WILDERS WLDERS WILDERS

WIlDERS WIMDERS WIlDERS


De elite heeft niet geleerd van Fortuyn
22-06-2009 - Jacques Monasch - De Volkskrant
De argumenten waarmee ontredderde politici over Wilders en de PVV spreken, zijn een exacte kopie van de strijd van de gevestigde orde tegen Fortuyn. Weer waarschuwt de benauwde elite dat bevolkingsgroepen tegen elkaar worden opgezet, dat Wilders net als Fortuyn gevaarlijk is en dat de PVV angst zaait. Maar is Wilders wel hét gevaar? Biedt Wilders wellicht hoop waar de bestuurlijke middenpartijen falen?
Wilders krijgt het verwijt dat hij geen oplossingen heeft voor de problemen die hij aansnijdt. Laat ik een aantal problemen schetsen die in de afgelopen jaren zijn ontstaan en tot grote maatschappelijke ergernis hebben geleid. Gouden handdrukken en topsalarissen voor bestuurders van woningbouwcorporaties. Verstikkende grootschaligheid in het onderwijs waarbij leraren hun positie zijn kwijtgeraakt. De tweedeling in het onderwijs door de invoering van het vmbo. De problemen met de privatisering in de thuiszorg, de grote problemen in de achterstandswijken, de toegenomen inkomensongelijkheid in Nederland sinds de jaren negentig.
Al deze problemen hebben twee zaken gemeen. Ze zijn ontstaan onder verantwoordelijkheid van de middenpartijen VVD, CDA, D66 en PvdA. En geen van de kabinetten van deze partijen heeft er in de afgelopen twintig jaar voor gezorgd dat deze problemen opgelost werden. Voor de potentiële Wilders-stemmer is het argument dat de PVV geen oplossingen biedt ronduit lachwekkend.
Ten tweede krijgt Wilders vanuit de gevestigde orde tegengeworpen dat hij angst zaait. Door het benoemen van raddraaiers hoofdzakelijk van Marokkaanse en Antilliaanse afkomst zegt hij niets anders dan wat heel Rotterdam allang weet. Maar door het benoemen van het probleem wordt angst gezaaid, aldus de elite. Angst zaaien is slecht, dus mag het probleem niet benoemd worden, is de impliciete boodschap. Voor de mensen die zwaar lijden onder de straatterreur, is de boodschap kristalhelder: van de gevestigde politiek mogen we er niet over praten, laat staan er iets aan doen.
Een aantal politici heeft deze politiek correcte opstelling verlaten en heeft de verdedigingslinie verlegd. Ja, zo zeggen zij, het klopt dat het veelal raddraaiers van Marokkaanse en Antilliaanse afkomst zijn, maar het is een kleine groep van veertig tot zestig jongeren, die het verpest voor de rest. Impliciete boodschap die hier wordt afgegeven: de gevestigde politiek kan niet eens een oplossing vinden om veertig tot zestig jongetjes aan te pakken. Slapjanussen! Dit moet Wilders beter kunnen, denkt menigeen.
De derde tegenwerping is dat de feiten van Wilders niet kloppen. Zeven jaar geleden betoogde Fortuyn dat we een tijdje de grenzen dicht moesten houden, anders is ‘het dweilen met de kraan open’. Die opmerking joeg de gevestigde politiek de gordijnen in. Zeven jaar later moeten de grenzen voor importbruiden dicht, ‘anders is het dweilen met de kraan open’, zegt integratieminister Van der Laan. De aanval op de juistheid van de cijfers hielp niet tegen FortuynWie had er gelijk?
Er wordt gejuicht want Wilders zou zich vergaloppeerd hebben op de Deense tv door te stellen dat miljoenen moslims Europa uit moeten als zij de sharia bepleiten. Zijn de aantallen overdreven? Daar gaat het helemaal niet om. De PVV-stemmer denkt, Wilders verdedigt ons tenminste tegen de sluipende islamisering. De communicatie van Wilders gaat over wie er opkomt voor de vrijheid van meningsuiting en optreedt tegen islamisering. Dat is de politieke emotie achter de getallen. De aanval op de juistheid van de cijfers hielp niet tegen Fortuyn (‘Voetnoten professor’), ze helpen niet tegen Wilders.
Ten vierde, de PVV’ers krijgen het verwijt dat zij populisten zijn. Ze beloven veel, maar kunnen niks waarmaken. De kiezer kent partijen die hebben beloofd dat er een onderzoek naar de inval naar Irak zou plaatsvinden, of dat de Bosbelasting (belasting op AOW-premies) niet zou worden ingevoerd, dat de kinderopvang gratis zou worden, dat er een nieuw referendum zou komen bij een aangepast Europees verdrag. Het rijtje niet waargemaakte beloften is eindeloos. De potentiële Wilders-stemmer denkt: jullie durven te beweren dat de PVV haar beloften niet nakomt? Waar haal je het lef vandaan!
Dit soort aanvallen op Wilders heeft twee neveneffecten die de strategie van Wilders verder versterken. Door Wilders te blijven attaqueren op zijn eigen agenda, sluiten partijen zich op in zijn speelveld. Die wedstrijd zal niet snel gewonnen worden omdat de kiezer Wilders vertrouwt danwel als eigenaar van dat debat ziet. Zelfs als de gevestigde politiek er iets aan doet, denkt de potentiële Wilders-stemmer: goed dat de PVV het heeft aangekaart, nu gebeurt er eindelijk iets. En dus is Wilders de onvermijdelijke winnaar.
Het meest ongewenste effect is dat de kiezer achter Wilders niet serieus genomen wordt. Oprechte zorgen van burgers over het onderwijs, de veiligheid op straat, de kwaliteit van de verpleeghuizen, de identiteit van Nederland, worden door het demoniseren en uitsluiten van Wilders en eerder Fortuyn gebagatelliseerd. De bestuurlijke elite verwijdert zich steeds verder van de zorgen en het contact met vele goedwillende en bezorgde Nederlanders. De gretigheid en verbetenheid van de potentiële Wilders-kiezer wordt zo alsmaar groter. Dat blijkt ook uit het groeiende potentieel van de PVV. De partij won de schaduwverkiezingen onder scholieren, wint onder hoger opgeleiden terrein en zegeviert bij verkiezingen met een lage opkomst.
Gevestigde politieke partijen zullen het debat met Wilders niet winnen door hem aan te vallen in een voor de potentiële Wilders-kiezer doorzichtige poging de eigen onmacht te camoufleren. Meer en meer is de agenda en de positie van deze partijen een afgeleide van Wilders’ agenda geworden. Zij zullen met een nieuwe en overtuigende strategie moeten komen en het initiatief in het politieke debat hernemen, met gezaghebbende politici, een geloofwaardige visie en tastbare oplossingen.
Jacques Monasch was betrokken bij campagnes van de PvdA en campagnes in het buitenland.
Bron Iskander