1119 - 11 NOVEMBER 2014 BEVRIJDINGSFEEST IN TWEEVOUD ?

.


.

1119 - 11 NOVEMBER 2014 BEVRIJDINGSFEEST IN TWEEVOUD ?

De liefde, zonder de werken, is dood. Dit is niet alleen, volgens velen een belachelijke Evangelische Waarheid, maar het is bovenal een boodschap zo oud als Adam en Eva.

In een reactie op de reactie van de Slimme d’Anvers, die een reactie was op de reactie van Albert Coburger die reageerde op de reactie der Vlamingen de reageerden tegen hun achteruitstelling in eigen land, schreef de Voorzitter van Vlaams Belang, Gerolf Annemans, onderstaande reactie, waardor ik op mijn beurt met deze reactie reageer.

Natuurlijk heeft Annemans gelijk, zoals elk normaal mens weet. In Amerika heet zoiets ‘a inconvenient truth’. Maar dat ging over de opwarming van de aarde, en wat Annemans vertelt, is veel gewichtiger.

Als ik verder denk dan mijn neus lang is, en toegegeven ietwat Machiavellistisch, redeneer : laten wij het goede voorbeeld geven, en zelf beginnen de rangen sluiten. De zaken zijn nu eenmaal zoals ze zijn : BDW is verkozen tot Belg van het Jaar ‘daarvoor moet je Knack heten!) en het ijzer moet toch gesmeed worden terwijl het gloeit. Niet door Mohammed naar de berg te doen komen, maar door de berg naar Mohammed te sturen. Door aan te sluiten bij de brede, wat zeg ik, de breedste stroom Vlamingen. Als partij tempert het VB zich, en geeft instructies om massaal individueel lid te worden van die andere partij. Het verleden blijft wat het is : voorbij. Voilà : cordon sanitaire : adjugé! en daar staan ze dan, de Vlaming-haters!

If you caan’t beat them, joint hem. Is ook Amerikaans en recht vòòr de raap. Het is de kortste weg naar Vlaanderens vrijdom, iets dat we allemaal belijden.

De grootste kwestie zal natuurlijk zijn, allerlei grote ego’s te verzoenen, zonder dat er bloed vloeit. Door het opgeworpen stof zou waarschijnlijk ook de gelijkgezinden, die nu een verdoken leven leiden in wat nog overschiet van de kleurpartijen, hun kansen ruiken, en ook willen aansluiten.

Gedaan met verkiezingsuitslagen als in Clochemerle : er zouden tegen 2014 in Vlaanderen maar 2 partijen meer zijn : het granieten blok der Vlaamsgezinden, en de her en der verspreide rotsblokjes der belgicisten. Eenmaal democratisch verkozen met meerderheid van stemmen, zetten die dan alle belgicisten voor de keus : buigen of barsten. Eieren of jong!

Een handgreep uit de mogelijkheden. Er wordt alleen in de eigen taal, het Nederlands, onderhandeld, zonder voordien, à la DeWever in zijn begin-jaren, de eigen argumenten te ondergraven. Integendeel, hier en daar zelfs een diplomatisch valstrukje spannen, zoals toenadering zoeken bij Geert Wilders…. Of onderhandelingen aanknopen met de Zwiterse Federatie…. Tweede suggestie : alle Ambtenaren zullen een bindende Eed van Trouw aan het Nieuwe Bestuur moeten afleggen, waarna ze een nieuw arbeidscontract krijgen. Gedaan met benoemingen voor het leven. Een van de opschortende voorwaarden van dit contract zou o.a. kunnen zijn, dat elke niet-loyale houding automatisch einde contract beteknt. Gedaan met vakbond-acties die het openbar leen gijzelen.

Leefloon – Werkloosheidsvergoedingen

Deze worden gevoelig opgetrokken, maar iedereen meldt zich ‘vrijwiliigg” voor de arbeidsdienst. De Burgemeesters zorgen voor en leiden de tewerkstelling. Er wordt gezorgd voor ontspannende muziek, soep (VM) en koffie (NM). Dubbel Betaald Verlof zit er niet in, zo lang het vreemdelingen-probleem niet is opgelost.

Voor de arbeids-ethiek gaan de voormannen van de werkende klase op stage bij de Onderhorigen van Frau Merkel, die vprecies andaag aan haar landgenoten een voorspoedig jaar heeft toegewenst, met daarbij de belofte van langere werkdagen. Aan de grens bij het gaan en bij het keren, worden ze verwelkomd door de hamburger Albert Coburg, die hen op het hart drukt vooral niet terug te denken aan de jaren ’30.

De politie patrouilleert 7/7 en 24/24 met hond losjes en ontspannen aan de leibandjes die uitgerust zijn met mini-cameraatjes. Bij het minste onraad moet die echter automatisch ontkoppeld kunnen worden. Elke bevordering is afhankelijk van het aantal uitgeschakelde criminelen. Er zullen geen vragen worden gesteld. Deze getrainde politie-honden kunnen gemakkelijk iemand uitschakelen, zonder deze dodelijk te verwonden. De wapen-verkoop wordt vrij gegeven, en de burger kan nooit vervolgd worden voor wettige zelfverdediging van personen of eigendommen.

De na verloop vrij gekomen gevangenissen worden benut voor alle soorten illegalen, die daar leven op fris dagelijks ververst putwater en op het meer granen brood, dat vrijwilligers wel zullen aanbrengen.

Deze, en nog zoveel meer, zijn de beste wensen van ondergetekende, voor de twee laatste jaren van de Belgische slavernij.



***

Ter zake :

Bericht van het Madouplein.

Altijd zoeken ze naar zondebokken voor de crisis, ofwel zijn het de vreemdelingen ofwel landgenoten uit een ander landsdeel. Zulk betoog komt vandaag vaak voor in talrijke Europese landen, ook bij ons. De crisis van de jaren dertig en de populistische reacties die ze teweegbracht, mogen niet worden vergeten. Men heeft gezien welke rampzalige gevolgen dat voor onze democratieën heeft betekend.”



Daad bij het woord voegen



De hallucinante verwijzing van Van Saksen Coburg in zijn kerstboodschap deed de voorbije dagen al heel wat stof opwaaien. Zo werpt N-VA-voorzitter Bart De Wever vandaag het idee op om de Koning van zijn politieke functie te ontheffen door een eenvoudige wijziging van het Kamerreglement. Concreet zou de Belgische monarch geen rol meer mogen spelen in het federale formatieberaad. Vreemd hierbij is dat De Wever de daad niet bij het woord voegt en aankondigt niet langer deel te nemen aan de Lakense koffiekransjes.



Reactie Gerolf Annemans



In een reactie stelt Vlaams Belang-voorzitter Gerolf Annemans het voorstel van De Wever dan ook openlijk in vraag: “Wij vrezen dat dit opnieuw een vrijblijvend medianummertje is. Typisch N-VA. In plaats van alles op de lange baan te schuiven - in casu een onderhandeling over het Kamerreglement - zou De Wever kunnen aankondigen dat hij voortaan niet meer braaf het spel zal meespelen zoals hij tot nu doet. Het Vlaams Belang stelt concreet voor dat hij zou aankondigen dat hij in 2014 niet meer zal deelnemen aan gesprekken die door de koning worden georganiseerd. De andere partijen zouden dat kunnen volgen. Dat zou tenminste concreet zijn in plaats van vrijblijvend media-aandacht zoeken met alweer een loze belofte en ondertussen het spel braafjes meespelen.”




Het kruisje voor de Gesneuvelde makker bovenaan dit stukje werd daar geplaatst met een dubbel gevoel. Voor de vrienden van Ray komen er nu dagen van rouw, en tezelfdertijd weet ik, dat mijn voorstel voor een Verenigd Vlaams Front betrokkene had doen steigeren als door een horzel gestoken. Als zo dikwijls kan ik hem geen gelijk geven : aan de overwinnaar worden nooit vragen gesteld. Naast Vlaams Nationalist, moet men ook Vlaams Realist durven zijn. Een zegevierend leger gaan vergroten, kan geen schande zijn.

Vandaar het beeld van de gevallen makker, die herdacht wordt, het geweer aan de schouder in rust, beeld van wat er staat te gebeuren op Bevrijdings-dag 11 november 2014. .

1118 - OP HOOP VAN ZEGE MET EEN HEEL NIEUWE VLAAMSE ALLIANTIE

***


Maandag 31 december

Oudejaarsavond

Zon 8u45-16u47

H Silvester I

Geeft Silvester zon en wind, dan is de winter lang mijn vrind

.

1118 - OP HOOP VAN ZEGE MET EEN HEEL NIEUWE VLAAMSE ALLIANTIE



Wereldoorlog I niet de schuld van de Duitse

Kaiser Wilhelm II, ook een soort Coburger,





In strijd a/de IJzer, met o.a. Albert I van België, ook Coburger en woordbreker tegenover zijn eigen soldaten.

***





19145-2014 : met 100 jaar vertraging straks de beloofde gelijkheid? De vrijheid?

Waarlijk een reden om op 11 november 2014 wapenstilstandsdag, de overwinning te vieren?

***

De voortekenen zijn goed : via hun woordvoerder Wilfried Martens hebben de Tjeven het masker afgeworpen : Albert II heeft gelijk, en wij Vlamingen zijn echt onbetrouwbaar. Alleen de verwijzing naar de jaren ’30, die dus wel gefundeerd is, mocht zo niet beklemtoond geworden zijn. Awel mercie!

***

Dat het virus van de Vlaamse Beweging het menselijk lichaam kan uitputten, daar moeten wij heus geen tekeningetje bij maken. Het is lijk in een smerige stelling-oorlog zoals aan den IJzer. Het zijn altijd de besten die er dreigen eerst aan onderdoor te gaan. Of, zoals Ray van Angeltjes, leggen zij voortijdig het loodje zonder Vlaanderens uur ‘U’ te hebben mogen meemaken. Het mooiste ‘In Memoriam’ die ik Ray kan meegeven is een tekst (hieronder) van Marc Grammens, die zindert van geestdrift voor de goede zaak. Ook Ray heeft niet vergeefs geleefd.

We worden allemaal een dagje ouder in deze loopgraven-oorlog. Het was Marc Grammens die mij op de gedachte bracht van dat soort oorlog, want ’n vuile oorlog is het, met zijn artikel Op Hoop van Zege van 14 december jongstleden.

Voorwaar (had ik al geschreven), een artikel met niet alleen pit, maar vooral met een helende werking op een ziek lichaam, die enerzijds wel veel rust nodig heeft, maar anderzijds nog meer nood heeft aan een goede portie pep-talk. Dat moet zo wat een stuk heilzamer zijn dan de gezonde berglucht uit de Zwitserse Alpen. Rond de zieke Ray zullen er zekerlijk genoeg goede zielen rondlopen, die – zelfs gezeten op de sponde van het ziekenhuis bed - hem een paar bladzijden uit JOURNAAL willen voorlezen.

Helaas, zelfs dàt heeft Ray niet meer mogen meemaken, zo moet ik deze morgen lezen en mijn tekst een beetje aanpassen….





***

Ter zake :

Op hoop van zegen

Met de verkiezing van Gerolf Annemans tot voorzit- ter van het Vlaams Belang neemt die partij opnieuw deel aan het maatschappelijk debat. In een interview in De Standaard (8.12.12) zegt Annemans dat hij mee wil praten "over Europa, over ons sociaal-ekonomisch programma of over vrijheid", - dat is uitstekend. u kan het Vlaams Belang ook over het tema van het Vlaamse streven naar onafhankelijkheid een radikaal en konsekwent maar bovendien deskundig deelnemer zijn aan het debat, want Annemans heeft zich als geen ander gedurende een kwart eeuw toegelegd op dit onderwerp. De partij hoeft niet langer gehinderd te worden door de voormalige over-beklemtoning van het vreemdelingenvraagstuk: vreemdelingen, zegt de nieuwe voorzitter, "zijn ook maar het slachtoffer van het migratiebeleid dat de andere partijen gedurende jaren hebben gevoerd".

Annemans stelt al onmiddellijk het onafhankelijkheids-debat op scherp met de zucht: "Al dat confederalisme, waar slaat dat allemaal op? Vlaanderen verdient independencia". Ja, zo horen we het graag, maar ... qui veut le plus veut le moins, en zoals Siegfried Bracke ooit zei (in De Morgen, 22.5.10): "in de geesten (van de Vlamingen) is de scheiding er al, alleen staatkundig nog niet". Dat moet rijpen, en de niet-volledige scheiding die men confederalisme noemt, is vandaag misschien reeds een haalbare kaart, - haalbaar in de geesten, én in de internationale kontekst. In de loopgraven van de IJzer werd, straks een eeuw geleden het verlangen naar zeljbestuur voor het eerst geformuleerd als een doelstelling van soldaten die in het reine moesten zien te komen met de vraag waarom zij hun leven zouden geven in de strijd die ze weliswaar verplicht waren te voeren maar waarbij ook vele vrijwilligers betrokken waren. Voor het vaderland, maar dan: welk vaderland? Zeker niet het België dat ze aan het front hadden leren kennen, en dat - zo wisten ze nu uit ervaring - niet het land der Vlamingen was, want Vlamingen werden er op misprijzen onthaald, als ze al niet voor hun Vlaming-zijn werden gestraft. België respekteerde zijn soldaten niet, en dat had beklijvende invloed op de geesten van de Vlamingen, die een ander België wilden. Dat gevoelen drukten ze uit in hun droom van zelfbestuur. Zo is het gebleven. De droom heeft de geschiedenis overleefd, en toen na de Tweede Wereldoorlog de Belgische terreur toesloeg, namen de kinderen van de repressie hem over. Zij verdienen niet het bourgeois-vewijt dat Lode WiLs (in De Standaard, 8.12.12) hen toestuurt, dat ze "anti-Belgisch" waren. Sta maar eens op een Bruselse tram in september 1944 en word als kind maar eens bespuvd. geschopt en geslagen om geen andere reden dan dat je. Nederlands spreekt, door schoften die je bedreigen als je weigert Vlve la Belgique te roepen. Beeld u deze werkelijkheid in (Wils heeft weinig verbeeldingskracht), en dan kijk je nooit meer misprijzend neer op hen die aan deze levenservaring een afkeer van België overhielden.

Als het dus dit België maar niet meer is, meer vroegen de IJzerjongens niet, en meer vragen de kinderen van de repressie niet. En dat kan dus, als het beter haalbaar is dan Vlaamse onafhankelijkheid, ook confederalisme zijn, hetgeen betekent dat Vlaanderen het vaderland wordt, niet langer België, al blijft er nog iets van bestaan. Uit Le Soir (8.12.12) verneemt men dat er al Walen zijn die het "Zwitserse model" aan het bestuderen zijn om straks van België te kunnen redden wat er nog te redden valt. Dat is bemoedigend, want zoals Geert van Istendael stelde (in Knack, 21.11.12): "De Franstaligen beseffen niet hoezeer de vernederingen uit het verleden nog aanwezig zijn in het kollektief geheugen van de Vlamingen". Wils beseft dat ook niet, hij stond bij de Bevrijding aan de andere kant.

Met confederalisme wordt bedoeld dat men het feitelijke einde wil van een België, dat in de herinnering voortleeft als een terreurstaat. "Het gaat om scherpe tegenstellingen (tussen Vlamingen en Franstaligen), in de geschiedenis verankerd" (Mark Elchardus, in Knack, 21.11.12), en die dienen te worden opgeheven als men ooit in een normale samenleving terecht wil komen. Men wil vrij zijn, vrij van knellende banden, vrij van de Franstalige arrogantie, vrij ook - jazeker - van een opgelegde "solidariteit" met een Herrenvolk dat daar nog nooit merci voor heeft gezegd, en dat ervoor heeft gezorgd dat het nobele begrip "solidariteit" in de geesten van steeds meer Vlamingen gelijkstaat met afpersing. België is oor Vlamingen ook een moreel vraagstuk.

Het is aan de staatslieden om de formules te vinden die haalbaar zijn. Maar "haalbaar" betekent niet dat de Franstalige partij monarchen er moeten mee instemmen.

Zeker niet, want dan komt er nooit iets van. Haalbaarheid betekent in deze kontekst dat de verkregen formule tot tevredenheid stemmen in Vlaanderen, ook al moeten ze aan België worden opgedrongen. Al wie zelfbestuur nastreeft, om het even in welke vorm, heeft de revolutionaire doelstelling om de machtsverhoudingen te wijzigen. en dat gebeurt per definitie van onderaf, tégen de machthebbers.

Dat vraagstuk is de zorg van zowel Vlaams Belang als N-VA en ook de kringen in CD&V en VLD die vasthouden aan de in hun partijprogramma opgenomen confederalistische doelstelling. Het is de historische vraag: hoe doen we het? die op antwoord wacht. Laten allen die willen werken aan de verlossing van Vlaanderen, hun verschillen overstijgen, elk cordon afwijzen, en zich samen inzetten voor wat minister-president Kris Peeters graag een copernicaanse omwenteling noemt, om het even, als het maar een revolutie is, die de ketenen afwerpt, die vrijheid schenkt, en hoop.



***





Het zou wel eens kunnen, dat Albert Second met zijn Kerstspeech voltooit wat Albert Premier bijna 100 jaar geleden heeft voorspiegeld. Namelijk dat de Vlamingen de Gulden Sporenslag indachtig ook deze keer hun leven veil hadden voor het vaderland. Dat dan, na de overwinning zij dan eindelijk gelijk berechtigd zouden worden. Het Vaderland zou hen dankbar zijn!

Koninlijke broekschijterij, want koning na koning na koning na koning waren zij de eersten om de Vlamingen onder de knoet te houden. Net zo lang tot het sacrosante woord ‘solidariteit de bijklank had gekregen van aftroggelarij…. Komt er nu eindelijk, dag op dag 100 jaar na datum (1914-2014), de dag dat onze Vlaamse ‘staatsmannen’ datgene uitvoeren wat zij de kiezer al decennia lang in hun kiesbeloften schrijven? Of zullen zij, ouder gewoonte, doen als de kat, die omwille van het smeer, likt aan de kandeleer?.

Vraag : als straks, halfweg deze zomer, Marc Grammens (°1933) ermee vrijwillig stopt, met hoeveel man zullen we dan klaar moeten staan, neen, niet om hem te vervangen – dat is onmogelijk – maar om de leemte op te vullen? Halo, ELVEEBEE, ent U daar nog?

De Jaargang ’30 (de voor-oorlogse kwaliteit!) wordt oud of sterft uit. Gelukkig waren de jongeren van TAK gisteren nog daar, om Alberto Secondo er aan te herinneren, dat tronen niet gemaakt zijn om te blijven staan’. Zou het Gentse Liegebeest dat ook,’kinderachtig’ vinden?

.


.

1117 - HOE TOEVALIGE ARCHEOLOGIE DE BIJBEL KOMT ONDERSTEUNEN



Hoe de aanleg van een snelweg het verleden blootlegt





En (ongewild) bewijst dat de Arabieren gewone dieven zijn…

***



En weer huldigen de regeime-media zich in een deken van oorverdovende stilte…. Dan kunnen ze later met recht en reden getuigen ‘Das haben wir nicht gewusst’.



***

Ter zake : hoe archeologie vandaag e dag het Bijbel-verhaal komt ondersteunen…..

HISTORIE: de Israëli’s ontdekken een 2750 jaar oude tempel in de buurt van Jeruzalem

Posted on 29 december 2012 by E.J. Bron

***

Voor minder goed geïnformeerde lezers; dit betekent dat de Joden meer dan 1300 jaar voor de profeet Mohammed zijn eerste kind bruid had verkracht in Jeruzalem waren. Moslims beweren zomaar eventjes dat het hun eigendom is…

Archeologen hebben (de overblijfselen van) een 2750 jaar oude tempel ontdekt, naast een geheime bewaarplaats van heilige kunstvoorwerpen die een zeldzaam inzicht geven in de religieuze praktijken van die tijd, kondigde de ‘Israeli Antiquities Authority’ woensdag aan.

De tempel werd ten westen van Jeruzalem blootgelegd op de archeologische vindplaats van Tel Motza, ter voorbereiding voor werkzaamheden aan de autosnelweg 1. Onder de vondsten bevinden zich beeldjes van aardewerk, fragmenten van kelken en versierde zuilen.



Het rituele gebouw in Tel Motza is een ongewone en opvallende vondst, gezien in het licht van het feit dat er nauwelijks overblijfselen zijn van rituele gebouwen van de periode ten tijde van de Eerste Tempel in Judea”, zeiden de leiders van de archeologische opgraving Anna Eirikh, Dr. Hamoudi Khalaily en Sua Kisilevitz. “Het unieke van het gebouw is des te opmerkelijker, omdat de ‘site’ in de buurt van de hoofdstad Jeruzalem is gelegen, dat in die tijd als het belangrijkste heilige centrum van het koninkrijk fungeerde”.

De regio er omheen is in de afgelopen twee decennia een belangrijke archeologische vindplaats geweest, na de ontdekking van een groot aantal gebouwen waaronder een pakhuis, waarvan archeologen veronderstellen dat het werd beheerd door hoge ambtenaren voor de graanvoorraad van Jeruzalem. De Bijbelse nederzetting “Moza” wordt genoemd in het boek Jozua en wordt beschreven als een stad in de gebieden waar de stam van Benjamin woonde, grenzend aan Judea (Jozua 18: 26).

De meest recente opgraving heeft, volgens de leiders, een geheel nieuw bouwwerk blootgelegd, met massieve muren en een brede, naar het oosten gerichte ingang, dat voldoet aan de traditie van tempelbouw in het oude Nabije Oosten. De archeologen benadrukken dat “de vondst van het heilige bouwwerk met de bijbehorende geheime bewaarplaats van heilige vaten, en in het bijzonder de opmerkelijke kustinvloeden die duidelijk aanwezig zijn in de antropomorfe (op de mens gelijkende) beeldjes, nog een uitgebreid onderzoek vereisen”.

Dergelijke vondsten zijn zeldzaam, omdat alternatieve rituele praktijken verboden werden na de bouw van de Eerste Tempel in Jeruzalem door koning Salomo, volgens archeologische schattingen ongeveer 3000 jaar geleden.

De archeologische leiders menen dat de ‘site’ al moet hebben bestaan in de tijd die vooraf ging aan de religieuze hervormingen in het hele koninkrijk aan het eind van de monarchistische periode (in de tijd van Hizkia en Jesaja), waarbij alle rituele plaatsen werden afgeschaft en de nadruk alleen kwam te liggen op de rituele praktijken van de tempel in Jeruzalem.







***

Diagonaal doorlezen : hier is werk aan de winkel voor Amnesty International. Een onderzoeks-commissie ter plaatse sturenn een verslagje maken, een tegensprekelijk debatje houden, en de schade doen herstellen zeker? Deze keer niet “Juden Raus’, maar ‘Araben Raus’. Met steun van de Navo.





Moraal van het verhaal : waar Arabieren zich nestelen, verdwijnt de beschaving. Duizenden jaren oude heiligdommen en vruchtbare landerijen worden terug woestijn. Stel U voor dat er binnen 2950 jaar een snelweg doorheen het Emiraat der Lage Landen wordt aangelegd, en dat men op wat ooit het Poelaert-plein was, onder de woeste begroeiing, de ruines ontdekt van de Brusselse Justitie-tempel. Die paar nakomelingen van de Oude Belgen hun eigendom opeisen? Kan niet! Waar ooi een Moslim heeft gebeden, dat gebied behoort voor eeuwig en een dag aan Allah!

Klare taal, zegt U?

Daar zal, binnen 2950 jaar, onze en volgende generaties wel bij zijn! In St Joost-ten-Node, is met de Turkse burgemeester, deze toekomst al ingezet. Jongens, wat zal de Turkse Almaci in de Kamers weer vuur en vlam spuwen! Een vuurspuwende draak, die bovenop de Tempelberg van de Marollen, de toekomst bewaakt..

1116 - DUIDELIJKE TAAL VERDUIDELIJKT ALLES WAT AL DUIDELIJK WAS

***


Zondag 30 december

Zon 8u45-16u46

H Roger

.

1116 - DUIDELIJKE TAAL VERDUIDELIJKT ALLES WAT AL DUIDELIJK WAS



Over ’n sportman met inhoud.

’n Voetballertje, knap op alle gebied, spelt ons de les





Hij is minstens , zo blijkt, zo slim als de Slimme d’Anvers

Wie moeten we nu volgen?!De Belg of de Vlaming?



***







Mocht er iemand onder mijn Lezers de knappe bol kennen, die in ’t Pallieterke ondertekent met D.Mol, die mag volgende zomer een volle week op mijn kosten komen leven in het zonnige Italië, ver van de liberale grootheden Vhfsdt en Napoleon De Klucht, maar op een boogscheut van Lazio Roma. Groot volk onder mekaar, hé : Lazio Roma, Manchester City en de Rode Duivels. We kunnen er een tricolore glas op heffen! Dezelfde lucht mogen inademen als die grootheden, maakt iedere Belg tot een kleine koning!





***



Ter zake :

TAAL EN MENING ZINDER FRANJES

(Centrum voor Duidelijke Taal)

***



Ik ben van nature meer dan een tikje allergisch aan de betweterigheid van (te) veel zelfverklaarde intellectuelen, die de bespottelijke neiging hebben top-sporters te herleiden tot een bundel spieren die niet door een normale portie hersens gehinderd wordt, terwijl ze, in duidelijke taal zonder franjes gezegd, dikwijls zelf moeite hebben om vijftig meter te lopen zonder in ademnood te geraken.

Wonde-cement

Ik had het over prijswinnaar Vincent Kompany. Van komaf is hij een tweetalige Brusselaar met Congolese roots, de zoon van een sympathisant, militant en mandataris van de PS, de “volkspartij” die de gammele Belgische constructie bij elkaar houdt in dienst van hof en establishment. Hij is, naast sterspeler bij Manchester City, aanvoerder van de Rode Duivels.

Al heeft het “Centrum voor Duidelijke Taal” in hem eindelijk “een sportman met inhoud” ontdekt, en hem gelauwerd, ook binnen die selecte club zal bekend zijn dat het voetballende kruim van de Belgische natie vandaag meer dan ooit gebruikt en vooral misbruikt moet worden als wondercement voor de al genoemde constructie. Zolang de “Duivels” bij de strijd voor de wereldbeker anno 2014 betrokken zijn, zullen we met zijn allen in die richting gehersenspoeld worden.

Vanuit die invalshoek toon ik me voor het volle pond vergevingsgezind tegenover de jury van het “Centrum voor Duidelijke Taal”, die er eindelijk in geslaagd is de zoektocht naar “een sportman met inhoud” tot een goed einde te brengen.

Voordien was men ook daar blijkbaar onwetend over het feit dat sport en intellect niet per definitie antipolen zijn. Dankzij Vincent Kompany schijnen de juryleden dat nu ook te beseffen zonder dat er een “wablieft?” bij te pas komt. Mocht er toch nog twijfel bestaan, wil ik erop wijzen dat begin van vorige eeuw doctor in de geneeskunde Armand Swartenbroeckx bij Daring Brussel voetbalde, 53 keer “international” was, en in 1920 met de Rode Duivels olympisch kampioen werd. Om een opvolger van Swartenbroeckx te vinden, hoeft men niet verder te gaan dan Friesland. Daar woont geneeskundestudent Epke Zonderland (27), die zich in Londen op onnavolgbare wijze tot Olympisch kampioen turnen aan het rek heeft gekroond.

Taal en mening zonder franjes In de reeks “de beste van het jaar” voor sportlui bleef het toekennen van de Wablieftprijs aan voetballer Vincent Kompany eerder op de achtergrond. De prijs werd door het “Centrum voor Duidelijke Taal” uitgereikt. De jury verduidelijkte het waarom van zijn keuze: “Vincent houdt zijn vinger aan de pols van de actualiteit en durft zijn mening te zeggen zonder franjes. Een sportman met inhoud, wat een verademing!“

Als absolute parel aan de twitterkroon van Kompany wordt zijn “rake tweet” weerhouden waarin hij, vlak na de verkiezingen, aan “volksvijand” Bart de Wever liet weten dat België van iedereen is. Het is ver van zeker dat Vincent, één, die roemruchte “tweet” niet van “hogerhand” en “voor het goede doel” kreeg ingefluisterd. Twee, is het eveneens ver van zeker of hij door het Centrum voor Duidelijke Taal ook zonder die “tweet” weerhouden zou zijn als eindelijk “een sportman met inhoud”.

Al bij al is elk beetje welkom dat de zeepbel België kan helpen zichzelf te overleven. Niet dat de jongste laureaat van de Wablieftprijs daar materieel veel toe bijdraagt. Zoals op elke “Rode Duivel” die zich in het buitenland tot grootverdiener ontpopt, is ook op Vincent Kompany de term “belastingvluchteling” van toepassing. Dat is blijkbaar een pietluttig detail dat de enorme verdienste om “zonder franjes klare en duidelijke taal te spreken” niet in de weg kan staan.

Twijfelachtig Het is merkwaardig dat in die van franjes bevrijde klare en duidelijke taal, zoals gehanteerd door de Wablieft-prijslaureaat én vedette van Manchester City, geen terechtwijzend twitterspoor te vinden is aan het adres van zijn Italiaanse ploegmaat Mario Balotteli. Door Balotteli’s liederlijke levenswandel schiet de betekenis van het begrip “crapuul” veelal tekort. Alleen al de lectuur over wat die “omstreden spits” allemaal heeft uitgevreten en blijft uitvreten, volstaat om gans het door steenrijke oliesjeiks gesponsorde Manchester City de rug toe te keren. Balotelli maakt het zo bont, dat hij bij zijn club 400.000 euro aan boetes heeft opgestapeld. Halvegare Mario is zich echter van geen kwaad bewust. Hij weigert te betalen. De club besliste dan maar dat bedrag te innen door twee weken lang het salaris van Balotelli in te houden.

Wat zeggen wil dat die oen 100.000 euro per week “verdient”, terwijl hij, bij gebrek aan conditie, niet eens mag meespelen. Dat heeft hij te danken aan zijn jongste (Belgische) lief, dat zich ten onrechte als model voor mode-tijdschrift Vogue profileert. Het “dametje” is eerder bekend voor haar banden met het Brusselse hip-hopmilieu, waar ook Vincent Kompany zich thuis voelt. Her en der rijst zelfs de vraag of het niet hij is die Balotelli met zijn nieuwe verovering in contact heeft gebracht? Of daarover ooit in klare en duidelijke taal zonder franjes als die waarvoor hij de Wablieft-prijs heeft gekregen, getwitterd zal worden, is zeer twijfelachtig.

D.Mol



***

Diagonaal doorlezen : een aftandse dynastie, een vriendelijk zwart ster-voetballertje, onze quasii dagelijkse portie cyclo-cross, een wereldvreemde import-homo als Premier, wat lap- en tapwerk, en voilà, we kunnen met frisse moed aan het Nieuwe Jaar beginnen.

Ray ligt nog altijd geveld (dat is nu al de 2e dag); blijkbaar valt het verpleeg mee, de Jos laat een diepe zucht en over al onze blogs wordt herhaald : ‘morgen gaat het beter’. Guido is strijdvaardiger dan ooit en samen met de anderen zeg ik stilletjes (maar gemeend) : er bestaan geen bomen die liggend sterven. Bomen sterven staand!

***





Nu er een Centrum voor Duidelijke Taal schijnt te bestaan, met directeurs- generaal, directeurs, onder-directeurs, bureel-oversten met alles er op en er aan, kuisvrouw en WC-madam inclusief, gesubsidieerd en allemaal volgens politieke kleur en schakering benoemd, heel vast benoemd zelfs, roept het om wraak dat er nog altijd geen Centrum voor Omfloerste Tazal bestaat. Men laat der Cobürger König al het werk alleen doen!

Ook over de sportman met inhoud der Omfloersten is nagedacht. Als ‘champ’ van dit nieuwe nog op te richten Centrum, zou Tom Tom Tommilo kunnen gepromoot worden : vertegenwoordigt als tweetalige Flandrien perfect het tweede been van het andere nationale heldendom, dat van het vélo-cyclisme. Hij rijdt als de beste, is uit de kluiten gewassen, is (of was) ook fiscaal gedelocaliseerd, en bovenal, als Limburger spreekt hij niet anders dan zwaar omfloerste taal.

Gemeeschappelijk kenmerk van beide laureaten : fric.

Hallo! Crisis? Welke crisis? Werkloosheid? Welke werkloosheid? Brood en Spelen? AUB mens toch, zaag zo niet! Geen brood, maar kaviaar moeten we hebben, en geen ‘spelen’, maar wereldbekers!




.

.


.

1114 - DE H. GEEST IN DE VORM VAN EEN ABICHT- DUIF



Vijfgen na Kerstmis of integendeel vòòr de volgende

Maar de H. Geest komt altijd op Pinksteren, en voor dergelijk artikel zijn dat voor Ludo Abicht vijgen nà Pasen….

***





De Heer (?) Ludo Abicht, zowel als de kwaliteits-krant (?) De Morgen wezen bedankt voor deze klad klaar licht, geworpen in de politiek-correcte beerput van het belgicisme.

De waarheid kan pijn doen.

En nu? Gewoon overgaan tot de orde van de dag alsof er niets gebeurd is? Er durven voor uitkomen, dat deze jongens, met het kelderen van het Geloof, met het badwater ook het kind hebben weggeworpen? Durven bekennen dat, dank zij hun schitterende ideeën, de zeden helemaal verwilderd zijn? Een remedie helpen zoeken zodat de jeugd weer respect kan bijgebracht worden? Iets aan hun ‘vrij-zinnige’ d.i. vrij van zinnen, opvoeding doen, zodat onze gevangenissen weer terugvallen op hun vroegere aantallen?

Wie weet, zou men zelfs van die kant uit, het eerste woordje kunnen plaatsen, om samen met dat vervloekte ‘extreem-rechts Vlaams Nationalisme’, naar een oplossing te komen? Eerlijk communicatie is de beste remedie tegen verzuring : kunnen ze nagaan in hun eigen voorgeschiedenis, toen ‘Links’ nog de vijand was van Kerk en Staat.

Het zal de Heer Ludo Abicht wel niet bekend zijn, maar het Christelijk Geloof heeft ooit een enorme schat gekoesterd die tegemoet kwam aan alle soorten menselijke frustraties. Het Ding luisterde naar de naam ‘Belijdenis’. Ontdaan van alle fransjes, kwam het hierop neer, dat de ‘bekentenis’ iets verkeerds te hebben gedaan, verlichting ofte ‘vergiffenis’ schonk aan elke getormenteerde ziel. De Kerk is daar nu (onterecht) een beetje beschaamd over en men is de biechtstoelen als een soort onnut meubilair gaan beschouwen. Men vindt die dingen nu bij de modernistische antiquariaten, waar ze gesleten worden als wand- en barmeubel in de luxueuze loften van partij-kopstukken. Daar worden nu zonden bedreven en meteen ook vergeven door de alcohol-dampen.

Lucas Va dertaelen was de eerste om ‘besef’ te tonen, maar het kiekenkot was te klein : zelfs als een vreemdeling U de kop insloeg, moest men deze nog blijven in huis halen, want het was een sukkelaar, die recht had op het vetgemeste kalf.

Ja, mensen, excuseer mij het gebruik van een beetje ouderwetse kerkelijke begrippen, in één spreekwoord samen te vattten : het berouw komt altijd na de zonde, en komt het er voor, dan is het maar ernaar.



***



Ter zake :

28-12-2012 - Ludo Abicht - de morgen

Overgenomen bij Iskander

***





Met zijn spits geschreven, schalks maar intelligent essay 'Een Vlaamse vloek in de linkse kerk' heeft Kevin Absillis jammer genoeg overschot van gelijk: waarschijnlijk is nergens ter wereld de kloof tussen de intellectuele elite en de bevolking dieper, zinlozer en daarom onaanvaardbaarder dan hier. Ik wou daar nog drie korte bedenkingen aan toevoegen.

Ten eerste begaan de leden van deze elite een strategische fout van formaat. Om onbegrijpelijke redenen denken ze dat hun scheldcampagnes tegen ieder die ook maar van ver met de Vlaamse beweging of zelfs met een Vlaams bewustzijn, hoe bescheiden ook, te maken heeft, het tij zullen keren en de misleide massa's tot inkeer zullen voeren. Keer op keer hebben ze moeten vaststellen dat hun aanpak zowat tot het omgekeerde resultaat geleid heeft, maar dat heeft hen niet belet, telkens opnieuw te beginnen.



Ten tweede, en dit is al erger, blijken ze geen enkel idee te hebben van wat 'links' of 'rechts' zou kunnen betekenen. Vanuit die onwetendheid worden bijvoorbeeld de verdediging van abortus, euthanasie en het homohuwelijk - inderdaad drie belangrijke morele verworvenheden- 'links' genoemd, terwijl dat daar totaal niets mee te maken heeft, want ook neoliberalen kunnen deze standpunten met overtuiging aanhangen. Zuiver wetenschappelijk is iemand 'links' die principieel en actief het asociaal en competitief kapitalistisch systeem als zodanig verwerpt en door een ander, sociaal en coöperatief model wil vervangen. In geen geval iemand die zich tegen grotere regionale autonomie verzet. Zo'n foute definitie zou bijvoorbeeld in Schotland, Québec, Catalonië en vele andere plaatsen niet eens begrepen worden.



En ten derde, en dat is bijzonder pijnlijk, hebben ze door schuldig verzuim de progressieve traditie van Vlaamse intellectuelen die in het verleden voor de sociale, politieke en culturele emancipatie van de gewone mensen gestreden hebben, afgebroken en op een groteske wijze vervangen door gênante steunbetuigingen aan het Belgische establishment en de monarchie. Faut le faire. Om daarna steen en been te klagen, omdat het domme volk van fermettebewoners en klootjesvolk, zeg maar de grote meerderheid van de Vlamingen, niet langer naar hen wil luisteren



***

Diagonaal doorlezen : het geval Lucas Van derTaelen deed me denken aan die boer, die op een goede dag vaststelde dat er 1 kieken door zijn draad was ontsnapt, en die daar nikske voor deed. Was de moeite niet. Zou wel koelen zonder blazen. Toen er later meerdere kiekens, waaronder Ludo Abicht, door datzelfde gat wilden ontsnappen, moest dat gat ineens wèl dicht. Maar toen was het te laat. De Grote PS-boer had intussen de Hereboer met zo’n Kersttoespraak in die zin willen opzadelen (kiekens binnen de omheining houden, Elio!), en zie : de kiekens willen als gevolg allemaal, zoveel mogelijk, zelfs 99%, uitbreken, om de stralende A van Antwerpse voorste haan te volgen. Het kleinste partij-voorzittertje van het land, geen pijp toeback waard, probeerde nog met eigen handen het gat te dichten, maar inderdaad, het was te laat : de vogels waren gaan vliegen…..

***





Fabeltjeskrant. Gisteren.

Lang geleden had eens een zeer jong meisje, zelf nog bijna een kind zijnde, een kindje gewild, maar dat werd haar ontroofd door haar jonger broertje, die weggestoken zat in de kast. In dat ‘nieuw samengesteld gezinnetje’ vielen geen papa’s noch mama’s te bespeuren. Het meisje was ontroostbaar, en deed beroep op een vriendje om haar kindje terug te krijgen. Het vriendje bonsde op de kastdeur, en begon te vechten met het broertje. Tot die tot inkeer kwam, het kindje teruggaf, en uit de kast kwam.

Niks dubbelzinnigs aan, hoor! En d’er is absoluut, ik zeg en benadruk a-b-s-o-l-u-u-t, geen verband met die paar groepsverkrachtingen van dezelfde avond….

Toen kwam er een lange snuit, en het varkentje was uit.

Zwans, zegt U? Ja, maar dat was wel het moderne sprookje dat een volwassen verteller aan een nest kleine kindjes zat voor te lezen, op de TV. Het scheelde niet veel, of er kwam een tekeningetje bij te pas, met Roodkapje in het bos, met haar baby op de arm, dapper onderweg naar een hippe ‘fuif’ in een of andere ‘discon-tent’ waar de overige kleutertjes in elkaars armen en benen ‘high’ zaten te zijn. Zonder berouw.

Voor een historicus is er anders wel wat werk aan de winkel. Het zou de samenleving goed doen, om alles te weten te komen over hoe het ooit verging met het eens zo machtige Romeinse Rijk. Iets over de nefaste bijwerkingen van ‘Brood en Spelen’ werd ons indertijd toegelaten, maar dat is dan ook alles. Een beetje meer details over decadentie en normen-vervaging zou heilzaam zijn. En ook, hoe het Rijk ontwricht werd door de aanvoer van al die wilde volksstammen, die allemaal hun zeg met daarnaast liefst een allochtoon als Burgemeester wilden hebben. .

1113 – BERKENKRUIS, BARON BEKAERT EN FORD GENK

***


Zaterdag 29 december

Zon 8u45-16u45

H Thomas Becket van Kantelberg

.

1113 – BERKENKRUIS, BARON BEKAERT EN FORD GENK



Als een stem uit een ver verleden

Verguisd of aanbeden, met piëteit herdacht

***





Hieronder vindt U een van de tienduizenden bewijzen waarom ons geliefd ’t Pallieterke door het Regime naar de hel wordt gewenst, maar vooraal ook tegengewerkt en bezwadderd. ’t Pallieterke is een zeer harde schijf, waarop de waarheid in gloeiende woorden wordt bewaard. Marc Grammens, en die kan het weten, beschrijft dit regime als een terreur-staat. Een par bijdragen uit zijn nummer van 13 december zullen hier – als een soort Nieuwjaarsbrief – worden overgenomen.

Nu weer met Ford Genk, waar uit puur eigenbelang de regime-syndicaten toch zo goed hun best doen om al die sukkelaars voor de rest van hun dagen een miljonairs-leven voor te spiegelen. Stel U voor : hun fabriek fabriceert, dank zij de geforceerde loonkosten-politiek van die profiteurs,, zowat de duurste auto’s ter wereld, en daar gaan de bazen in Keulen nu een einde aan maken, sè. En nu juist dat het zo goed ging! ’t Is Godgeklaagd, zou Van Rossem gezegd hebben!

Ook ik ben begaan met het lot van die mensen, mar kan niet meer doen, dan aan mijn leedwezen toe te voegen : te laat de put gevuld als het kalf verdronken is. Met z’n allen hebben wij altijd voor de verkeerde kleuren gekozen. Nu kunnen de syndicaten eens voordoen hoe een fabriek moet gerund worden! Wat kennen die Duitsers daar nu van!

Limburg grenst nu eenmaal aan Wallonië, en zal dus ’t vlugst gecontamineerd worden! De rest volgt. Met de Belgica recht de afgrond in!



***



Ter zake :

Buysse en Ford Genk

Tijdens een uitzending van Terzake in oktober kwam Baron Buysse, de grote man bij Bekaert en tevens voorzitter van het ‘Prins Philippe Fonds’, verkondigen dat hij het was die ervoor heeft gezorgd dat Ford naar Genk is gekomen. Dat is niet helemaal de volledige waarheid. De waarheid is: Pim Persijn, oud-Waffen-SS-officier van de divisie Langemarck, in de oorlog verantwoordelijk voor de ‘Nachschub’ van het wagenpark, was door voormalige oorlogskameraden in het hoger kader van Ford Keulen binnengehaald. Toen hij hoorde van uitbreidingsplannen in Nederland, overtuigde hij de directie eens te gaan kijken in het naburige Limburg in Vlaanderen. En Pim mocht contacten leggen, onder meer met gouverneur Louis Roppe, die onmiddellijk enthousiast was. Ford Genk kon van start gaan, in ons eigen Limburg.

In die tijd zat Polleke Buysse (°1945) nog met korte broek op de middelbare school. Maar ja, als ge ’t goed kunt uitleggen, hé.

Het verhaal werd uitgebracht door het Berkenkruisje, maar deed al langer de ronde in kringen van oud-oostfronters.



***



Diagonaal doorlezen : Nog even gewoon hieraan toevoegen, dat moest betrokkene in 1945 in handen gevallen zijn van de Krijgsauditeur, er al lang een berkenkruisje meer zou geweest zijn.

Wat mijn bedoeling is, om hier het juiste mes in de verkeerde wonde te wringen? Gewoon in gedachte, de klok een goede 100 jaar terugdraaien, in de overtuiging dat al die tijd ons land werkelijk van ons was geweest, zonder de dominantie van die achterlijke arrogante Franstaligen. Die al die tijd Vlaanderen als een kolonie bevolkt door witte negers hebben behandeld. Dan hadden er misschien niet één, maar honderden bloeiende Fords Genk geweest : wij hadden er de hersenen en de handen voor. Dan zou er ook geen redenen zijn geweest dat ‘de besten onzer broeders’ de hulp van een onmenselijk regime hadden moeten inroepen, in de (verkeerde) overtuiging om op die manier vrijheid voor hun volk te bewerken.

***





’n Zwart (heerlijk) voetballertje, die blijkbaar nog net iets meer kan dan tegen een bal shotten, heeft het op 14 oktober rond zijn oren getwitterd, na De Val van Antwerpen :’België is van iedereen’. Ik zou zeggen; goed gezien van den arbiter, maar hij dat beter in ’t Frans geschreven!

Niet getreurd : dat is stof voor een volgend stukje, weeral overgenomen bij ’t onvergetelijk ’t Pallieterke. Het is een doorwrocht stukje litteratuur, dat minstens 100 nieuwe abonnees moet opbrangen (=Nieuwjaarswens) en nogal wat beter is dan het gekrijs van bijvoorbeeld de omhoog gevallen kast-kikker Thomaske Lannoye.

. .1115 - RAY Is er even tussenuit geknepen

Wij wachten op hem! *** Dit is een korte hommage, geen requiem, mensen! Ray van Angeltjes heeft een goeie mep gekregen, da”s al. Daar kan die wel tegen, en binnen een paar dagen, ja zelfs uren, staat hij weer op post. *** Wat wij ondertussen zullen doen? Zoals wapenbroeders op het slagveld altijd doen, als een van hen getroffen wordt : de rangen sluiten en met nog meer goede moed zijn taak overnemen tot hij terug is. Lang kan dat niet duren, want wij weten hem met de beste zorgen omringd (wordt gezegd). Naast de gewone Nieuwjaarswensen, ook de beste wensen voor een spoedig herstel..