BLOGGERS ALLER LANDEN.....

BLOGGERS ALLER LANDEN…..
Iskander, de electronische nieuwsbrief van Mathias Storme & Medewerkers is telkens een aangename verpozing in de weelderige valleien van Vlaanderens diepste wezen. Hij komt binnen op elk uur van de dag of de nacht, uitvoerig, in diverse talen en over alle mogelijke onderwerpen. Maar steeds gaat het om onderwerpen die elders doodgezwegen of onderbelicht worden….
Deze keer was het de beurt aan ELVEEBEE – en zoals gewoonlijk, door Iskander ‘sec’ opgediend. Zonder commentaar, zoals altijd. Maar goede wijn behoeft toch geen krans?

Crisis “kan” leiden tot... bloeiperiode van een kwaliteitspers [naar index]
11-01-2009 - Luc van Balberghe - Doorbraak
In een Vrije Tribune in het laatste nummer van Doorbraak (zie verder onder) heeft Luc Van Braekel (‘Krantenredacties slanken af. Probleem of opportuniteit’, Doorbraak januari 2009) het over afslankingen op de Vlaamse krantenredacties. Luc Van Balberghe (redacteur van het onafhankelijke mediamagazine hterhetNieuws) reageert.
Luc Van Braekel schreef in Doorbraak een deskundige media-analyse, naar aanleiding van de sanering bij enkele pershuizen. Hij vermeldt daarbij ook mijn naam in een reeks van mensen die zich zorgen maken over de kwaliteit van de pers indien de bezuinigingen zich doorzetten.
Ik ken Luc als een ernstig, bekwaam en vooral integer publicist. Ik weet dat hij mijn artikels (www.vrijvanzegel.net en www.achterhetnieuws.be) over de recente situatie in medialand gelezen heeft. Ik waardeer dat hij naar me verwijst. Ik vrees echter dat in de overvloed aan informatie, Luc iets te snel mijn standpunten geïnterpreteerd heeft.

Uiteraard maak ik me zorgen over de kwaliteit, de onafhankelijkheid en de pluriformiteit van de Vlaamse media! Die bezorgdheid wordt echter niet ingegeven door de financieel-economische crisis. Integendeel, in een van mijn artikels toonde ik zelfs aan dat precies de huidige crisis zou kunnen leiden tot... een bloeiperiode van een kwaliteitspers.
Het totaal ontbreken van enige pluriformiteit is immers geen verschijnsel van de jongste maanden. Sinds zowat een decennium heeft het politiek correcte denken bezit genomen van alle redacties. Overal werden ook ‘gatekeepers’ geplaatst. Dit zijn mannetjes of vrouwtjes die op strategische plaatsen werden binnengeloodst door totalitaire belangengroepen, linkse verenigingen of pseudo-spirituele genootschappen die openlijk het regime aanhangen.

Een overzicht van de logeleden die geïnfiltreerd zijn in de Vlaamse media of van journalisten die nadien tot de loge toetraden, levert een beangstigend plaatje op: geen enkel blad of tv-omroep is nog smetvrij. De ‘figuurlijke eindredactie’ gebeurt door het CGKR.
Eindredacteurs leggen zichzelf een te vergaande zelfcensuur op, uit angst de weg te moeten volgen van journalisten zoals Derk Jan Eppink, Matthias Danneels, Luc De Wilde, Luc Demullier, Roger Van Houtte en anderen die genadeloos aan kant geschoven werden omdat een (alweer linkse) politicus zijn veto over hen had uitgesproken bij de hoofdredactie.

Marketeers en politieke commentatoren zoals Peter Vandermeersch en Yves Desmet pronken er openlijk mee dat ze doelbewust bepaalde actualiteiten niét brengen en desnoods de waarheid verdraaien. Dat ze deze stoere taal ook toepassen, merken we dagelijks in hun krant.

Het enige tegengewicht dat al dit politiek correcte gedaas moet afremmen, vinden we in publicaties als Doorbraak of uitgaven zoals ’t Pallieterke of ’t Scheldt. In oplage vormen die geen tegengewicht. ’t Pallieterke verkoopt wekelijks zo’n 12.000 exemplaren, ’t Scheldt heeft geen 300 betalende abonnees. (Van Doorbraak worden zo’n 7000 exemplaren verspreid – JVdC)
Daarnaast zijn er de internetblogs die links én rechts Vlaanderen een stem geven. Op enkele uitzonderingen na, zoals o.a. de blog van Luc Van Braekel, zijn veel blogs helaas te schreeuwerig-pamflettair, te oppervlakkig en te weinig onderbouwd om de ongeloofwaardigheid van de kranten te kunnen doorprikken.

Deze uiterst smalle opinievorming, dit gebrék aan pluriformiteit dus, is niet het gevolg van de economische crisis. Een tiental journalisten minder op een zelfgenoegzame redactie zou zelfs een zegen kunnen zijn.
Ik vroeg me trouwens al af of iemand in Vlaanderen een krant zoals De Standaard (87.000 verkochte exemplaren) of De Morgen (52.000 verkochte exemplaren) zou missen. Buiten een cultuurpagina overlappen ze mekaar en bieden nauwelijks nog een toegevoegde informatiewaarde naast de andere kranten.

Als we het lijstje deontologische fouten van De Morgen (te beginnen bij Notaris X) en het opvoeren van erg selectief gekozen opiniemakers in De Standaard overlopen, kunnen we evenmin over ‘kwaliteitspers’ spreken. In zijn genre is Het Laatste Nieuws (281.000 verkochte exemplaren) veel meer een kwaliteitskrant dan De Standaard of De Morgen.
I
k betreur dat ten zeerste. Niet dat Het Laatste Nieuws kwaliteit brengt voor een groot publiek, wel dat we geen kwaliteitskranten hebben voor de Vlaamse intelligentsia. De oorzaak daarvan is evenmin de economische crisis.
Misschien kunnen we het verhaal eens omkeren? Ligt het gebrek aan pluriformiteit, professionaliteit, kwaliteit en respect voor de lezer niet zelf aan de basis van de economische crisis die bij de media extra hard toeslaat?
Al jaren op rij zien we de verkochte oplage van kranten dalen. Niet met enkele schommelende exemplaren, maar met vele procenten per jaar. De kranten die zich handhaven of lichtjes groeien, hebben slechts een kleine oplage en doen daarvoor marketinginspanningen waarvan de kosten niet meer in verhouding staan tot een mogelijk rendement. Wanneer de lezers afhaken, blijft op de duur ook de adverteerder weg en uiteindelijk is de negatieve spiraal onomkeerbaar geworden.
Kranten, die zelf aan hun neergang gewerkt hebben, houden nu hun handje open bij de overheid om ‘de pluriformiteit te garanderen’.
Ten eerste is er al geen pluriformiteit, ten tweede heeft de bevolking duidelijk geen behoefte aan bepaalde kranten zoals ze nu zijn.
Ik vraag me af hoe snel de huidige media moord en brand zullen schreeuwen indien de verantwoordelijke Vlaamse minister voor Mediabeleid subsidies uittrekt die niét naar hen gaan, maar die een nieuw initiatief zouden steunen dat wel de opiniewaaier uitbreidt.
Precies in het licht van de zo geprezen pluriformiteit mag best de huidige subsidieregeling in vraag worden gesteld. Al het geld gaat immers naar conservatieve, marktbehoudende maatregelen en geeft geen ruimte aan innoverende initiatieven.

VTM krijgt een half miljoen euro van het Minister van Cultuur voor een jongerenjournaal. De regionale omroepen ontvangen elk 216.000 euro om het nieuws te ondertitelen en voor projecten ter bevordering van digitale en interactieve uitzendingen.
In de schrijvende pers krijgen de koepelverenigingen in totaal 1 miljoen euro voor niet nader omschreven ‘projecten’. De verdeling gebeurt op basis van het aantal erkende beroepsjournalisten dat bij die koepel is aangesloten. Dat komt dus neer op een personeelssubsidie.
Een bedrag van 1,3 miljoen euro gaat naar het project Krant in de Klas. Dit project is een initiatief van de Vereniging van Belgische Dagbladuitgevers, zonder dat de Minister voor Mediabeleid daar enige inspraak in heeft. Het project loopt al verscheidene jaren en mislukt over de hele lijn. Het is de bedoeling dat studenten na hun studies meer kranten zouden lezen, maar we zien de oplage alleen maar dalen. Volgens de website van KiK wil men ook bijdragen tot ‘de vorming van kritisch geïnformeerde burgers’. Enige achtergrond over de nieuwsverwerking en duiding wordt echter bewust achterwege gelaten. Het begeleidende werkboek toont wel een oefening waarvoor de studenten achter de titel moeten invullen welk soort krant het is. Als voorbeeld staat al voorgedrukt dat De Morgen een kwaliteitskrant is. Over indoctrinatie gesproken! De 2,3 miljoen euro die de overheid nu al aan de schrijvende pers spendeert, betekent dus dat ze elk jaar gedurende een halve week àlle kranten opkoopt. De totale dagelijkse krantenverkoop bedraagt immers 934.000 exemplaren.
Wat wil de sector eigenlijk nog meer?
*************
Pssst Dit werkstuk laat toe cijfermatige vergelijkingen te maken. Wie noteert de dagtellers van al onze Vlaamse onafhankelijke blogs bij mekaar? Verwijder daaruit alle sentimentale dingen en de dagboeken, en vergelijk met DM…..Maak van beide oplagen de teller van een breuk, waarvan de noemer de kostprijs is van de ontvangen subsidie/publiciteitsopbrengsten.
Allez. Even rekenen. Aantal bloggers (NL/Vl) 20.000 ? – Subsidies+Publicieteit bij DM 20.000.000 Bef?
In beide breuken kunnen 20.000 bloggers en 20 miljoen BEF er gevoelig naast zitten. Maar vergelijk even de uitkomst, als ieder blog en ieder gazet 5 lezers hebben.
Dan kost iedere lezer aan de Gemeenschap 0,-0 Bef voor de blog lezer, en 0,02175 Bef voor de DM-lezer….
Anders gezegd: schaf de DM af en de Gemeenschap wint er (minstens) 20 miljoen Bef bij.
Wie kan beter?