DE VETTE VIS ALS TENOR
Had Giuseppe Verdi onderhavige tekst gekend voor zijn ‘Slavenkoor’, dan zou zijn meesterwerk waarschijnlijk nog hogere toppen geschoren hebben. Vooral moest de machtige gestalte van de Vette Vis onder de schijnwerpers, in de rol van tenor, hem voor de geest zijn gekomen. Het heeft niet mogen zijn : wij zitten met het verbleekte afgietsel.
Alhoewel…bij nader toezien zou de rol van Parcival, de edele Graalridder die luchtkastelen najoeg, beter in de actualiteit inpassen.
Onderaan het artikel, in telegramstijl, een korte repliek. Ben te beschaamd om Vlaams-Nationalist te zijn naast dergelijke valse profeet.
Sociaal houvast
05-02-2010 - Bart de Wever - de standaard
In Iskander
De kerstvakantie 2008-2009 werd in Antwerpen gemarkeerd door een betoging van de AEL die tot ieders verrassing honderden allochtone jongeren wist te mobiliseren. Puberjongens die, naar verluidt uit solidariteit met de Palestijnen in Gaza, de meest grove antisemitische slagzinnen uitkraamden. Om hun argumenten nog meer kracht bij te zetten gooiden ze winkelruiten in, stampten ze een bushokje kort en klein, sloegen ze de ruiten van twee bussen van De Lijn aan diggelen, beschadigden ze tientallen wagens en sloegen ze een politieagent in het gezicht met een losgerukt verkeersbord.
Tijdens de kerstvakantie 2009-2010 werd Antwerpen door hetzelfde type jongeren opnieuw onthaald op het nodige feestgedruis: herhaalde aanvallen op bussen en trams, het bekogelen van een ambulance waarbij de bestuurder ook nog rake klappen kreeg, het terroriseren van sommige stadswijken.
Een analyse van de criminaliteitscijfers in de stad leert dat er weliswaar geen explosie van de criminaliteit is, maar toont wel een dubbele, zorgwekkende evolutie. Enerzijds neemt het aantal daden van vandalisme hand over hand toe, vernielingen en agressie die gepleegd worden zonder aanwijsbare reden.
Anderzijds worden de plegers van dit soort feiten gemiddeld steeds jonger. Knapen van dertien jaar die strafrechterlijke misdaden plegen, zijn al lang geen grote uitzondering meer. Het is dus allicht geen toeval dat we tijdens schoolvakanties een piek waarnemen in feiten die al lang niet meer als kattenkwaad kunnen afgedaan worden.
Onmiskenbaar groeit in onze grote steden, zoals elders in West-Europa, een deel van de allochtone jongens op in een houding van vijandigheid tegen de samenleving, die zich onder meer vertaalt in kwalijk gedrag op het publieke domein. Deze jongens ontsnappen daarbij tevens aan sociale controle door de eigen familie en culturele omgeving.
Het valt op hoe vaak allochtone families die geconfronteerd worden met wangedrag van de eigen kinderen doodgemoedereerd blijven beweren dat hun zoon nooit een vlieg kwaad zou doen. In het geval van Guido Demoor, die werd doodgeschopt omdat hij van jongens op een bus had durven eisen dat ze wat minder amok zouden maken, werd de rol van dader en slachtoffer bij momenten gewoon omgewisseld. De verwijzing naar racisme en kansarmoede volstaat al te vaak om ermee weg te komen en een cultuur van slachtofferschap en rancune te verdoezelen.
Zonder zelfbeheersing vanuit een evenwichtig normbesef en zonder sociale controle, blijft er alleen nog de repressie van de overheid om slecht gedrag te beteugelen. Waar die overheid rampzalig slecht georganiseerd is en beheerst wordt door politici die mordicus onverschillig blijven, word je dan uiteindelijk wakker in wijken zoals het Brusselse Kuregem. De rechtsstaat wordt er uitgedaagd door schoffies die opgegroeid zijn tot harde criminelen en die de jongere generatie inzetten om de straat te controleren. Niet alleen de politie, maar eender welke dienst van de overheid krijgt er te maken met intimidatie en geweldpleging. Hier moet de staat uiteraard eerst en vooral de criminele netwerken met alle middelen te lijf gaan. Het is intussen zelfs zover moeten komen dat de grootste believers van de multiculturele samenleving hierom moeten smeken.
Bestraffen kan maar heilzaam werken als de straf een verzoening teweegbrengt tussen de gestrafte en de samenleving. Waar geen enkel gemeenschapsgevoel meer bestaat en het gevecht van clans met de overheid de psychologie van een oorlog heeft gekregen, zijn we daar bijzonder ver van. Een bestraffing strekt er tot eer in plaats van tot schande. In zo'n context kan alleen een grondige heropbouw van de samenleving perspectief scheppen, een werk van bijzonder lange adem.
Als antwoord op de vraag hoe het toch zo is kunnen scheefgroeien, stelt Luckas Vander Taelen onomwonden dat we te bang geweest zijn om onze waarden op te dringen aan allochtonen. Dat is ongetwijfeld waar. Maar we moeten een stap verder durven te gaan: essentiële waarden overdragen lukt maar als je die als samenleving zelf koestert. De vervanging van de publieke moraal door een cultuur van absolute zelfbeschikking, vertaald in ongebreidelde behoeftebevrediging en consumentisme, heeft zeker niet geholpen om een transcultureel proces op gang te trekken. Mensen opnemen in een gemeenschap lukt immers maar als je eerst en vooral zelf nog de ambitie hebt om met z'n allen ook daadwerkelijk een (h)echte gemeenschap te vormen. Of zou het toeval zijn dat drie Vlaamse meisjes per dag in hun zoektocht naar sociaal houvast uitkomen bij een bekering tot de islam
o-o-o-o-o-o-o-
Ongeregeldheden = destabiliseren/intimideren/tiranniseren/
Lawine van excuses
Diagnose uiterlijke tekenen, durft niet de dingen bij naam te noemen – onvoldoende diepgang –vrees dezelfde woorden als VB te gaan gebruiken
Fluwelen handschoenen naar collega’s-machthebbers : ik wil meeslobberen uit de trog zoals alle vette varkens.
Geen afdoende remediëring ter beschikking– herinrichting en bla bla - onder het mes : uitsnijden. Neen, dank-oe! Liever meehuilen met de wolven in het bos.
Na lafheid troost zoeken bij Islam(onze meisjes)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten