**
Woensdag 26 februari
Zon 7u33-18u18
H Mechtild
*
*
*
In
het Zadel
Äch! Helmond in N-Brabant (NL)!
De moorddadige Islam heeft zich dus ook daar als een koekoeksjong in het
veilige nest gewurmd waar ooit een soort Zichemse ‘De Witte’, Bartje die geen
bruine bonen lustte, is opgegroeid.
Samen met dat Bartje (boek
van Anne De Vries), de Indianenverhalen over Winnetou (Karl May), de leefwereld
van Guido Gezelle, de Pallieter-verhalen van Felix Timmermans; en nog zoveel
andere Meesters, ben ik opgegroeid, zo’n 60-65 jaar geleden. ’n Beetje John Keats
OF Mord Byron, of Lamartine en De La Fontaine en Schiller of Heinrich Heine deden
de rest. Is niet uit te leggen, maar als buitenjongen voelde ik mij het meest
verwant met het Hollands buienjongentke Bartje van Anne De Vries; die ook zo
vroeg zijn vader had verloren. Reeds toen had ik de stadsbibliotheek plat
gelopen om alles uit te vissen over dat Helmond in Noord Brabant, datzelfde
Brabant dus als òns Brabant waardoor ik van kindsbeen af in de problematiek
verzeild geraakte van de Hereniging der Beide Nederlanden, die toch één en
hetzelfde land uitmaakten. In Helmond en omgeving kon ik mij zelfs net als in
het Ieperse, thuis voelen… want ook daar schepte ons Ma voor het avondmaal, bij
gebrek aan beters, bruine bonen op…. Ik was er a.h.w. bij, toen Bartje een lap
rond zijn oren kreeg, omdat hij zijn bord wegtrok, net toen zijn moeder
opschepte, zodat heel de kloerie op tafel terecht kwam. Ons Ma ‘lapte’ niet, ze
nam allen het bord weg totdat we, van de honger, erom vroegen…
Van zelfsprekend is dat
allemaal romantiek uit de Oude Doos, maar het houdt een mens jong. Want wie zal
er, als onze generatie eenmaal zal verdwenen zijn, zich nog ooit de tijd van
vòòr de Islamitische invasie herinneren?
.
Marokkaanse ‘Jihad’ in Helmond
(Door: Henny Eekhof)
*
De Marokkaanse gemeenschap in Helmond bezorgt de
Brabantse stad enorm veel problemen. Marokkaanse jongeren hangen doelloos rond
in de stad en houden zich bezig met geweld, intimidatie en diefstallen of
overvallen. Kennelijk hebben de jongeren weinig anders te doen: niet naar
school of aan het werk, maar eenvoudigweg het inkomen vanuit de Sociale Dienst
aanvullen met wat ‘handeltjes’ hier en daar.
De overlast in Helmond is inmiddels zo erg geworden
dat plaatselijke ondernemers een ‘brandbrief’ hebben gestuurd aan de Gemeente
om hun ongenoegen kenbaar te maken. Dit moet lokale politici rauw op het dak
zijn gevallen, want over de volle breedte van partijen heeft men laten weten
‘hevig geschrokken’ te zijn. Kennelijk zijn deze lokale politici zich totaal
niet bewust van wat zich in Helmond onder hun neus afspeelt. Nog gortiger
maakte een politiewoordvoerder het: “We onderzoeken de incidenten en verwachten
daar op korte termijn resultaat van”.
Tot het zover is, moeten ondernemers en burgers het kennelijk zelf maar
uitzoeken. De gemeenteraad van Helmond steunt een plan van aanpak om deze
overlast van de Marokkaanse hangjongeren aan te pakken. De jongeren zouden
onder andere een ‘coach’ krijgen. De uitvoering van het plan kost ruim twee
ton. Een flink pak op hun sodemieter en een jaar lang in de bossen werken zou
hen ongetwijfeld veel beter doen.
De problemen in Helmond met Marokkanen staan niet
op zichzelf. Vrijwel dagelijks valt in kranten of via radio en televisie kennis
te nemen van de enorme problemen die deze bevolkingsgroep ons land oplevert.
Het loopt werkelijk de spuigaten uit. Als bij toverslag ook staan er telkens
allochtone politici op om de ‘helpende hand te bieden’ teneinde deze
‘kansenjeugd’ te benaderen. Ook moskeebesturen staan onmiddellijk in een hun
kennelijk natuurlijk voorkomende ‘bijstandshouding’ klaar. Het beste zou
natuurlijk zijn, zeker als moskeebestuur, om de Marokkanen die kennelijk zonder
uitzondering bijzonder gelovig zijn, op vrijdag maar eens een ander verhaal
voor te houden dan de aaneengeregen oproepen tot ongebreideld geweld jegens
andersdenkenden. De problemen met allochtonen, in het bijzonder allochtonen uit
moslimgemeenschappen, zijn niet alleen een gevolg van een falend
integratiebeleid van maar liefst 40 jaar. Ook de islamitische cultuur draagt in
aanzienlijke mate bij aan de afkeer die dergelijke Marokkanen kennelijk van ons
land hebben, behoudens de royale sociale voorzieningen. Het wordt tijd dat niet
alleen zijzelf dat erkennen, maar ook de autochtone burgers en vooral de
politici.
De overlast van deze bevolkingsgroep is zó
ontzettend groot geworden dat
exceptionele maatregelen nodig zijn. In de eerste plaats moet maar eens
gekeken worden of de islam als religie nog wel gehandhaafd kan worden in ons
land. De mate waarin deze ‘religie’ op wereldwijde schaal bijdraagt aan geweld
en conflicthaarden nopen zowel de VN als de NAVO/EU voortdurend tot het
uitzenden van troepen. Uiteraard om de slachtingen die onder het mom van de
‘religie’ worden verricht nog enigszins te beperken. Thans is het dan zover dat
ook in ons land dezelfde religieuze groeperingen, met name Marokkanen, zich te
buiten gaan aan roof, verkrachting en soms inderdaad moord en doodslag. Zonder
hard ingrijpen wordt dat steeds erger. Wanneer het nodig is, zullen wij zelfs
zo ver moeten gaan om degenen die over een tweede paspoort beschikken het
Nederlandse paspoort af te nemen en hen uit te wijzen.
Door:
*
De
teugels strak aantrekken
Jaren
later, waren we met ons viertjes, de kinderen waren toen nog klein, in Calais
en in Duinkerke, om hen van jongsafaan Frans-Vlaanderen te leren kennen, toch
ook een stuk van ons eigen land. De kanaaltunnel naar Dover moest toen nog
gebouwd worden, maar met de Hoovercraft konden wij reeds in zeer korte tijd de
overstap naar Dover doen, en verder met de boemeltrein naar Londen. De grote
sensatie echter was Jean Bart in Duinkerke, zogezegd een verre voorvader, het
standbeeld van de wereldberoemde Vlaamse zeerover, om den brode in dienst van
de Franse koning.
Zijn
standbeeld vonden we gemakkelijk, maar we konden er niet bij in geen uren, want
bezet door half bruine gedrogeerde (?) Algerijnse jeugd die daar op straat
gedeeltelijk lag te slapen, te vrijen of muziek te maken, of te zingen en te
dansen. Geen sprake van daar een gezinfsfoto te maken, we konden alleen maken
dat we daar zo rap mogelijk weg waren. Och, was onze uitleg aan onszelve, het
is Zondag, en waar moet die stadsjeugd anders naartoe.. wij, we komen wel eens
terug. Dan maar op de terugweg het historische Rijsel bezocht: zelfde verhaal,
maar erger. Afzakken dan maar naar Belle, dat wondermooie Vlaams
gebleven stadje dicht bij de grens, waar de tijd is blijven stilstaan.
Daar
kregen we van een paar bejaarde grootvaders op ons terrasje, die warempel blij
waren om nog eens te kunnen een ‘e bitje Vlems kouten’ (babbelen) de
nodige uitleg. Dat soort belhamels waren nu de meesters op straat in gans
Frankrijk. Ze kenden God noch Gebod, en de Politie liet hen begaan uit vrees
voor erger. Ze leefden op straat en in de (vuile) dancings waar ze de meisjes
gingen lastig vallen. Ha ja, want de eigen zusters of nichtjes, die mochten uit
vrees voor hun maangdelijkheid, niet buiten. Gevolg; vecht- en steekpartijen
alom. Dat moet zo 1975 geweest zijn, en sedertdien kwamen wij nooit meer verder
dan de Vlaams Bergen, waar wij lijk Mozes, aan weerskanten de Schreve, ons
mooie schilderachtige Vlaanderen zagen liggen als in de palm van Gods hand.
Ongerust
en verbouwereerd zijn we daar dus nooit meer geweest, blij als we waren dat
Kortrijk toen nog een vredige stad was zonder parkeerproblemen en zonder grote
en alleszins kleine criminaliteit. Wat ondertussen zo is gebleken, zijn alle
parkeerplaatsen verdwenen en verboden door het Stadsbesuur, en dus komen we
daar nooit meer. En de criminaliteit, vraagt U? Wel, die hebben we alleen van
horen zeggen. Maar veel dringt er niet door, tot hier in Centraal Italië…..
*
Of
dat ooit weer goed komt? Daar vraagt U me nu naar mijn eerste hemd! Ik heb geen
glazen bol. En moest ik het weten ik zou het U niet zeggen. Alles op zijn tijd.
Niet dringen. Uw tijd als ‘ongelovige hond’ komt wel.
Geschreven door AABEE via
Digitalia
*
*
