FREEWHEELEN MET FOREL EN BOTERSAUS

FREEWHEELEN MET FOREL IN BOTERSAUS

Pauli's pen: Dolf in botersaus, of hoe vettig Canvas is


Als het brandt, giet Walter Pauli olie op het vuur.
En zeggen dat ik een fan ben van tv-kok Jeroen Meus. Zijn Plat Préféré, vorige dinsdag, over het lievelingsgerecht van Salvador Dali was om van te smullen. Langosta a la catalana, een beetje extravagant qua ingrediënten (een tikje chocolade in de saus), en bereid met de zwierige, vrolijke, levenslustige slag van Meus: een mens kreeg niet alleen goesting in eten, maar ook zin in het leven.

Zij het dat die prachtige aflevering afgesloten werd door een bizarre trailer, waarin Jeroen Meus tegen het herkenbare decor van de Obersalzberg te Berchtesgaden een clowneske smoel trok om zijn 'forel in botersaus' aan te kondigen. Op zijn Hitlers. Alleen het gasvuurtje ontbrak. Die aankondiging was intrigerend genoeg om bij de VRT alvast een preview van die Plat Préféré op te vragen, een dvd'tje dat trouwens per kerende toekwam (en dat nu een mooi collector's item is).

Dat was dus nog voor de 'hel' losbarstte, met veel argumenten contra die uitzending en een paar pro. Maar ook: met duidelijk meer internetstemmen tegen het verbieden dan voor die ingreep.

De meest opvallende stem tégen censuur - de meest beargumenteerde ook - was van de hand van Yves Desmet. Getrouw de 'free speech'-traditie die hem dierbaar is, argumenteerde Yves dat een verbod onzinnig is. Hij voegde eraan toe dat ook het kleine, persoonlijke levensverhaal van historische figuren relevant is om de grote geschiedenis te begrijpen.

Ik volg dat punt, zelfs in zijn culinaire consequenties. Beierse burgers die genoeglijk sabbelen aan een gerecht als forel met botersaus: het zal ook in de jaren twintig en dertig wel een plat préféré geweest zijn van de burgerij uit München en omstreken. En wie zijn geschiedenis kent, weet dat het een hoogst serieuze theorie is: fascisme als 'de dictatuur van de (klein)burgerij'.

Alleen weet ik niet of Plat Préféré daarom het ideale vehikel is om iets bij te leren over de aard van het fascisme, het nazisme of Hitler. Ik ben geneigd om te zeggen: niet. Helemaal niet.

Niet dat ik mij zou afkeren van persoonlijke geschiedenis, biografieën als nuttig instrument in het begrijpen van de geschiedenis. Integendeel: ik sleur er elke zomervakantie wel een paar mee, en ik ben dan ontgoocheld als ik te weinig concrete details lees: pittig, persoonlijk, zelfs privaat.

Het nec plus ultra in dat genre is Churchill. A life van Martin Gilbert, een biografie die kon putten uit Churchills persoonlijke correspondentie. Geen beter voorbeeld van de weergaloze eigendunk van 'young Winston' als zijn verslag van een militair treffen in Zuid-Indië tegen een opstandige stam. Churchill was uitermate dapper, op het roekeloze af. De kogels floten om zijn oren. Toch had hij geen schrik, schreef hij zijn moeder: "I do not believe the Gods would create so potent a being as myself for so prosaic an ending."

Wat voor zijn tijdgenoot Churchill opgaat, geldt ook voor Hitler. Adolf Hitler was geen beest, maar een mens. En dus zal meer kennis van de mens Hitler ook meer inzicht geven in de gruwelen van zijn tijd. Dat hoeft niet alleen in academisch werk of de betere biografie, dat mag ook in het popularisende genre. De film Der Untergang was een uiterst indringend portret van de laatste dagen van Hitler, en dat apocalyptische einde van het Derde Rijk vertelde zo veel over de waanzin ervan. Zonde dat die prent geen Oscar won.

Historici noch het brede publiek moesten dus op Jeroen Meus wachten om Hitler beter te leren kennen. Dat zou in se zelfs geen verwijt mogen zijn, want het is ook niet het opzet van programma's à la Meus om inzichten bij te brengen over de grote historische figuren. Plat Préféré is een entertainend culinair programma. Jeroen Meus is namelijk geen historicus, maar een kok.

In de vorige Plat Préféré's deed Meus ook niet of hij een Brel- of Dalikenner was. In de uitzending over Hitler zag je (correctie: zou je gezien hebben) dat hij zich voortdurend wilde rechtvaardigen, door wat afstand te nemen van zijn onderwerp. Meus was meer verkrampt dan zorgeloos. Wanneer twee toeristen bovenop de Obersalzberg zijn forel bewonderen, fluistert Meus naar de camera: 'Ik zal maar niet zeggen waarom ik hier ben.' Natuurlijk niet, want anders had hij op zijn bek gekregen - en dat wist hij best. Vandaar ook die voortdurende zelfverrechtvaardigende opmerkingen, om duidelijk te maken dat hij geen nazi is. Het zou er nog aan moeten mankeren. Kok toch, blijf bij je fornuis.

Bereid je streekgerecht. Want dat is het (gecamoufleerde) opzet van Plat Préféré: Meus wil streekgerechten bereiden, op locatie. Maar stuur zo'n programmavoorstel naar het Canvasmanagement - 'Jeroen trekt naar Beieren om daar een typisch lokaal gerecht te bereiden. Forel bijvoorbeeld' - dan kan hij fluiten naar zijn zendtijd. Dat klinkt niet, dat smaakt niet, daar is geen mens verlekkerd op.

En dus zorgde Meus' redactie voor een aantrekkelijk kleedje. Streekgerechten werden 'favoriete gerechten' van Bekend Volk, dat toevallig in Beieren, Brussel of Catalonië had gewoond. Het was dus enkel zoeken naar een Brit (Roald Dahl) een Brusselaar (Jacques Brel), een Spanjaard (Salvador Dali), en een Duitser.

Maar wie? Welke 'Duitser' doet automatisch een belletje rinkelen? Met een beetje verbeeldingskracht kan je je de brainstorm op de redactievergadering van Plat Préféré wel voorstellen. Met zijn allen nadenken: wélke Duitser? Immanuel Kant? Véél te moeilijk. Goethe? Geeuw. Hildegard von Bingen? Die kent de redactie van Meus zelf niet. Willy Brandt? Konrad Adenauer? Helmut Kohl? Neen-neen-neen. Niet sexy, te grijs, te dik: niets mee aan te vangen. En dan komt het. Hitler! Ja, welke Duitser is er eigenlijk bekender dan Hitler
Dàt was de echte reden om Hitler te kiezen: middelmaat en domheid. Vandaar die botte keuze.

En wedden dat VRT er wel extra voordelen in zag. 'Hitler' is namelijk een beetje choquerend. De grens opzoeken: daar lust VRT Nieuwe Stijl wel pap van. Met gehandicapten naar Nicaragua. Stervende kankerpatiënten tot in hun diepste angsten volgen. Tv 'on the edge of a knife'.

Al viel het te voorspellen dat een zender met zo'n beleid zich vroeg of laat in de vingers snijdt. En dan heeft de VRT met dit incident nog oneindig minder blijvende schade opgelopen dan Jeroen Meus zelf. Internationale sites die zich specialiseren in extreem rechts en neo-nazi's hebben 'Jeroen Meus' al ontdekt en genoteerd. Van dat stigma raakt die jongen nooit meer af.

En waarom, in godsnaam? Omdat Meus zijn recht op free speech claimde? Omdat hij zijn volk wilde educeren? Ga weg. Dat argument verzon Canvas ter plaatse. Meus ontmaskert die redenering trouwens zelf, door Hitlers zogezegde 'plat préféré'... zomaar te veranderen. Net zoals heel Beieren at Hitler zijn forel met aardappelen. Maar banale patatjes waren wel het laatste dat Meus nodig had. Dus verving hij de klassieke 'Kartoffeln' door zurig, Zuid-Duits 'bierbrood'.

Met zo'n ingreep is niets mis. Tenminste: niet voor een kok of voor een tv-maker. Maar het is een onvergeeflijke zonde voor wie de historische werkelijkheid wil reconstrueren. Wat Meus dus niet wil of doet, maar wat Canvas wel zo verkoopt.

Als men deze aflevering van Plat Préféré toch had uitgezonden, dan had iedereen gezien wat voor slechte tv het was. Dit programma had inderdaad niet moeten verboden worden. Maar het had vooral nooit mogen gemaakt zijn.


29/10/08 08u54



Omdat het artike (hierboven) van Profeet Walter Pauli zeer typisch is voor de free speech die de proleten van de DM voor zichzelf voorbehouden, wil ik tot slot , zoals U ziet, nog eens terugkomen op het kook- braad en bakprogramma van hun boezemvrienden. Daarna: Schluss damit!

Yveke en Walterke, ze zoemen als gevaarlijke wespen: ijl en doelloos, bla bla bla, rond Uw oren en bewijzen alleen hun eigen gelijk, gelardeerd met de gekende hin-stap)springredeneringen waarvoor de Nobelprijs Pol & Soc zelfs nog te klein is, de zeer speciale band DM/BRT. Een kleine verspreking, die ‘preview’, of gewoon het etaleren van een buitengewone vriendschap onder vrienden? Verder steekt het niet op een beetje rond de pot draaien, als hun wederzijds grote gelijk maar ongeschonden blijft: wat Yves zegt, zegt Walter, en vice versa…

Ik verhoop, moest mijn blogje bekend zij bij de DM (wat wel niet zal), dat ze me niet kwalijk nemen hun pennenvruchten te helpen verspreiden. Wie weet breng het hen geen lezers mee! En daarom is het hen toch te doen, hé….

Verder: als ik over Grote Politiek iets mag verklappen: ga dan eens zien bij Hubert Sponssteen, op http://users.skynet.be/sponssteen/ … Volgende week ben ik in de Heimat voor enkele dagen, en ik heb de indruk dat er op de Boekenbeurs wel meer exemplaren van de geschriften van Patrick Buchanan en Robert Kagan zullen gevraagd worden.. Express om Yveke, Walterk & Konsoorten te kunnen jennen….

De lectuur van het hele artikel werkt als een elektrische schok, waarvan de meesten niet wel zullen zijn. Beide auteurs komen straks, als het aan de linkie-winkies en hun explicatie van de vrije meningsuiting ligt, op de index der Verboden Boeken….Ja, het kiezen of delen voor de Pax Americana nadert snel…

(548) DE TUCHTIGING VAN PATRICK BUCHANAN
Woensdag 29 oktober 2008, 15:

…/…
Over de wenselijkheid of de noodzaak voor de Amerikanen om in Europa aan WO II deel te nemen, brokkelt de eenstemmigheid stilaan af. In zijn boek ‘How Britain Lost Its Empire and the West Lost the World - Churchill, Hitler, and the Unnecessary War’ argumenteert Patrick Buchanan dat WO II een grove vergissing was; dat Groot-Brittannië (Churchill) en Amerika nazi-Duitsland niet hadden moeten bestrijden; dat het communisme een groter kwaad was dan het nationaal-socialisme. (Ik heb het boek niet gelezen, maar ik haal de hoofdthema’s uit besprekingen die ongunstig staan tegenover de algemene strekking ervan). …/…

…/…
In Der Spiegel van 27 oktober staat een interview met Robert Kagan, een van de leidende neoconservatieven en raadgever van presidentskandidaat John McCain voor buitenlandse politiek. De man van het ‘toonaangevende’ weekblad rijgt de gekende bezwaren tegen de Amerikaanse buitenlandse politiek aaneen (De afzetting van Sadam Hoessein was een blunder. In Irak zijn al meer dan 4000 Amerikanen gesneuveld. Meer dan 100.000 Irakezen zijn omgekomen. Miljoenen burgers moesten op de vlucht slaan. 11 september werd misbruikt om in Irak toe te slaan. De misdaden tegen de mensenrechten in Guantanamo.