1113 – BERKENKRUIS, BARON BEKAERT EN FORD GENK

***


Zaterdag 29 december

Zon 8u45-16u45

H Thomas Becket van Kantelberg

.

1113 – BERKENKRUIS, BARON BEKAERT EN FORD GENK



Als een stem uit een ver verleden

Verguisd of aanbeden, met piëteit herdacht

***





Hieronder vindt U een van de tienduizenden bewijzen waarom ons geliefd ’t Pallieterke door het Regime naar de hel wordt gewenst, maar vooraal ook tegengewerkt en bezwadderd. ’t Pallieterke is een zeer harde schijf, waarop de waarheid in gloeiende woorden wordt bewaard. Marc Grammens, en die kan het weten, beschrijft dit regime als een terreur-staat. Een par bijdragen uit zijn nummer van 13 december zullen hier – als een soort Nieuwjaarsbrief – worden overgenomen.

Nu weer met Ford Genk, waar uit puur eigenbelang de regime-syndicaten toch zo goed hun best doen om al die sukkelaars voor de rest van hun dagen een miljonairs-leven voor te spiegelen. Stel U voor : hun fabriek fabriceert, dank zij de geforceerde loonkosten-politiek van die profiteurs,, zowat de duurste auto’s ter wereld, en daar gaan de bazen in Keulen nu een einde aan maken, sè. En nu juist dat het zo goed ging! ’t Is Godgeklaagd, zou Van Rossem gezegd hebben!

Ook ik ben begaan met het lot van die mensen, mar kan niet meer doen, dan aan mijn leedwezen toe te voegen : te laat de put gevuld als het kalf verdronken is. Met z’n allen hebben wij altijd voor de verkeerde kleuren gekozen. Nu kunnen de syndicaten eens voordoen hoe een fabriek moet gerund worden! Wat kennen die Duitsers daar nu van!

Limburg grenst nu eenmaal aan Wallonië, en zal dus ’t vlugst gecontamineerd worden! De rest volgt. Met de Belgica recht de afgrond in!



***



Ter zake :

Buysse en Ford Genk

Tijdens een uitzending van Terzake in oktober kwam Baron Buysse, de grote man bij Bekaert en tevens voorzitter van het ‘Prins Philippe Fonds’, verkondigen dat hij het was die ervoor heeft gezorgd dat Ford naar Genk is gekomen. Dat is niet helemaal de volledige waarheid. De waarheid is: Pim Persijn, oud-Waffen-SS-officier van de divisie Langemarck, in de oorlog verantwoordelijk voor de ‘Nachschub’ van het wagenpark, was door voormalige oorlogskameraden in het hoger kader van Ford Keulen binnengehaald. Toen hij hoorde van uitbreidingsplannen in Nederland, overtuigde hij de directie eens te gaan kijken in het naburige Limburg in Vlaanderen. En Pim mocht contacten leggen, onder meer met gouverneur Louis Roppe, die onmiddellijk enthousiast was. Ford Genk kon van start gaan, in ons eigen Limburg.

In die tijd zat Polleke Buysse (°1945) nog met korte broek op de middelbare school. Maar ja, als ge ’t goed kunt uitleggen, hé.

Het verhaal werd uitgebracht door het Berkenkruisje, maar deed al langer de ronde in kringen van oud-oostfronters.



***



Diagonaal doorlezen : Nog even gewoon hieraan toevoegen, dat moest betrokkene in 1945 in handen gevallen zijn van de Krijgsauditeur, er al lang een berkenkruisje meer zou geweest zijn.

Wat mijn bedoeling is, om hier het juiste mes in de verkeerde wonde te wringen? Gewoon in gedachte, de klok een goede 100 jaar terugdraaien, in de overtuiging dat al die tijd ons land werkelijk van ons was geweest, zonder de dominantie van die achterlijke arrogante Franstaligen. Die al die tijd Vlaanderen als een kolonie bevolkt door witte negers hebben behandeld. Dan hadden er misschien niet één, maar honderden bloeiende Fords Genk geweest : wij hadden er de hersenen en de handen voor. Dan zou er ook geen redenen zijn geweest dat ‘de besten onzer broeders’ de hulp van een onmenselijk regime hadden moeten inroepen, in de (verkeerde) overtuiging om op die manier vrijheid voor hun volk te bewerken.

***





’n Zwart (heerlijk) voetballertje, die blijkbaar nog net iets meer kan dan tegen een bal shotten, heeft het op 14 oktober rond zijn oren getwitterd, na De Val van Antwerpen :’België is van iedereen’. Ik zou zeggen; goed gezien van den arbiter, maar hij dat beter in ’t Frans geschreven!

Niet getreurd : dat is stof voor een volgend stukje, weeral overgenomen bij ’t onvergetelijk ’t Pallieterke. Het is een doorwrocht stukje litteratuur, dat minstens 100 nieuwe abonnees moet opbrangen (=Nieuwjaarswens) en nogal wat beter is dan het gekrijs van bijvoorbeeld de omhoog gevallen kast-kikker Thomaske Lannoye.