HUMO PRELUDE VAN EEN DIEPDUIK

.




.
















HUMO PRELUDE VAN EEN DIEPDUIK




En zie, te beginnen bij de staart
Vrat het addergeroed zichzelf op…


Het onvervulde potentieel van Humo
• vrijdag 15 januari 2010
•
• Auteur:


BRUSSEL - Een weekblad met de oplage en de positionering van Humo is uniek, niet alleen in België maar zelfs in heel Europa. Aimé Van Hecke, de ceo van Sanoma, onderstreepte het vorige maand nog in een gesprek met De Standaard. Met de respectabele 220.000 exemplaren die er wekelijks van verkocht worden, is Humo nog altijd het ‘koninginnestuk' in de portefeuille van de magazine-uitgever. Van alle andere titels die Sanoma Belgium op de markt brengt, benadert alleen Libelle die oplagecijfers. Het lezerspubliek van Humo is, volgens de bereikcijfers van het Centrum voor Informatie over de Media, mannelijker, jonger, hoger opgeleid en beroepsactiever dan de gemiddelde Vlaamse bevolking. Voor adverteerders is Humo daarmee een aantrekkelijk medium.
Het lijkt op het eerste gezicht dan ook bizar dat Sanoma dit paradepaardje voor een stuk uit handen wil geven. Maar eigenlijk staat de samenwerking met Woestijnvis al jaren in de sterren geschreven. Tien jaar geleden werden daarover al intensieve gesprekken gevoerd, maar die mislukten. Woestijnvis zette dan met Bonanza maar zelf een weekblad in de markt, maar dat was geen lang leven beschoren.

Dat de samenwerking nu wel rond is geraakt, heeft te maken met verschillende factoren. De sterren stonden deze keer wel ideaal, voor alle betrokkenen.

Humo heeft zich nooit echt thuis gevoeld binnen wat nu Sanoma Belgium is. Begin jaren negentig was het ‘onafhankelijke weekblad voor radio en televisie' via een reeks overnames en fusies van Vlaamse magazine-uitgevers terechtgekomen in dit grotere geheel, dat echter vooral vrouwenbladen uitgaf. Niet echt de gedroomde biotoop voor het ‘mannelijke' en wat brutale blad van Guy Mortier.

Maar de frustratie was wederzijds. De voorbije jaren kreeg de leiding van Sanoma maar moeilijk greep op Humo, dat zijn onafhankelijkheid hoog in het vaandel droeg en elke inmenging van hoger systematisch afwees. Nochtans waren de cijfers van Humo niet meer wat ze ooit geweest waren. Het bleef dan wel het grootste blad in de portfolio van Sanoma, maar het stond zowel op de lezers- als op de advertentiemarkt onder druk. En inmiddels zag het management van Sanoma met lede ogen hoe concurrent Dag Allemaal — de redactie van Humo steigert steevast bij de vergelijking alleen al — doorschoot naar een oplage van nu meer dan 430.000 exemplaren per week.

‘Humo is geen zorgenkind', zei ceo Wouter Vandenhaute van Woestijnvis gisteren. ‘Het is nog altijd een sterk merk. Maar wij willen het opnieuw de unieke positie geven die het in de jaren tachtig had.' Ook Sanoma wist dat het ‘merk Humo' beter geëxploiteerd kon worden dan tot nog toe het geval is. Maar het management slaagde er niet in dat potentieel ook te realiseren omdat het al te vaak op een njet van de redactie stuitte. Die was slechts bereid met mondjesmaat haar oude vertrouwde formules aan te passen.

De onvrede escaleerde toen Aimé Van Hecke, een sterke en outspoken figuur, begin 2007 gedelegeerd bestuurder van Sanoma werd. De conflicten vermenigvuldigden zich — over het tijdschrift Goedele, over de positie van Humo binnen Sanoma — en werden niet meer alleen binnenskamers maar in de openbaarheid uitgevochten.

Het hoeft dus niet te verwonderen dat zowel de hoofdredactie van Humo als het management van Sanoma naar Woestijnvis stapte met een voorstel om samen te werken, zoals Vandenhaute gisteren uiteenzette. Zoals Van Hecke eerder al zei, passen de ‘DNA's' van Woestijnvis en Humo bijzonder goed bij elkaar. Sanoma hoopt nu dat het onderbrengen van Humo in een groter geheel van gelijkgestemden de creativiteit opnieuw kan losmaken.

Doordat Sanoma een belang van 25 procent neemt in de televisiebelangen van en rond Woestijnvis, krijgt het bovendien uitzicht om op termijn ook zijn ambities op audiovisueel vlak te realiseren. Ook Woestijnvis hoopt te kunnen winnen bij dit samenwerkingsakkoord. Volgend jaar komt er een einde aan het exclusiviteitscontract van het productiehuis met de VRT. Het is niet uitgesloten dat het verlengd wordt, maar dat een nieuw contract even lucratief en langlopend zal zijn als het huidige, is weinig waarschijnlijk.

De Vijver is daarom nu al op zoek naar andere activiteiten en bronnen van inkomsten. De samenwerking met Humo kan die leveren.

De samenwerking omvat natuurlijk ook wolfsklemmen en schietijzers. Vandenhaute benadrukte gisteren niet voor niets de onafhankelijkheid van de Humo-redactie. Daarmee staat of valt immers de geloofwaardigheid van Humo op de markt.

Maar het is ook duidelijk dat Woestijnvis niet van plan is om zich in een even passieve rol te laten duwen als Sanoma. De vraag is dan ook of de redactie van Humo van Woestijnvis wel de inmenging zal dulden die ze van Sanoma niet verdroeg.

Positief is alvast dat dit akkoord volledig is doorgepraat, niet alleen met hoofdredacteur Jörgen Oosterwaal, maar ook met zijn voorganger Guy Mortier, voor de buitenwereld nog altijd hét gezicht van het blad. Zijn fiat is belangrijk, weet ook Vandenhaute, die al 25 jaar een goede persoonlijke relatie met Mortier heeft. Mortier blijft zeker nog samenwerken met Woestijnvis, zei hij gisteren. Maar ook: ‘Humo is zijn kind, en hij geeft het nu helemaal aan ons.'

Bron DS


Lieve vrienden van de Boulevard-Presse. Hier Radio Digitalia. Allo! Allo!

Kuck mal zu! Das Lied ist aus! Ausgesungen, gar und ganz ausgesungen, oder hörst Du nicht gut?

Kurieren am Symptomen, of iets dergelijks is in de taal der Germanen, wat er bij jullie gebeurt. Zo kunnen jullie het nog een paar jaar uitzingen, met behulp van belastingsgeld – maar…

Listen very carefully. I say this only once…

Het grote publiek is moe gekeken en moe gelezen op jullie verhaaltje van ‘morgen wordt het beter’ –Lees: zolang wij ‘t maar goed hebben! Jullie zijn al lang geen Schalkse Ruiters meer. Maar schalkse gauwdieven. GORDES ! Dat is een pittoresk rots-stadje diep in de Provence (Fr) waar ons slijk der aarde naarstig wordt verbruikt en verzopen. Na te vragen bij Kameraad Uyterhoeven. En geef hem eens ongelijk!

Dag Allemaal?! Van mijn part ook : elk ne goeie dag! Maar dan ene zoals in 1302! Prentjes voor grote pubers, en verder bla-bla met de diepgang van een Gilette-mesje dat platvloers over ’t water scheert…Daarin wordt wel verteld wie ‘het’ met wie doet, gedaan heeft of nog zal doen. Met foto’s genomen met tele-lenzen, die beter gebruik zouden moeten kennen. En geloof me, de wereld is groot voor Diva’s en knullen die half in hun blootje, de wereld willen verrassen met hun ellebogen-werk. In afwachting, dat ze, getroffen door de leegheid van hun bestaan, eindigen in een verlaten schuurtje. Voetjes van de grond. Halsje omgebogen…Gespeeld verdriet en afgunst op dit laatste ultieme succes…Belangstelling gegarandeerd Morgen gaat de show verder…Glitter, glamour als plamuur-onderlaag voor de schmink van elke dag, die de uitzichtloosheid moet verdoezelen. Uiteraard tegen geldgewin…

Echte vreugde? Echt geluk? Is niet te koop! En als het verkocht wordt, is het van dezelfde kwaliteit als de ‘liefde’ betoond door een straatmadeliefs voor haar klant van een paar contant te betalen minuten….

Veel beter zouden die lezeresjes, want die zullen wel in hoofdzaak carrière-poppekes zijn, terugkeren naar de kern der dingen. Maar die liggen over de kim van hun zicht, want de aarde is rond. Zo ver zijn die nog niet. Ze hangen nog vast aan hun eigen navel!

Humo is destructief. Het begint met zijn lezers, en eindigt met zichzelf te verslinden. Dat is een duizenden jaren oud verhaal, dat in oude apocalyptische visioenen geschetst is. En zie, daar kwam een slang die, te beginnen met zijn eigen staart, zichzelf opzwolg…Nu echter, in onze dagen, kan dat wat langer duren, omdat men er belastingsgeld kan tegenaan gooien.