.
1205 - MET 7-MIJLS
LAARZEN COPERNICUS VOORBIJ
***
***
Laten we elkaar geen
Liesbeeth (*) noemen : zeven-mijls laarzen zijn niet gemaakt om, zoals de
persoon van deze afbeelding, te liggen wachten tot de gebraden kwartels U in de
mond vallen. Zullen we op deze blog dus ook niet doen. Nu nog minder dan ooit!
De kampen beginnen
zich met de dag duidelijker af te tekenen en het ziet er goed uit (**) : allen tegen één,
met als eind-doe voor onsl, de ‘coperniocaanse revolutie’ ver achter ons te
laten. De tenoren van iedere partij betrekken nu al hun definitieve hun
stellingen en be-oefenen de edele sport van het spierballen-laten-rollen-spel.
Die ène partij speelt op ‘overmoed’ en al de anderen lopen in de val, niet
beseffend dat ze, door gezamenlijk storm te lopen tegen de wallen van de V-partijen,
deze juist daardoor, al maar dikker en sterker maken. Nu ik het zò stel, besef
ik ineens dat ze geen andere keuze hebben. Nu nog een Romeinse spreuk, zoals ‘Divide
et impera’ er tegenaan gooien, en de klus is zo goed als geklaard. In
strategische termen heet dat de vijand de strijd opdringen. Waarlijk een geniale
zet voor wie zich dat kan permitteren!
Als men daarbij
maar, net als in het schaken, de Koning niet uit het oog verliest, om van hem
bijvoorbeeld, een loper te maken….
(*)
Zie onderaan.
(¨¨) In
2014 zullen er zowel regionale, federale als Europese verkiezingen plaats
hebben.
***
Ter zake :
Paul
Magnette zegt wat De Wever wil horen
Door de Rode Lantaarn van Sankt Pauli
***
Indien
de PS per definitie ‘non’ zou zeggen tegen een federale onderhandeling met de
N-VA, geeft ze die partij elk alibi om ‘copernicaanse’ stappen te zetten, zelfs
buiten of in de marge van het federale kader.
De lawine aan reacties op de uitspraak van Bart
De Wever in De Standaard dat hij geen voorstander is van homo’s met
regenboog-T-shirts aan een Antwerps stadsloket, deed het interview
ondersneeuwen met de nieuwe PS-voorzitter, Paul Magnette, in De Morgen. Dat
komt wellicht omdat de media geen twéé De Wever- of N-VA-rellen in één weekend
aankunnen, want Magnettes woorden zijn voor meer dan één interpretatie vatbaar.
Ook
al wenst SP.A-vicepremier Johan Vande Lanotte zo vurig dat de regeringspartijen
vooral zouden zwijgen over de N-VA, Magnette doet niet anders. Het begint met
de kop ‘N-VA vertelt cafépraat’, en het loopt (bijna) een hele pagina door. De
PS-voorzitter is duidelijk: ook na 2014 zal er níét met de N-VA geregeerd
worden. Al laat hij uitschijnen dat dit alleen door de houding van de N-VA komt:
‘Mensen stemmen voor De Wever omdat ze weten dat hij toch niet gaat besturen’,
zegt hij. ‘Hun vijand is het federale niveau.’ Maar de achterzijde van die
redenering is dus: de federale coalitievorming van 2014 zal er dus één zonder
De Wever zijn.
N-VA
incontournable
En
dat is natuurlijk de boodschap die Bart De Wever wil horen: de PS die nu al
laat verstaan dat het zonder N-VA zal zijn, ongeacht de uitslag van de
verkiezingen in 2014. En hoewel Magnette ook uit eigen ervaring spreekt – het
was bepaald niet met de grootste appetijt dat de N-VA tijdens de voorbije
regeringsvorming mee aan tafel zat – toch lijkt hij in de loop van het gesprek
één aspect van 2014 over het hoofd te hebben gezien. Doordat regionale en
federale verkiezingen samenvallen, is de kans bijzonder groot dat de
verschillende partijhoofdkwartieren gaan streven naar ‘homogene’ coalities: de
partijen die in Vlaanderen de regering vormen, zullen de logische partners zijn
voor de federale regeringsvorming. En voor Franstalig België geldt precies
hetzelfde.
Dus
als de N-VA incontournable zal zijn voor Vlaanderen – en die kans is reëel –,
is ze dat ook voor België. Ander is er niet alleen geen Belgische maar ook geen
Vlaamse regering. En indien de PS per definitie ‘non’ zou zeggen tegen een federale
onderhandeling met de N-VA, geeft ze die partij elk alibi om ‘copernicaanse’
stappen te zetten, zelfs buiten of in de marge van het federale kader.
Maar
dat alles hangt natuurlijk van de kiezer af. Die geeft zijn stem, die schudt de
kaarten. Die bepaalt hoe belangrijk de N-VA en de PS zullen zijn, of net niet.
Of bepaalde partijen samen zoveel mogelijk slagen zullen proberen te halen, of
er ééntje alleen gaat voor ‘miserie op tafel’.
***
De
Geschiedenis staat bol van de verschrikkelijkste veldslagen met de meest
onverwachte uitslagen. Denk aan Groeninghe…..
Wie
goed opgelet heeft in klas, weet nog alles over Clovis, de heidense Koning
der Franken, en Clothildis, zijn zeer Christelijke vrouw. Waarheid of verzinsel
: voor de strijd begon sprak hij tot de aanwezige reporters deze gevleugelde
woorden, die aldus tot ons zijn gekomen : “God van Clothildis, indien Ge mij de
overwinning schenkt, zal ik mij bekeren’. Wat prompt geschiedde. Want
Clothildis was een Vlaams-Bourgondische boerendochter, afkomstig van Desselgem,
(West Vlaanderen) in een U-bocht van de Leie, heden ten dage gekend als
Lambrechts Hof, waar tot na de Franse Revolutie, de Vierschaar gevestigd was.
Er
is ook nog een ander verhaal, waarschijnlijk uit een meer Linxe bron, die verhaalt
hoe Clovis aan de rand van het bos een edel-hert zag verschijnen, met een
vlammend kruis tussen de horens. Ook dat was een niet-mis te verstane
boodschap.
Het
probleem in de moderne tijd is, dat er geen God meer bestaat om zich naartoe te
wenden om hulp. Bij Magnette moet dat zo iets zijn als ‘Il ne sait plus a quel Dieu se vouer’,
want als Vrijmetselaar en Franstalige heeft hij alleen nog François Hollande
die in Mali een verzameling Moslim-negers verslaat. BDW daarentegen kan, samen
met zijn Liz-a-Bed, koppel vormen voor een nieuw standbeeld in Brugge als
Pieter DeConick en Jan Breydel.
Dat
laatste durf ik alleen kwijt, omdat den Bart zelf onlangs gewaagde van ‘zware
problemen in de private sfeer’…Reden waarvoor hij Pim Fortuyn ter sprake bracht,
zegt hij.
Maar
je moet niet alles geloven wat de mensen zeggen. Ook dat Desselgems verhaal
over Clovis en Clothildis is volgens mij plaatselijke legende, in stand
gehouden door dappere jongens van de Heemkundige Kring aldaar.Zaken dus uit een
ver verleden, die oncontroleerbaar zijn.
Wat
wel controleerbaar is, is de recente geschiedenis ‘Mei ’40) van de Gevechten
aan de Leie op die plaats. U kunt er niet naast kijken : op die plaats
sneuvelden tevergeefs vele tientallen jonge mannen om die paar morzels
vaderlandse grond te verdedigen. Als herinnering staat daar nu in een haakse bocht van de weg, een
patser-voertuig van onbekende afstamming. Hij staat daar op een enorm goed zichtbare
maar verkeerde plaats. De verdedigers zaten namelijk aan de overkant. Zo dat de
tank de facto het aanvallende Duitse leger uitbeeldt.
JaJa,
met glazen bollen en met gedenktekens moet men oppassen! Voor ge ’t weet, zit
ge verkeerd!
***
(Get) AA 3AB, strijder-schrijver op rust van blog-bubbels. Hij
observeert de wriemelende mensenmassa’s en licht op klaarlichte dag het
gebeuren bij met een stal-lantaarn. Want hij heeft niet graag dat
Breedsmoel-kikkers in zijn zonlicht komen staan.
“Ut mien zunne, of ‘k
straal joe, zei de bie”.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten