 Augustus. Maar misschien geraakt men 4 jaar later, tegen 11 November 2018, wel klaar? Die dag, in 1918, zwegen de wapens en beierden de klokken in alle kerktorens over heel het land…
Als we ondertussen (zucht) maar niet met Meneerke Peeters als Premier zitten opgescheept, die op die dag (11 november) samen met Koning Philips de Taaie, 2 Houten Klaasen,  kransen staat neer te leggen bij de Brusselse Onbekende Soldaat…..

 

***

(Get) AA 3AB, strijder-schrijver op rust van blog-bubbels. Hij observeert de wriemelende mensenmassa’s en licht op klaarlichte dag het gebeuren bij met een stal-lantaarn. Want hij heeft niet graag dat Breedsmoel-kikkers in zijn zonlicht komen staan.

“Ut mien zunne, of ‘k straal joe, zei de bie”.

 

 

Geen opmerkingen: